Gizmo Varillas: Η μουσική ήταν πάντα ένα είδος θεραπείας για εμένα

Πριν έναν χρόνο, θα τον έβλεπες να τριγυρνάει στα δρομάκια της νυχτερινής Αθήνας, φορώντας κοντομάνικα πουκάμισα, αγκαλιά με μία κιθάρα και τραγουδώντας για την αγάπη του «Under The Weight». Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, θα τον έβρισκες σχεδόν έτοιμο να εγκαταλείψει το underground Λονδίνο και όσον αφορά στο σήμερα, σύντομα θα τον συναντήσεις στη σκηνή μαζί με τον Monsieur Minimal. Ο Ισπανο-ουαλός καλλιτέχνης, Gizmo Varillas, μετά από πολλές αλλαγές, τόσο στην προσωπική όσο και καλλιτεχνική του ζωή, επιστρέφει με το άλμπουμ «The World in Colour», ένα πρότζεκτ με το οποίο συνδέεται έντονα, προσπαθώντας να παρουσιάσει τα διαφορετικά χρώματα του δικού του κόσμου. 

«Η μουσική ήταν πάντα ένα είδος θεραπείας για μένα· είναι ο πιο φυσικός τρόπος που ξέρω για να επεξεργάζομαι τα συναισθήματά μου και να εκφράζω ό,τι περνάω» λέει ο Gizmo. 

Το 2025 ήταν μια ιδιαίτερη χρόνια για εκείνον. Συμπεριλήφθηκε στη λίστα «Ones to Watch», δηλαδή, στην ετήσια επιλογή που κάνουν μουσικά μέσα, όπως το το Rolling Stone και το NME, για να αναδείξουν ανερχόμενους καλλιτέχνες που ξεχωρίζουν και αναμένεται να κάνουν σημαντικά βήματα. Ήταν επίσης μια χρόνια που έπρεπε να μάθει να ζει χωρίς τον πατέρα του, βλέποντας πια με μια διαφορετική ματιά όλα όσα έχει και όσα θα ήθελε να έχει. Λίγες μέρες πριν εμφανιστεί στη σκηνή του Gagarin 205, μιλάει για το νέο του άλμπουμ και όσα συμβολίζει. Για το αίσθημα της απώλειας, την απόφασή του να φύγει από την πόλη που έμενε για δέκα ολόκληρα χρόνια, τη σχέση του με την Αθήνα και το χρώμα που έχει πλέον η ζωή του. 

Συνέντευξη με τον Gizmo Varillas

Αν έχεις ακούσει έστω και μερικά τραγούδια του, μάλλον έχεις ήδη μια ιδέα για το ποιος είναι: ευαίσθητος, ρομαντικός, άλλοτε σε πιο groovy διάθεση και με πολλές επιρροές από τις παραδοσιακές ισπανικές, βραζιλιάνικες και αφρικανικές φόρμες. Κι αν έχεις ακούσει το άλμπουμ «The World in Colour» καταλαβαίνεις ότι κάθε τραγούδι του, αποτυπώνει ένα διαφορετικό συναίσθημα, μια διαφορετική φάση της ζωής του, με μερικά να νιώθεις μια μικρή ταύτιση.

Γεια σου Gizmo, εδώ Ελένη. Πριν περίπου έναν μήνα, άκουσα το νέο άλμπουμ και θα ήθελα να παραδεχτώ ότι με τον δικό του τρόπο, κατάφερε να με ηρεμήσει, σε μια αρκετά έντονη περίοδο που περνούσα. Αυτός είναι και ένας από τους λόγος που χαίρομαι για τη σημερινή συζήτηση.

Γεια σου Ελένη! Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφα λόγια και χαίρομαι πραγματικά που η μουσική μου μπόρεσε να σε βοηθήσει. Ελπίζω να σε δω στην Αθήνα όταν έρθω. 

Ας ξεκινήσουμε με την απόφασή σου να μετακόμισες στο Μπράιτον, όπου ηχογράφησες και το νέο άλμπουμ. Τι σε οδήγησε σε αυτή την αλλαγή και πώς επηρέασε το νέο περιβάλλον τη δημιουργικότητά σου;

Αφού έζησα στο Λονδίνο για σχεδόν μια δεκαετία, ένιωσα πραγματικά την ανάγκη να ξαναβρεθώ πιο κοντά στη φύση. Μου άρεσε ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της μεγάλης πόλης, αλλά ειδικά μετά την πανδημία ένιωθα κουρασμένος από τα πλήθη και το συνεχές χάος. Ένιωθα μια βαθιά ανάγκη για αλλαγή, αλλά η απόφαση να φύγω δεν ήταν άμεση ούτε εύκολη. Στην πραγματικότητα, μέσα σε εκείνη την αβεβαιότητα για το τι να κάνω, στράφηκα στη γραφή για να επεξεργαστώ όλα μου τα συναισθήματα — κι έτσι γεννήθηκε το τραγούδι «Crossroads». Η διαδικασία της γραφής με ενθάρρυνε να κάνω ένα άλμα πίστης και να ριχτώ στο άγνωστο. Άλλωστε, πάντα με τραβούσε η ζωή κοντά στη θάλασσα. Ήταν σημαντικό κομμάτι των παιδικών μου καλοκαιριών στην Ισπανία και των εφηβικών μου χρόνων στην Ουαλία. Στα πιο καθοριστικά χρόνια της ζωής μου, η παρουσία της ήταν η μόνη σταθερά και τη θεωρώ έναν από τους πιο δυνατούς πυλώνες της ταυτότητάς μου. 

Η μετακόμιση στο Μπράιτον μου χάρισε μια πιο ισορροπημένη ζωή, όπου μπορώ να απολαμβάνω μια ζωντανή, καλλιτεχνική πόλη δίπλα φύση. Ηχογραφώντας το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ εδώ, ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Το να ζω εδώ μου προσφέρει την ηρεμία που χρειάζομαι.

Ανέλαβες ο ίδιος μεγάλο μέρος της παραγωγής και των ενορχηστρώσεων. Πόσο σημαντικό είναι για εσένα να διατηρείς τον πλήρη έλεγχο του καλλιτεχνικού σου οράματος;

Η παραγωγή είναι κομμάτι της αφήγησης. Δεν ακούω μόνο τις μελωδίες και τους στίχους, αλλά και τις υφές, την ατμόσφαιρα, απολαμβάνω πραγματικά να τα συνδυάζω όλα μεταξύ τους. Κάνοντάς το αυτό, μπορώ να παραμένω πιστός στο συναίσθημα κάθε τραγουδιού. Συχνά παρομοιάζω τη δημιουργία μουσικής με τη ζωγραφική. Είναι ο τρόπος μου να φτιάχνω μια διάθεση ή μια ατμόσφαιρα μέσω του ήχου. Είτε ένα κρουστό όργανο είναι φτιαγμένο από ξύλο είτε από μέταλλο, είτε χρειάζεται μια ακουστική κιθάρα, όλα αυτά έχουν διαφορετικές χορδές και αυτό αλλάζει τον ήχο. Κατ’ επέκταση, αλλάζει και το συναίσθημα που μεταδίδεται. Αυτό για μένα είναι μέρος της απόλαυσης που νιώθω όταν φτιάχνω μουσική. Ζωγραφίζω τοπία με ήχο.

Στο άλμπουμ συμμετέχουν καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο. Πώς επέλεξες τους συνεργάτες σου και ποια συνεργασία ξεχωρίζει περισσότερο για σένα;

Τείνω να επιλέγω συνεργάτες των οποίων το πνεύμα και η ενέργεια ευθυγραμμίζονται με το τραγούδι. Όταν δούλευα πάνω στο τελευταίο μου άλμπουμ, ήξερα πως ήθελα να έχει έναν αρκετά κινηματογραφικό χαρακτήρα. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με απίστευτα ταλαντούχους μουσικούς, που με βοήθησαν να το πετύχω. Η τρομπέτα του Αλφρέντο Πίνο ανοίγει το άλμπουμ με το εισαγωγικό του «Follow the Sun», γεμάτη ζεστασιά. Η άρπα της Αμάντα Γουάιτινγκ στο «Ojos Nuevos» προσθέτει αυτή τη μυστηριώδη, μαγική πινελιά, ενώ τα οπερατικά φωνητικά της Κάντε Μπουάσο στο «Hijo del Mar» έδωσαν μια επική διάσταση. Ο καθένας τους έφερε το δικό του μοναδικό πνεύμα στη μουσική, βοηθώντας με να κάνω αυτό το άλμπουμ πιο πλούσιο και πολύπλοκο.

Το «The World in Colour» αποτελείται από 11 κομμάτια, αλλά μόνο τρία είναι στα ισπανικά. Γιατί διάλεξες να γράψεις αυτά τα τραγούδια στη μητρική σου γλώσσα;

Σε αυτό το άλμπουμ, τα ισπανόφωνα τραγούδια είναι σίγουρα πιο προσωπικά. Όταν θρηνούσα τον χαμό του πατέρα μου, τα ισπανικά έγιναν ο πιο φυσικός τρόπος να εκφράσω αυτόν τον πόνο, γράφοντας το «Desde el Otro Lado» (Από την Άλλη Πλευρά) ή το «Ojos Nuevos» (Καινούργια Μάτια). Το «Hijo del Mar» (Γιος της Θάλασσας) κουβαλά αναμνήσεις που συνδέονται βαθιά με τα παιδικά μου χρόνια. Η επιλογή των ισπανικών για αυτά τα τραγούδια δεν ήταν συνειδητή απόφαση — απλώς προέκυψε. Πάντα αφήνω το τραγούδι να μιλήσει πρώτο· ακολουθώ το συναίσθημα που με οδηγεί σε έναν στίχο, είτε στα αγγλικά είτε στα ισπανικά, ή μερικές φορές και στα δύο.

Ένα από τα κομμάτια του άλμπουμ είναι το «Under The Weight», του οποίου το βίντεο γυρίστηκε στην Αθήνα. Πώς θα περιέγραφες τη νυχτερινή Αθήνα;

Αυτή η πόλη έχει μια τόσο μοναδική ενέργεια, κυρίως το βράδυ, όταν ο κόσμος κυκλοφορεί ακόμη έξω με φίλους, κάθεται σε μαγαζιά και γεμίζει τους δρόμους με γέλια και χαρά. Όταν σχεδιάζαμε το βίντεο για το «Under The Weight», ήθελα μια πόλη που να αποπνέει διαχρονικότητα αλλά και ζωντάνια, όπου η ιστορία και η σύγχρονη ζωή συνυπάρχουν αρμονικά. Η Αθήνα ήταν το ιδανικό μέρος γι’ αυτό. Περπατώντας στους δρόμους της τη νύχτα, νιώθεις αυτό το μείγμα μυστηρίου και ενέργειας. Τα γυρίσματα εκεί κατέγραψαν ακριβώς αυτή την αντίθεση — κάτι που ταιριάζει απόλυτα με το τραγούδι.

Έχεις πει ότι κάθε κομμάτι του άλμπουμ αντιπροσωπεύει ένα διαφορετικό κεφάλαιο της ζωής σου. Ποιο κεφάλαιο σου έφερε μεγαλύτερη χαρά;

Τα τελευταία χρόνια, παρά την απώλεια του πατέρα μου και όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, έμαθα να εκτιμώ πραγματικά τις μικρές καθημερινές στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπώ — τις βόλτες με τα σκυλιά στα λιβάδια, την επιστροφή στο σπίτι μετά από μια περιοδεία, τα δείπνα με φίλους ή απλώς τη δημιουργική διαδικασία του να γράφω νέα μουσική. Αυτές είναι οι στιγμές που μου φέρνουν τη μεγαλύτερη χαρά. Αυτό το κεφάλαιο αποτυπώνεται καλύτερα στο ομώνυμο κομμάτι, «The World in Colour». Μιλά για το να αγκαλιάζεις ολόκληρο το φάσμα της ζωής.

Η απώλεια του πατέρα σου ήταν μια καθοριστική στιγμή. Πώς σε επηρέασε μουσικά; Σε ώθησε να γράψεις με μεγαλύτερη αίσθηση επείγοντος ή σε απομάκρυνε από τη μουσική;

Όταν ο πατέρας μου πάλευε με τον καρκίνο, έβλεπα ότι σιγά σιγά έφευγε, και με έναν τρόπο, η διαδικασία του πένθους είχε αρχίσει για εμένα από νωρίς. Εκείνες τις τελευταίες εβδομάδες, ένιωσα μια έντονη ανάγκη να γράψω. Υπήρχε μια αληθινή αίσθηση επείγοντος, σαν να τελείωνε ο χρόνος. Πήρα την κιθάρα μου και έγραψα το «Ojos Nuevos» μέσα σε λίγες ώρες. Την επόμενη κιόλας μέρα, ήρθε το τηλεφώνημα ότι είχε φύγει. Αυτό το τραγούδι θα έχει πάντα για μένα ένα βαθύ, προσωπικό νόημα. Ο τίτλος σημαίνει καινούργια μάτια και μιλά για εκείνη τη στιγμή που σταματάς να θεωρείς τα πράγματα δεδομένα. Βλέποντας τη ζωή του πατέρα μου να τελειώνει τόσο νωρίς, στα 60, και γνωρίζοντας ότι δεν πρόλαβε να κάνει όλα όσα είχε ονειρευτεί, αυτό έγινε για μένα το σημείο καμπής, να προσπαθώ να ζω με μεγαλύτερη επίγνωση και ευγνωμοσύνη.

Επιλέχθηκες στη λίστα «Ones to Watch» για το 2025. Βλέπεις αυτή την αναγνώριση περισσότερο ως κίνητρο ή ως πίεση;

Το βλέπω ως κίνητρο, αλλά προσπαθώ να μην ορίζω τον εαυτό μου μέσα από λίστες ή ταμπέλες. Για μένα, η πραγματική ανταμοιβή είναι όταν κάποιος μου γράφει ότι ένα τραγούδι μου τον βοήθησε σε μια δύσκολη στιγμή, ή όταν βλέπω ανθρώπους να χρησιμοποιούν τη μουσική μου σε βίντεο όπου κάνουν ό,τι αγαπούν — ταξιδεύουν, δημιουργούν τέχνη, ή απλώς ακούνε και χορεύουν. Αυτό σημαίνει ότι η μουσική μου συνδέεται με τους ανθρώπους και γίνεται κομμάτι της ζωής τους. Αυτού του είδους η αναγνώριση είναι που με τροφοδοτεί περισσότερο.

Στις 25 Οκτωβρίου θα εμφανιστείς στην Αθήνα μαζί με τον Monsieur Minimal. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεσαι με Έλληνα καλλιτέχνη;

Ναι, είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με Έλληνα καλλιτέχνη, και είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος γι’ αυτό. Η συνεργασία προέκυψε πολύ φυσικά — οι ομάδες μας ήρθαν σε επαφή και μάλιστα συνεργαστήκαμε σε ένα από τα τραγούδια μου, το οποίο θα κυκλοφορήσει σύντομα. Το να μοιραστώ τη σκηνή μαζί του στην Αθήνα θα είναι κάτι ξεχωριστό.

Έχεις αναπτύξει μια ξεχωριστή σχέση με το ελληνικό κοινό, τόσο μέσα από τις συναυλίες όσο και της συχνής μετάδοσης των τραγουδιών σου από τα ελληνικά ραδιόφωνα. Τι πιστεύεις ότι κρύβεται πίσω από αυτή την ανταπόκριση;

Από την πρώτη φορά που έπαιξα στην Ελλάδα, ένιωσα μια απίστευτη ζεστασιά. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στο ελληνικό κοινό. Δεν ακούει απλώς τη μουσική, νιώθει το συναίσθημα πίσω από αυτήν. Έχω παρατηρήσει ότι οι Έλληνες αγαπούν περισσότερο τα πιο ατμοσφαιρικά τραγούδια μου. Ίσως φταίει η μεσογειακή μας σύνδεση, η κοινή αγάπη για τον ρυθμό, τη μελωδία και την αφηγηματικότητα του λαϊκού στοιχείου. Νομίζω ότι τα τραγούδια μου αγγίζουν το κοινό γιατί κουβαλούν αυτό το πνεύμα. Νιώθω πολύ ευγνώμων γι’ αυτόν τον δεσμό και ανυπομονώ να επιστρέψω και να παίξω ξανά ζωντανά γι’ αυτούς.

Τέλος, αν η ζωή σου αυτή τη στιγμή ήταν ένα χρώμα, ποιο θα ήταν — και γιατί;

Θα έλεγα το μπορντό· η ψυχή μου νιώθει γεμάτη ενέργεια και ζεστασιά. Έχω πολλή διάθεση να γράψω νέα μουσική, να εξελίξω το παίξιμό μου στην κιθάρα και να περνάω χρόνο στο στούντιο που μόλις πρόσφατα ολοκλήρωσα. Το μπορντό θα περιέγραφε επίσης την βαθιά αγάπη που έχω και νιώθω για τη σύζυγό μου και τα δύο μου σκυλάκια.

Gizmo Varillas & Monsieur Minimal
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2025 - Gagarin 205
Εισιτηήρια στο more.com