Madonna στο φούρνο με πατάτες

Track με track, όλη η καινούργια κωμωδία «Rebel Heart» που μας προσφέρει η Βασίλισσα της Απόγνωσης.

Living for love. Χλιαρό απομεινάρι από την εποχή του Music. Με παραγωγή στεγνή και ανέμπνευστη. «Ζω τη ζωή μου σαν μαζοχίστρια, ακούγοντας τον πατέρα μου να μου λέει «Στα έλεγα, στα έλεγα». Trying to fit in». Νιώθει αλήτισσα καρδιά την ώρα που της φεύγει άλλος ένας πόντος από το διχτυωτό καλσόν.

Devil pray. «Πάρε τις αμαρτίες μου και ξέπλυνέ τες». Συνθετικά κλαπς. Φωνές ένρινες σαν να έχει καταπιεί ήλιον. Πετάει σκόρπια ναρκωτικά στο πάτωμα, ουσίες, χάπια και αμεφαταμίνες. Ακούγεται φωνή μπάσα με vocoder – προφανώς για να νομίζουμε ότι της μιλάει ο Βελζεβούλης. Μετά, ζητάει βοήθεια από τη Mother Mary και τους αγγέλους οι οποίοι το πιθανότερο είναι να την αφήσουνε να μείνει για πάντα στο Πουργκατόριο, έρμαιο ανάμεσα στην Κόλαση και τη Δόξα.

Ghosttown. Τίποτα δεν φαίνεται να ταράζει τα ήρεμα φωνητικά της, ακούγεται προσεχτική σαν να πονάει η μέση της. Στις ψηλές νότες, καλού κακού μπαίνουν τα εφέ. Το τραγούδι είναι πιο βαρετό κι από λίστα για ψώνια στα μέσα της εβδομάδας. Μία ελάχιστη στιγμή ηθικής ανασφάλειας. «Ποτέ δεν θα μείνουμε μόνοι σε αυτό τον τρελό, τρελό κόσμο». Νομίζεις, φίλη.

Unapologetic bitch. Το «σκύλα» είναι η νέα αγαπημένη της λέξη από αυτές που της έμαθε η Λούρδη. Κάνοντας το Κακό Κορίτσι χειρότερα ακόμα κι από τη Βίσση, αμετανόητη, αν και με έναν ευχάριστο ψευδοreggae ρυθμό επάνω στον οποίο πετάει σωρηδόν ραπαρίσματα, συλλαβές σε λούπες, καραμούζες, ντίσκο σίνθια, εφέ από πιστόλι-ρομποτάκι-λαμπάδα, διάφορα bullshit και «θα σου λείψω», γιατί «τέτοια είμαι, μια αν-α-πο-λο-τζί-τικ ΜΠΙΤΣ». Ιδανικό για lip-singing σε μυκονιάτικα κλαμπ δίπλα σε διάφορες ορεσίβιες σε διακοπές.

Illuminati. Ελπίζοντας ότι θα φτιάξει το νέο Erotica (?) κάνει το αγαπημένο της namedropping φορτώνοντας σε μία απλή ρίμα τους πάντες: Jay-Z, Beyoncé, Nicki (Minaj), Lil Wayne, Oprah, Obama, τον Πάπα και τη Rihanna, Queen Elizabeth, Kanye, μαύρη μαγεία, τρίγωνα, πυραμίδες, τον Φοίνικα, τη Νέα Τάξη, Gaga, Gucci, Prada, τον οφθαλμόν ος τα πάνθ’ ορά, Steve Jobs, Bill Gates, λίγο Bieber, LeBron, Clinton, Obama και στο τέλος βαριέται και αφήνει τον υπολογιστή να κάνει μόνος του ηλεκτρονικά εφέ. Το πρόβλημα με αυτό το κομμάτι είναι ότι ήδη οι στίχοι του είναι «πολύ πέρσι» και κυρίως το ότι η Madonna μπερδεύει τους Ιλουμινάτι με τα λαμπατέρ: «Everybody In this party’s shining like Illuminati, oh-wo-oh-oh-wo-oh-oh…».

Bitch, I’m Madonna. Μαζί της η Nicki Minaj, το τσόκαρο της μόδας. Οι φωνές είναι σαν να ακούς τα Animaniacs σε μία κακή τους μέρα. Το mentality είναι ότι Τα Κορίτσια Ξενυχτάνε, με πολύ ρομποτικό να-να-να-να-να – είναι το σημείο που κάνεις booty shake με τα μπούτια να τρέμουνε σαν να είναι το τέλος του κόσμου. Και bitches παντού. Στους στίχους υπάρχουν ένα ασανσέρ, ένα φιλί, αρκετά woof, μία πισίνα, μπίρα μέσα σ’ ένα παπούτσι (γιακ), ένα ούζι και ένας σωμιές που τρίζει. Φοβάμαι ότι τελικά ανατινάζουν το κτίριο, δεν ξέρω δεν έμεινα μέχρι το τέλος.

Hold tight. Περπατάμε μαζί στην Κοιλάδα της Πιο Σκοτεινής Νύχτας. Τσουγκέδα γουίρ γκόνα λαστ φορέβα. Όλα θα πάνε καλά. Οι Modern Talking θα το είχαν πει καταπληκτικά. Και αυτό δεν είναι καθησυχαστικό. Στα θετικά του κομματιού: στη μέση κάνει μία ωραία γέφυρα για να μπορεί η Madonna να σηκωθεί μετά από πέσιμο επί σκηνής.

Joan of Arc. Μικροαστικό ποπάκι με υψηλά νοήματα, βασικά για το δράμα των διάσημων. Όταν τη φωτογραφίζουν λέει, κλέβουν κάτι από τον εαυτό της. Θέλει να κρυφτεί. Ποτέ δεν το παραδέχτηκε – αλλά πονάει. Είναι το δράμα της μοναξιάς στην κορυφή, έστω κι αν πρόκειται απλώς για τη βαρεμάρα στο καμαρίνι, εκεί που ξεχνάει σε ποια πόλη παίζει απόψε. Ευτυχώς στο τέλος βρίσκει τη λύτρωση – λέει «Όσο είσαι εσύ μαζί μου δεν φοβάμαι τίποτα». Προφανώς απευθύνεται στην αμπιγιέζ.

Ιconic. Ήχος πλήθους. Αρένα. Ironic. Το ’πιασες; Κάποιος θα φαγωθεί απόψε. Πάλι ραπαρίσματα για το ποιος είναι ο πιο σταρ, έλεος. Ο Chance The Rapper εναντίον του Mike Tyson ο οποίος δήλωσε ότι το «λογίδριο» που βγάζει στο κομμάτι είναι επηρεασμένο «από την αινιγματική παρουσία του Μπενίτο Μουσολίνι επί σκηνής». Μπορεί να είναι από κανένα χτύπημα.

Heartbreak City. Μπαλάντα πάνω σε τρεις νότες. Τη λες και «μπαλάντα της πτωχούλας». Στο βάθος η ντραμς παίζει ένα μαρς, σαν βηματισμό σε εκτελεστικό απόσπασμα.

Body Shop. Η γλυκιά smooth διάθεση και τα earthlike φωνητικά θυμίζουν Deep Forest, όπως και ο επίμονος ήχος μιας νότας, σαν να στάζει το ταβάνι. Τελικά διαπιστώνουμε ότι το τραγούδι μιλάει για ένα αυτοκίνητο – ή για τον οδηγό του. Δεν έχουμε καταλήξει ακόμα.

Holy Water. Τρίτη bitch στο άλμπουμ: «Σκύλα, get off my pole». Ένα στοχευμένο τραγούδι που μιλάει για pole dancing και σωματικά υγρά. Στη μέση του κομματιού τους τελειώνουν τα βογκητά και πετάνε ένα mix από το παλιό εκείνο Vogue. Φοβάμαι ότι τα στριπτιτζάδικα θα προτιμήσουν AC/DC.

Inside out. «Δείξε μου τις αμαρτίες σου και θα σου δείξω τις δικές μου». Βαρετό και τυπικό-Madonna κομμάτι. Λίγο Truth or Dare, λίγη εξομολόγηση στα γόνατα, λίγοι ψίθυροι και οι λεκέδες εξαφανίζονται.

Wash all over me. Μιλώντας για μπουγάδες. Είμαστε στο πρόγραμμα: ξέπλυμα.

Best night. Βλέπε στην παραπάνω απλώστρα.

Veni Vidi Vici. Αυτοβιογραφικό μουρμουρητό στο οποίο παραδέχεται ορισμένα πράγματα όπως ότι «μπορεί να σας έδειχνα τον κώλο μου αλλά το έκανα με χαμόγελο» ή ότι «έκανα μια πόζα στο φακό κι όλες οι αδερφές τρελαίνονταν μαζί μου». Όλα αυτά με ταπεινότητα («Ήρθα, Είδα, Νίκησα») ενώ γονατιστός στην πίστα της βαράει παλαμάκια ο Nas. Τι έχεις περάσει, γλυκιά μου.

S.E.X.  Αργό, ρυθμικό και με προσεχτικά γυρίσματα όπως όλα τα κομμάτια άλλωστε, για να μπορεί να χορευτεί on stage χωρίς τινάγματα και ένταση για ευνόητους λόγους. Οι στίχοι, ένας χείμαρρος έμπνευσης: «Hot. Sex. Decks. Hot. Sex. Decks.» Ούτε καν σεξ, σκέτο safe.

Messiah. Άντε πάλι. Βλέπει αγγέλους, είναι λέει ο ιπτάμενος δίσκος, είναι η Σελήνη, γίνεται νύφη, ανάβει ένα κερί στο σκοτάδι, αναζητάει ας πούμε έναν εξαγνισμό αλλά δεν τη σώζει ούτε ένα ρεμίξ.

Rebel Heart. Και για το τέλος, πάλι λίγη country, φίλες μου.