Ένας μοναχικός άνθρωπος, ένας συνεπής ηχολήπτης, ένας τρελαμένος με την jazz, που ήταν παρών όταν το swing μεσουρανούσε και δεν άφησε το χρόνο να πάει χαμένος. Ηχογραφούσε ακατάπαυστα όλους τους μεγάλους της «γενιάς του ’30», από τον Louis Armstrong ως την Billie Holliday κι απ’ τον Duke Ellington ως τον Benny Goodman. Για χρόνια η «συλλογή Savory» ήταν ένα καλά κρυμμένο μυστικό, ένα «άγιο δισκοπότηρο» της μουσικής ιστορίας της Αμερικής που έμεινε κρυμμένο στο υπόγειο ως τις μέρες μας. Ο William Savory γεννήθηκε το 1916 πάνω στο υπερωκεάνιο Μαυριτανία, καθώς οι γονείς του έφθαναν στην Αμερική, και πέρασε μια ζωή συγκεντρώνοντας υλικό από τις εμφανίσεις όλων των σπουδαίων της jazz σε ραδιοφωνικές εκπομπές αλλά και σε νυχτερινά κέντρα. Αποτέλεσμα: πάνω από 1.000 ώρες ανεκτίμητου υλικού που τώρα πέρασε στα χέρια του Εθνικού Μουσείου Τζαζ στο Χάρλεμ κι έχει αρχίσει ήδη η ψηφιακή του επεξεργασία.
Κυκλοφορούν ακόμη cd;
Γεράματα…
Όπου κι αν κοιτάξεις, τα «νέα» αφορούν στον καινούργιο δίσκο του Eric Clapton (με διασκευές φυσικά), το «κίνημα» για τη σωτηρία του πατρικού σπιτιού του Ringo Starr στο Λίβερπουλ, τη συνέχεια των bootlegs από τον Bob Dylan αλλά και από τον Bruce Springsteen της εποχής του “Darkness On The Edge of Town”, τον Roger Waters και τον David Gilmour που συναντήθηκαν επί σκηνής (δίνοντας ελπίδες στη συναυλιακή βιομηχανία για επαναλειτουργία των Pink Floyd), τον Graham Nash που συνεργάζεται με τους Fleet Foxes, την επανασύνδεση των Los Lobos και των Roxy Music, το σπίτι που είχε στην Αγγλία ο Jimi Hendrix και που τώρα γίνεται μουσείo, τις δεκάδες «επετειακές» επανακυκλοφορίες «θρυλικών» δίσκων, όπως του David Bowie και των REM, την επανεμφάνιση του Phil Collins μετά από χρόνια… Τι να σου κάνουν και οι Arcade Fire, που έχουν καινούργιο δίσκο;
Σαφώς βελτιωμένοι συγκριτικά με το ντεμπούτο τους, με τη ροκ ένταση να ανεβαίνει κατακόρυφα αλλά αρκετά στιλιζαρισμένοι και εσωστρεφείς, παρότι η ηχογράφηση έγινε «ζωντανά» στο στούντιο. Αν βρουν τη χημεία ανάμεσα στις μελωδίες (που είναι η δύναμή τους) και την ένταση (που είναι η επιθυμία τους), τους περιμένει καλύτερο μέλλον.
Gad - The Perfect Crime (***)
Αν είχαμε πραγματική σκηνή του είδους κι αν τα εγχώρια ραδιόφωνα δεν ήταν τόσο κομπλεξικά, τότε οι Gad θα ακούγονταν παντού, αφού το χάρισμά τους είναι οι συμπαθείς και radio friendly μελωδίες που εδώ αποκτούν και μία πιο groovy διάθεση.
Το ντεμπούτο της παρέας απ’ την Πάτρα (που πλάκα-πλάκα δημιούργησε σκηνή) έχει ό,τι χρειάζεται για να στέκεται αξιοπρεπώς σε αυτό το ευρύ πεδίο του indie pop-rock, όπως διαμορφώθηκε –κυρίως– στη δεκαετία του ’90. Μόνο που αυτό δεν είναι αρκετό, ειδικά σε μια χώρα που (όπως είπα και πριν) δεν έχει πραγματική σκηνή του είδους.
13°
