Ο τραγουδιστής, κιθαρίστας και παραγωγός συγκροτημάτων όπως οι Nirvana και οι Pixies, υπέστη καρδιακή προσβολή στο στούντιο ηχογράφησής του
Ο Steve Albini, τραγουδιστής, κιθαρίστας και παραγωγός συγκροτημάτων όπως οι Nirvana και οι Pixies, υπέστη καρδιακή προσβολή σε ηλικία 61 ετών στο στούντιο ηχογράφησής του Electrical Audio, όπως επιβεβαίωσε το Pitchfork.
Εκτός του ότι ήταν frontman των post-punk και του art-rock συγκροτημάτων Big Black, Rapeman και Shellac, ο Albini ήταν επίσης παραγωγός των Nirvana, Pixies, PJ Harvey και των Jimmy Page και Robert Plant.
Όπως γράφει και ο Guardian, ήταν γνωστός για το DIY και punk ήθος του, αντιστεκόταν στις υπηρεσίες streaming και αρνούνταν να πάρει δικαιώματα από τις ηχογραφήσεις που παρήγαγε για άλλους καλλιτέχνες.
Γεννημένος στην Καλιφόρνια το 1962, ο Albini άντλησε έμπνευση από το punk κίνημα, κυρίως από τους Ramones, αλλά και από το πιο ιδιόρρυθμο άκρο του είδους με συγκροτήματα όπως οι Devo και οι Pere Ubu.
Μετακόμισε στα προάστια του Σικάγο για να σπουδάσει δημοσιογραφία και παρασύρθηκε από την εύφορη underground μουσική σκηνή της πόλης, δουλεύοντας για την punk εταιρεία Ruthless Records.
Ξεκίνησε το δικό του μουσικό project, τους Big Black, αρχικά μια σόλο προσπάθεια που σύντομα μετατράπηκε σε κουαρτέτο. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους «Atomizer» κυκλοφόρησε το 1986, και το δεύτερο άλμπουμ, «Songs About Fucking» - που ξεχωρίζει από τον καυτό ήχο της κιθάρας και τους παλμούς των drum machine - αποτέλεσε ορόσημο για την αμερικανική punk σκηνή της δεκαετίας και κέρδισε θαυμαστή τον Robert Plant, ο οποίος αργότερα έβαλε τον Albini να κάνει την παραγωγή του άλμπουμ του με τον Jimmy Page, «Walking Into Clarksdale».
Οι Big Black είχαν ήδη διαλυθεί όταν κυκλοφόρησε το «Songs About Fucking». «Προτιμώ να το κόψω παρά να μετατραπεί σε άλλο ένα Gross Rock Spectacle», είπε ο Albini και ίδρυσε την επόμενη μπάντα του, τους Rapeman, το 1987.
Με το όνομα ενός ιαπωνικού manga, ήταν ίσως το πιο προβεβλημένο παράδειγμα της προθυμίας του Albini να ενοχλεί και να προκαλεί, ενώ αργότερα εξέφρασε τη λύπη του για το όνομα της μπάντας, χαρακτηρίζοντάς το «επιπόλαιο».
Έχοντας κατά νου ότι δεν ήθελε να πηγαινοέρχεται μεταξύ των band projects, ο Albini δήλωσε ότι ήθελε το επόμενο συγκρότημά του να αντέξει και το έκανε. Οι Shellac, που σχηματίστηκαν το 1992, αποτέλεσαν κάτι φρέσκο στην αμερικανική art-rock σκηνή, παίζοντας ένα μινιμαλιστικό αλλά παιχνιδιάρικα ρυθμικό στυλ με καθηλωτική αλληλεπίδραση μεταξύ του Albini, του ντράμερ Todd Trainer και του μπασίστα Bob Weston. Κυκλοφόρησαν πέντε άλμπουμ, συν το «To All Trains» που έρχεται την επόμενη εβδομάδα.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
7°
