Η Τέιλορ Σουίφτ και το «The Life of a Showgirl» δεν είναι αυτό που περίμενες

33 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office, μέσα σε ένα μόνο Σαββατοκύριακο. 15 εκατομμύρια σε εισιτήρια, μόνο στην Αμερική, για μια ταινία-event με lyric videos και backstage στιγμές, που άλλοι θα ανέβαζαν στο YouTube. 5 εκατομμύρια προ-αποθηκευμένα streams στο Spotify. Αν υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που κοιτάει κατάματα αυτά τα νούμερα, είναι η Τέιλορ Σουίφτ.

Στα 35 της, με το Eras Tour να έχει γίνει η πιο επιτυχημένη περιοδεία όλων των εποχών, με στάσεις σε πέντε ηπείρους και έσοδα που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, με την ανάκτηση των δικαιωμάτων των master recordings της και με τον πρόσφατο αρραβώνα της με τον σταρ του αμερικανικού ποδoσφαίρου Τράβις Κέλσι, η Σουίφτ μοιάζει πια να κινείται σε άλλη τροχιά. Και το «The Life of a Showgirl», το 12ο άλμπουμ της, έρχεται ως κεφάλαιο-σχόλιο σε όλη αυτή την αλλαγή εποχής.

Μόνο η ανακοίνωση του νέου άλμπουμ έσπασε κάθε ρεκόρ και το επεισόδιο του podcast «New Heights», όπου παρουσίασε για πρώτη φορά το άλμπουμ, συγκέντρωσε μισό δισεκατομμύριο views, ξεπερνώντας ακόμα και τον Ντόναλντ Τραμπ στο Joe Rogan Experience. «I’m immortal now», τραγουδάει η Taylor στο ομώνυμο με το άλμπουμ τραγούδι – και, μεταξύ μας, ισχύει.

Το προηγούμενό της άλμπουμ, το υπερφιλόδοξο «The Tortured Poets Department», είχε διάρκεια 150 λεπτά και bonus δίσκους που έκαναν την εμφάνισή τους ο ένας μετά τον άλλο. Το συγκεκριμένο άλμπουμ λειτούργησε ως το απαραίτητο stepping stone για να πάει η καλλιτέχνιδα παρακάτω, αφήνοντας όλη την πικρία, τον θυμό, τις πληγές και τις ανασφάλειές της. Ήταν ένα πολύ προσωπικό συγκρουσιακό έργο, στο οποίο η Σουίφτ επιχειρεί να αποτυπώσει την εσωτερική ταραχή μετά από σχέσεις, τη φθορά της δημόσιας ζωής και την πίεση της ίδιας της δημιουργίας.

Στο νέο της άλμπουμ «The Life of a Showgirl» δεν έχει κάτι να αποδείξει. Μάλιστα ανήκει στους καλλιτέχνες που αναγεννιόνται συνέχεια. Έτσι έκανε κάτι που κανένας δεν περίμενε. Μόλις 12 τραγούδια, 40 λεπτά, χωρίς Jack Antonoff (Out of the Woods, Cruel Summer, Right Where You Left Me, Anti - Hero) και Aaron Dessner (Seven, Champagne Problems, The Last Great American Dynasty), οι μόνες γνώριμες παρουσίες εδώ είναι οι Max Martin και Shellback, οι αρχιτέκτονες των μεγαλύτερων pop bangers της δεκαετίας του ’10 (Bad Blood, Shake It Off, Blank Space κ.ά.). Κι όμως, θα τολμούσα να πω πως οριακά το «Showgirl» δεν είναι pop. Είναι ένα απρόσμενα low-key, soft-rock άλμπουμ. Η Σουίφτ βασίστηκε στην αγαπημένη της ακουστική κιθάρα, τα αναλογικά synths και σε laid-back ρυθμό, πράγματα που δεν μας θυμίζει σε τίποτα τη Σουίφτ του πρόσφατου παρελθόντος. Προσωπικά θυμήθηκα τη Σουίφτ όταν είχε πρωτοβγεί, τότε που έψαχνε τον ήχο της και σήμερα πολύ απλά τον βρήκε.

Η Σουίφτ με αυτό της το άλμπουμ δεν ήθελε απαραίτητα να «πει τον πόνο της» και να ταυτιστεί με το fan base της, αλλά ήθελε να εκφράσει την προσωπική της ιστορία, η οποία δεν αφορά κανέναν άλλον εκτός από την ίδια. Μπορεί να μην ταυτιστείς με το «Ophelia» όσο ταυτίστηκες με το «You belong with me», όμως μέσω αυτού η Σουίφτ μοιράζεται τη δική της ιστορία κι εσύ, αν θες, την ακούς. Είναι ίσως από τις πιο ώριμες εκδοχές της, χωρίς πολλή «φασαρία».

The Life of a Showgirl: Το «τσαγάκι» του άλμπουμ της Τέιλορ Σουίφτ

Το «The Life of a Showgirl» είναι γεμάτο αναφορές για τη ζωή της μετά το Eras Tour. Ο έρωτας με τον Κέλσι αλλά και οι επιδόσεις του στο κρεβάτι είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από πολλά κομμάτια, άλλοτε με tender soft-rock του «Wi$h Li$t», το οποίο ήταν όντως από τα κομμάτια που έδειξαν λίγο νεύρο, κι άλλοτε με πιο spiky pop στιγμές όπως το «Elizabeth Taylor». Αλλά η Σουίφτ δεν παύει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να γράφει για drama. Για πολλοστή φορά θα αναφερθεί στους Κιμ - Κάνιε με το «Cancelled» – ήταν αστείο μέχρι ενός σημείου με το «thanK you aIMee», αλλά νισάφι. Με το «Father Figure» αποτίει φόρο τιμής στο εμβληματικό κομμάτι του αείμνηστου Τζορτζ Μάικλ, χρησιμοποιώντας μάλιστα τον ίδιο τίτλο, δίνοντάς του όμως μια εντελώς διαφορετική ερμηνεία.

«Ήμουν η πατρική σου φιγούρα / Τράβηξες τη λάθος σκανδάλη / Αυτή η αυτοκρατορία ανήκει σε μένα», τραγουδά η Σουίφτ. Φημολογείται ότι με αυτό το κομμάτι στοχοποιεί τον Scott Borchetta, διευθύνοντα συμβούλου της Big Machine Records, ο οποίος πούλησε τη δισκογραφική εταιρεία στον Scooter Braun το 2019. Αυτή η κίνηση του έδωσε τον έλεγχο των έξι πρώτων άλμπουμ της Σουίφτ και καθόρισε την πορεία της καριέρας της. Πάντως είχε δηλώσει πως «αυτό το τραγούδι λέει όσα πάντα ήθελα να πω».

Το «Ruin the Friendship» είναι μια συναισθηματική μπαλάντα για τον ανεκπλήρωτο έρωτα και την απώλεια, εμπνευσμένη πιθανόν από τον φίλο της Τζέφρι Λανγκ, που πέθανε νέος. Φυσικά όταν ο τίτλος του κομματιού έγινε γνωστός, οι φαν βιάστηκαν να υποθέσουν ότι αναφέρεται στη φιλία της με την Μπλέικ Λάιβλι, η οποία χάλασε όταν η Λάιβλι έμπλεξε τη Σουίφτ στη δικαστική της διαμάχη με τον Μπαλντόνι.

Και το ζουμί έρχεται με το «Αctually Romantic», στο οποίο η Σουιφτ πετάει τα καρφιά της σε μια «άγνωστη» pop star, που οι φανς ήδη ταυτοποίησαν με την Charli XCX. Στο κομμάτι  η Σουίφτ μιλά για μια τραγουδοποιό που τη χλεύασε και σχολιάζει τη δυναμική μιας «μονόπλευρης αντιπαλότητας». Με λίγα λόγια της λέει «Χαρίκλεια, δεν σε βλέπω καν».

Αυτό που με ξενίζει και θα το πω όπως το σκέφτομαι, είναι ότι δεν «χύθηκε αίμα», βρε παιδί μου. Όταν σκέφτομαι το Bad Blood, Look What You Made Me Do, Vigilante Shit, The Last Great American Dynasty, Dear John, στα οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο απάντησης, το νέο άλμπουμ μοιάζει κάπως χλιαρό.

Ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί πλέον τις μάχες της τις έχει κερδίσει, ίσως από την άλλη, όπως συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους, πολύ απλά δεν ήταν η καλύτερη δουλειά της.

Αυτό που σώζει (και τελικά ορίζει) το «Showgirl» είναι η ωριμότητα που κρύβει. Η Σουίφτ, που κάποτε τραγουδούσε για παραμυθένιους έρωτες, άδοξα φινάλε και ιστορίες αναγέννησης, τώρα κοιτάζει τον καθρέφτη της ενηλικίωσης, όπου το πάθος δίνει τη θέση του στην ηρεμία και η εκδίκηση στην αποδοχή. Το «Showgirl» δεν είναι πια η performer πάνω στη σκηνή. Είναι η γυναίκα πίσω από αυτή, που αναρωτιέται τι σημαίνει να έχεις τα πάντα και να μην έχεις τίποτα άλλο να αποδείξεις. Είναι σαν να ρωτάει «Οκ, και τώρα τι;».

Ίσως γι’ αυτό το άλμπουμ να ακούγεται πιο επίπεδο για κάποιους, ενώ για άλλους είναι η στιγμή που η Σουίφτ επιτέλους χαλαρώνει, επιλέγει τη σιωπή μέσα στον θόρυβο. Κι αν κάτι κάνει το «The Life of a Showgirl» σταθμό στην καριέρα της, είναι ακριβώς αυτό: η τόλμη να είναι «μικρή», μετά από μια δεκαετία που υπήρξε bigger than life.

Το «The Life of a Showgirl» δεν είναι το επόμενο «1989» ή το «Reputation», και μερικά τραγούδια μπορεί να σου θυμίζουν εφηβικό μιούζικαλ. Δεν θα σε ξεσηκώσει, ούτε θα σε κάνει να σκεφτείς «τι έγραψε πάλι»!

Κι αν δηλώνει «I’m immortal now», η αλήθεια είναι ότι το «Showgirl» την κάνει πιο θνητή από ποτέ. Και αυτό, τελικά, μπορεί να μην είναι το cup of tea όλων, αλλά σίγουρα είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έχει κάνει εδώ και χρόνια.