Διονύσης Σαββόπουλος: Ο άνθρωπος που έγραψε το εθνικό μας DNA

Αυτό που διαφοροποιεί τους εθνικούς θησαυρούς από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες είναι ότι κωδικοποιούν, περιγράφουν και εν τέλει καθορίζουν τη ζωή σου, είτε το συνειδητοποιείς είτε όχι, είτε ακούς φανατικά τη μουσική τους είτε όχι. Ο Σαββόπουλος έγραψε το εθνικό μας DNA. Ήταν πάντα εκεί: ο πανταχού παρών μελωδός της παιδικής μας ηλικίας των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ο μετριοπαθής και πάντα ευγενικός, αλλά χειρουργικά ακριβής, σοφός στη δημόσια σφαίρα. Mεγαλώσαμε και αλλάξαμε όλοι μαζί του, σε σημείο που να θεωρήσουμε την παρουσία του δεδομένη και αυτονόητη.

Το έργο του Σαββόπουλου θα το αποκωδικοποιούμε και θα το απολαμβάνουμε για πολλά χρόνια. Ωστόσο, τα πιο πολύτιμα πράγματα που κρατάω από αυτόν είναι δύο. Αφενός μεν η καλοσύνη, η αξιοπρέπεια και η γλυκύτητα –ο πολιτισμός– σε μια κοινωνία που τα έχει τόσο μα τόσο πολύ ανάγκη. Αφετέρου δε, η διαρκής και διαχρονική ανησυχία και ανάγκη του Σαββόπουλου να ψαχτεί, να πειραματιστεί, να σπάσει καλούπια – όχι με διδακτισμό, αλλά για να εξελιχθεί ο ίδιος ως άνθρωπος και καλλιτέχνης. Σε μια χώρα στην οποία αντιμετωπίζουμε την παραμικρή αλλαγή με τρόμο, ο Σαββόπουλος αγκάλιασε την έννοια της αλλαγής και μας απέδειξε, όπως όλοι οι πραγματικά μεγάλοι, ότι η ζωή έχει μέσα της την ανακάλυψη του νέου.