Μουσικη

Ροκ ιστορίες

Business as usual Οι καιροί είναι δύσκολοι και ξαφνικά γέμισε ο τόπος super (?) groups,

max.jpg
Μάκης Μηλάτος
ΤΕΥΧΟΣ 269
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
8014-18234.jpg

Business as usual

Οι καιροί είναι δύσκολοι και ξαφνικά γέμισε ο τόπος super (?) groups,αν και το παρελθόν μάς έχει διδάξει πως η ρήση «η ισχύς εν τη ενώσει» δεν αποδίδει στη ροκ ιστορία. Μπορεί να θυμόμαστε με νοσταλγία τους Traveling Wilburys, τους Cream, τους Derek & the Dominoes ή τους Crosby, Stills, Nash & Young, αλλά εύκολα (ευτυχώς) ξεχάσαμε τους Mad Season, τους Velvet Revolver, τους Oysterhead ή τους Temple of the Dog. Τα super groups των νεότερων χρόνων έγιναν χωρίς καλλιτεχνικούς στόχους και δημιουργική διάθεση αλλά επειδή «πολλοί μαζί κάνουν μεγαλύτερο μπούγιο» και για να δώσουν στέγη στα πολλά «υπερφύαλα εγώ» που κυκλοφορούν στις rock business.

Κι αν στα 60s ο Eric Clapton ήταν αυτός που πρωτοστατούσε στη δημιουργία συγκροτημάτων με εξέχοντα μέλη, στις μέρες μας τη σκυτάλη έχει πάρει ο Jack White με τους Raconteurs και τώρα τους Dead Weather. Οι Chikenfoot (o Joe Satriani, ο Sammy Hagar και ο Michael Anthony από τους Van Halen και ο ντράμερ των R.H.C.P. Chad Smith) μόλις κυκλοφόρησαν δίσκο, ενώ οι Them Crooked Vultures (ο Josh Homme και ο Alain Johannes από τους Queen of the Stone Age, o John Paul Jones των θρυλικών Led Zeppelin και ο Dave Grohl των Nirvana και των Foo Fighters) έκαναν τις πρώτες τους εμφανίσεις.

  Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος των Monsters of Folk, που τους αποτελούν οι Conor Oberst και Mike Mogis των Bright Eyes, o Jim James από τους My Morning Jacket και ο M. Ward, ενώ και ο Neil Finn συνεχίζει τη φιλανθρωπική του δράση με τους (εκάστοτε) 7 Worlds Collide που τώρα τους αποτελούν μέλη των Radiohead, των Wilco αλλά και ο Johnny Marr (περιστασιακά και ο Eddie Vedder). Γενικώς μιλώντας... πολλή φασαρία για το τίποτα.

  A mountain of one Institute of joy  (****)

Οι πιο ελπιδοφόροι εκπρόσωποι του αγγλικού ονειρικού ήχου που έρχεται από την εποχή των Pink Floyd και των Yes για να συναντήσει τους Tangerine Dream και τους Air.

  Girls - Album  (****)

Δυο αγόρια από το San Francisco μελαγχολούν με αγγλικό στιλ, φλερτάρουν απαλά με το θόρυβο, την tropicalia και το rock’n’roll σε ένα δίσκο που είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτα...

  White denim - Fits  (***)

Το τρίο απ’ το Τέξας που ανακατεύει την ντόπια παράδοση της ψυχεδέλειας με τον ήχο του αμερικάνικου Νότου και φέρνει κοντά τους Cream με τους Free. Πειστικό και τρελούτσικο.

  Alberta cross - Broken side of time  (**)

Μπλέκουν το rock των 70s με τη folk και το rhythm and blues, αλλά το βάρος πέφτει στη φόρμα, η ουσία τούς διαφεύγει.

  The legends - Οver and over  (**)

Ο Johan Angergard στο 4ο άλμπουμ του πέφτει με τα μούτρα στην electropop της δεκαετίας του ’80 και στον ήχο του Manchester. Σιγά το πράμα...

Τα διαμάντια είναι παντοτινά

Μπορεί η δημιουργία του tropicalismo να χρεώνεται στον Gilberto Gil και στον Caetano Veloso αλλά καθοριστική ήταν και η συμβολή των Os Mutantes στο να εισβάλουν βασικά στοιχεία της ποπ κουλτούρας στη βραζιλιάνικη μουσική πριν από 40 χρόνια. Έφεραν στη χώρα την ποπ ψυχεδέλεια δημιουργώντας το δικό τους ήχο που ακόμη και σήμερα παραμένει φρέσκος και ζωντανός. Όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Caetano Veloso: «Οι Mutantes, παρότι σχεδόν ερασιτέχνες ακόμη τότε, δεν έμοιαζαν τόσο με αντίγραφα των Beatles αλλά με εφάμιλλούς τους, με δημιουργούς του ίδιου επιπέδου».

Τους Os Mutantes μάς τους «αποκάλυψε» πριν από μερικά χρόνια ο David Byrne (μέσω της Luaka Bop που φέτος γιορτάζει τα 21 της χρόνια) όταν πέρναγε κι αυτός τη «βραζιλιάνικη περίοδο». Αυτές τις μέρες –μετά από 35 χρόνια– έχουν καινούργιο άλμπουμ, το πολύ καλό “Haih Or Amortecedor”, αξίζει όμως να ανακαλύψετε και το έξοχο παρελθόν τους μέσα από τη συλλογή “Everything Is Possible”.

makismilatos@in.gr

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ