Rockwave Festival 2025: Οι Savatage και οι μελωδίες της ευτυχίας - 50 εικόνες
Η «ορχήστρα» παίζει ακόμα και ήταν σαν να μην μας άφησε ποτέ
Μια περίοδος αναμονής που περνούσε βασανιστικά. Ιδανικά support σχήματα για να πλαισιώσουν μια συναυλία γιορτή. Και μαζί τα μεμονωμένα και ομαδικά road trips, από αυτά που δένουν τις παρέες ή προσθέτουν ένα όμορφο κεφάλαιο στις ιστορίες αυτών που έχουν ήδη διαμορφωθεί. Κόσμος από Αθήνα, από Θεσσαλονίκη και Βόρεια Ελλάδα, από Κρήτη και Θράκη, από κάθε γωνιά της χώρας με τα στόριζ σε facebook, instagram και tiktok να μετατρέπουν μια φεστιβαλική ημερομηνία σε συμβολική επέτειο. Το Rockwave Festival μας έκανε ένα μεγάλο δώρο αυτό το καλοκαίρι και οι Savatage έσβησαν αυτό που η λέξη "απωθημένο" έμοιαζε μικρή να περιγράψει. Τα ελληνικά γκρουπ και ο γερόλυκος Michael Schenker συμπλήρωσαν με τον καλύτερο τρόπο το απολαυστικό πακέτο.
Περνάμε από Θήβα. Οι συζητήσεις για το αν θα κλείσουν με το Hall of the Mountain King ή κάποιο άλλο κάνουν μικρή παύση και γυρνάνε σε στρατιωτικά παραλειπόμενα. Το ταξίδι για ένα μεγάλο συναυλιακό event λείπει από το αθηναϊκό κοινό. Είναι γεμάτο από εικόνες και ατάκες που μένουν. Εκείνη τη στάση για καφέ στη μέση του πουθενά, το τραγούδι που ακούστηκε για να σταματήσουν όλοι να μιλούν και να αποδώσουν ομαδικά το ρεφρέν. Η ανηφόρα μέχρι τη Μαλακάσα και τον εκεί οικείο χώρο του Rockwave προσφέρει κατά καιρούς μια «τζούρα» από αυτή την εμπειρία. Το ταξίδι μέχρι την Κατερίνη ήταν ίσως αυτό που χρειάζονταν οι περισσότεροι αυτό το ζεστό καλοκαιρινό Σάββατο. Το ίδιο και οι εκ του Βορρά ερχόμενοι, ο εναγκαλισμός με τους οποίους είχε κάτι από τα παλιά και τις συχνές μεταβάσεις τους στις συναυλίες του Λεκανοπεδίου. Ο χώρος του Terra Republic μοιάζει ήδη οικείος, καθώς παρκάρουμε σε κοντινή απόσταση και ετοιμαζόμαστε για την τρίτη μέρα του βόρειου σκέλους του φεστιβάλ.
Η στροφή λίγο μετά την έξοδο της Κατερίνης επιφύλασσε εκπλήξεις. Διαδρομή βουκολική ως επί το πλείστον, με εκτάσεις γεμάτες αμπέλια και σιτηρά να κυριαρχούν στο τοπίο. Μέχρι τη στιγμή που φτάνουμε στο Terra Republic, έναν χώρο άγνωστο αλλά ταυτόχρονα προσφιλή λόγω της διαμόρφωσης του. Με διαρρύθμιση που θύμιζε έντονα τη Μαλακάσα και το Terra Vibe, με σαφή προσανατολισμό για το merchandise, το ταμείο και το αναψυκτήριο, η μετακίνηση μπροστά και πλαγίως της μεγάλης σκηνής ήταν ιδιαίτερα εύκολη. Η ατμόσφαιρα ήταν ακριβώς όπως την περιέγραψαν οι πολύ καλοί Sirius που άνοιξαν την ημέρα, με σύμμαχο τον πεντακάθαρο από την αρχή ήχο.
«Καλησπέρα σε όλους σας που ταξιδέψατε από όλη την Ελλάδα».
Αυτή ακριβώς ήταν η αίσθηση και το βίωμα. Παλιοσειρές από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλα αστικά κέντρα, συναντήσεις ανθρώπων που γνωρίζονταν μονάχα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, επανενώσεις και αγκαλιές για εσωτερικούς μετανάστες και αντίστοιχους του εξωτερικού, φίλων από κάθε γωνιά της χώρας που ήρθαν σε αυτό τον νέο χώρο συνάντησης. Άνθρωποι που βρήκαν τη συναυλία ως την ιδανική αφορμή να τιμήσουν τη νιότη τους, να αποτίσουν φόρο τιμής σε αυτό που τους διαμόρφωσε, την εποχή, τα ακούσματά της, τις παλιές φιλίες και αγάπες. Παλιοί γνωστοί και φίλοι, με τα παιδιά και τα άσπρα πλέον μαλλιά τους, οι οποίοι δήλωναν πως δεν θα έχαναν με τίποτα αυτή τη συναυλία. Αγκαλιές που περισσεύανε, φωτογραφίες καρμπόν με άλλες που βγήκαν 15 και 20 χρόνια πριν. Τι κι αν τρομάξαμε να γνωρίσουμε κάποιους μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Στην κάθε οικεία νότα βλέπαμε ξανά τον συνοδοιπόρο εκείνης της εποχής.
Οι εξαιρετικοί και ταχύτατοι Leatherhead από τη Λάρισα συνέχισαν με επιτυχία το πάρτυ. Οι Need με τον σαγηνευτικό progressive ήχο τους απλά ολοκλήρωσαν ένα αψεγάδιαστο τρίο εμφανίσεων από τα ελληνικά γκρουπ της ημέρας, εμφανίσεις που κατέδειξαν την εμφανέστατη κλάση μιας σκηνής που πορεύεται σε απόλυτα επαγγελματικό επίπεδο. Δίνοντας τη σειρά τους σε έναν πραγματικό ροκ θρύλο.
Υπήρξε κι αυτός για πολύ κόσμο ένα συναυλιακό απωθημένο. Εξέχουσα προσωπικότητα του classic rock, ο Michael Schenker είχε όλα αυτά τα χρόνια μια σταδιοδρομία στη σκιά αυτής του αδερφού του Rudolf στους Scorpions, ωστόσο και κατά γενική ομολογία ήταν ανέκαθεν καλύτερος κιθαρίστας συνθέτης, με αδιαμφισβήτητο ταλέντο και εξίσου ιστορικά τραγούδια. Στη δύση της καριέρας του, μας χάρισε μια ονειρική εμφάνιση με ένα πλήρες σετ τραγουδιών από το συγκρότημα που τον ανέδειξε, τους σπουδαίους U.F.O. Ένα απολαυστικό σόου από τον Γερμανό που έκανε τους μεγαλύτερους σε ηλικία να ανασύρουν τις παλαιότερες των αναμνήσεων τους, ένα ακόμα συναυλιακό απωθημένο που έσβησε για πολύ κόσμο, με την αφρόκρεμα των τραγουδιών από το αγγλικό σούπερ γκρουπ του κλασικού ήχου. Με το φως του ήλιου να έχει φύγει προ πολλού, ένα καταιγιστικό δεκάλεπτο "Rock Bottom" έκλεισε μαζί με το καθιερωμένο encore (και την εμφάνιση-έκπληξη του «δικού μας» Gus G) το σετ του Schenker, με τον κόσμο πλέον να μετράει τα λεπτά μέχρι να ακουστεί η εισαγωγή του "The Ocean", από το 1997 και το ταξίδι του Μαγγελάνου.
Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να μας προετοιμάσει για αυτό που ακολούθησε. Βίντεο που κυκλοφόρησαν, τραγούδια που διέρρευσαν, όλα πήγαν περίπατο μπροστά σε ένα απόλυτα συναισθηματικό δίωρο, σε ένα rollercoaster όπου το πάθος εναλλασσόταν με το δάκρυ. Το πολύ δάκρυ. Από τραγούδια που ακούγονταν καθηλωτικά σε live εκτέλεση, από ένα "Believe" που με την παρουσία του Τζον Ολίβα στο video wall έκανε χιλιάδες πρόσωπα να βουρκώσουν, σε μια από τις πλέον συγκλονιστικές συναυλιακές στιγμές της τελευταίας εικοσαετίας. Οι Savatage υπήρξαν ενθουσιώδεις, αψεγάδιαστοι, ενώ δεν σταματούσαν να εκφράζουν την αγάπη τους προς τη χώρα μας. Δεν έχει νόημα να ξεχωρίσει κανείς τις κορυφαίες στιγμές, σε μια εμφάνιση που άνετα χαρακτηρίζεται ως «βίωμα». Ίσως η συναυλία τους να κλείνει έναν μεγάλο κύκλο. Ίσως πάλι να είναι η πρώτη φορά που τους βλέπουμε, από τις αρκετές επόμενες που θα πραγματοποιήσουν σε αυτή την επανένωσή τους. Σε κάθε περίπτωση, ο πήχης τέθηκε πολύ ψηλά και όλα τα «ευχαριστώ» μοιάζουν λίγα.
Η ορχήστρα παίζει ακόμα...
Δειτε περισσοτερα
Ποιος είπε ότι δεν μπορεί να στηθεί πανηγύρι με Ethio Jazz;
Μια περιήγηση στο αγαπημένο τοπόσημο των Εξαρχείων
Το κλασικό άλμπουμ του 1976 επιστρέφει σε Super Deluxe Box Set με νέες μίξεις, ακυκλοφόρητα tracks και σπάνιο υλικό από μια κρίσιμη δημιουργική περίοδο
Με αφορμή την παρουσίαση βιβλίου «Μαθήματα επιβίωσης στον 21ο αιώνα» και την είδηση του θανάτου του Διονύση Σαββόπουλου
H φετινή καμπάνια «Humans» του Minas έχει επίκεντρο τον άνθρωπο
Ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στη νέα γενιά που συμμετείχε στην παρέλαση, ντυμένη με ηπειρώτικες φορεσιές