Οι Spiritualized live στην Αθήνα - 29 Μαΐου στον Λυκαβηττό, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου - Η συνέντευξη του Jason Pierce στην Athens Voice.
Τον Jason Pierce δεν τον συναντάς ποτέ ακριβώς «στην ώρα του». Η φωνή του διαπερνά τη γραμμή τηλεφώνου σαν να βγαίνει από άλλο χρόνο, ίσως και από άλλον πλανήτη. Έναν πλανήτη όπου ο ήχος είναι γεμάτος αντήχηση, φως και ηχητικά σήματα μορς από κάποιο απώτερο γαλαξία, έναν πλανήτη όπου οι Spiritualized είναι η σταθερά.
Την Πέμπτη 29 Μαΐου, ο Pierce και οι Spiritualized θα προσγειωθούν επιτέλους στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, για ένα live που αναμέναμε καιρό.
«Είχαμε να παίξουμε στην Ελλάδα πάνω από 10 χρόνια», λέει ο Jason Pierce στην Athens Voice. «Πέρυσι νομίζαμε ότι θα συμβεί –ο Josh Homme μας είχε καλέσει σε κάποιες εμφανίσεις– και είχα πει ξεκάθαρα: αν είναι να παίξουμε κάπου στην Ευρώπη, να είναι στην Ελλάδα. Αλλά τελικά ακυρώθηκε… Ευτυχώς τώρα θα γίνει. Ξεκινάμε από την αρχή».
Η συναυλία δεν θα είναι μία από τις μαξιμαλιστικές εκδηλώσεις των Spiritualized, με τις ορχήστρες των 20 και πλέον μουσικών. Όπως πάντα, ο περφεξιονισμός συγκρούεται με την πραγματικότητα των μπάτζετ: «Θα είμαστε εννέα άτομα στη σκηνή. Για μένα, αυτό είναι το ελάχιστο. Έχουμε παίξει και με 21, αλλά αυτή τη φορά θα βρούμε τον τρόπο ώστε να αποδώσουμε τη μουσική όπως της αξίζει».
«Πολλοί λένε ότι γράφω το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά», έχει πει γελώντας. «Ίσως έχουν δίκιο. Αλλά κάθε φορά το φτιάχνω με νέο τρόπο, με διαφορετικές αποσκευές».
«Λατρεύω το rock’n’roll», λέει, «αλλά είναι παιχνίδι για τους νέους, έτσι δεν είναι; Γεμάτο άγνοια, μπρίο και αλαζονεία. Κι αυτό το κάνει σπουδαίο. Αλλά εγώ πια, αν φτιάξω έναν δίσκο, θέλω να μιλάει για το πού βρίσκομαι τώρα. Όχι να παριστάνω τον εικοσάχρονο».
«Ο καθένας έχει δικαίωμα να ζήσει μια συναυλία όπως επιθυμεί»
Θυμάται μια πρόσφατη εμπειρία όταν πήγε να δει τον Bob Dylan, όπου κατά την είσοδο κατάσχεσαν τα κινητά όλων. Του φάνηκε ενδιαφέρον — όχι απαραίτητα επειδή ο κόσμος αντιδρά θετικά ή αρνητικά σε αυτήν την τακτική, αλλά επειδή πιθανώς σχετίζεται περισσότερο με την αποφυγή bootlegs και την προστασία του υλικού, παρά με την εμπειρία του κοινού. Πάντως, παραδέχεται πως ήταν ευχάριστο το να μην υπάρχουν παντού τηλέφωνα στον χώρο. Ήταν ωραίο να μη χρειάζεται να βλέπει πάνω από οθόνες που προβάλλουν μινιατούρες της σκηνής την ώρα που ο ίδιος κοιτούσε τη ζωντανή εμφάνιση. Παρόλα αυτά, τονίζει ξανά πως δεν είναι εκεί για να πει στους ανθρώπους τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν. Ο καθένας έχει δικαίωμα να ζήσει τη συναυλία όπως επιθυμεί.
Η εμφάνιση του Bob Dylan τον εντυπωσίασε, ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες του. Ενώ είχε ακούσει τις κλασικές επιφυλάξεις για τις συναυλίες του Dylan («δεν θα σου αρέσει», «είναι περίεργο», «δεν είναι αυτό που περιμένεις»), τελικά ήταν μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχει παρακολουθήσει ποτέ.
Η κουβέντα μετατοπίστηκε στην ταινία για τον Dylan, που φέρει τον τίτλο CompleteUnknown και εστιάζει στην πρώιμη περίοδο της καριέρας του μέχρι το φεστιβάλ του Newport. Παρότι ο ίδιος ο Dylan φέρεται να την απόλαυσε, ο Pierce ήταν πιο επιφυλακτικός. Θεώρησε ότι η ταινία τον παρουσίαζε ως έναν πολύ ευγενικό, σχεδόν γλυκό άνθρωπο – κάτι που, κατά τη γνώμη του, δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Ο Dylan, όπως τον γνωρίζουμε μέσα από άλλα ντοκιμαντέρ ή στιγμιότυπα, είχε αιχμές· ήταν αιχμηρός, καυστικός, κάποιες φορές απότομος. Ίσως, λέει, αυτός να ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Dylan ευχαριστήθηκε την ταινία: επειδή τον παρουσίαζε με έναν τρόπο πιο γλυκό απ’ ό,τι ίσως υπήρξε πραγματικά. Ο Pierce, ωστόσο, δεν μπορούσε να παραβλέψει αυτή την ανακρίβεια - και ακριβώς επειδή τον «γλύκαινε» υπερβολικά, του ήταν δύσκολο να απολαύσει την ταινία ως αυθεντική.
Όταν ρωτήθηκε ποιος θα ήθελε να τον υποδυθεί σε μια ενδεχόμενη βιογραφική ταινία για τη ζωή του ή τους Spiritualized, απάντησε με χιούμορ: πιθανότατα ο ίδιος ηθοποιός που υποδύθηκε τον Bob Dylan, o Timothée Chalamet, ώστε να τον παρουσιάσουν κι εκείνον ως «καλό παιδί». Αν και, όπως παραδέχτηκε, ποτέ δεν έχει σκεφτεί σοβαρά ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο.
Μια συναυλία - τελετή
Οι συναυλίες των Spiritualized δεν είναι απλές εμφανίσεις, είναι τελετουργίες. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα που υψώνονται προς τον ουρανό, ευφορικές χορωδίες, παραληρηματικά κρεσέντο. Όποιος τους έχει δει, γνωρίζει. Όποιος δεν τους έχει δει, ας προετοιμαστεί για μια μοναδική εμπειρία στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού.
Ο ίδιος ο Pierce το περιγράφει αλλιώς: «Όταν παίζεις live, σπρώχνεις τον αέρα γύρω σου. Κι αυτό έχει κάτι μαγικό. Άλλοτε επιστρέφει πίσω από τους τοίχους, άλλοτε χάνεται στο ύπαιθρο. Και κάθε χώρος έχει τις δικές του απαιτήσεις. Αν ήταν εύκολο, δεν θα είχε αξία».
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
