Η συναυλία των Faithless στην Αθήνα, τον Ιούνιο του 2002, στο Electron Festival, στην Τεχνόπολη, μέσα από σπάνιες φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν
Άλλος ένας κεραυνός εν αιθρία ήρθε και προστέθηκε στον όλο και μεγαλύτερο δυσβάσταχτο κατάλογο θανατικών που μας θέλουν ολοένα και φτωχότερους. Μας θέλουν να πενθούμε τους αγαπημένους ήρωές μας. Μας θέλουν συνάμα να ανασύρουμε με το στανιό μνήμες που πηγάζουν από βιώματα της νιότης μας που γέννησαν οι εκάστοτε μουσικές επιλογές μας… Το soundtrack της ζωής μας όλης.
Και ποιος να μου το 'λεγε τον περασμένο Μάιο που αποφάσισα να τιμήσω μέσα από τούτη τη στήλη τον πλέον αείμνηστο Maxi Jazz, πως οι μέρες του ήταν μετρημένες… Τα ΜΜΕ μιλούν για ένα ναι μεν απρόσμενο και άχαρο, μα ήπιο θάνατο που τον βρήκε στο κρεβάτι του στο Λονδίνο, ήσυχο, ενώ κοιμόταν. Δηλαδή ένα θάνατο που οι περισσότεροι από εμάς τους κοινούς θνητούς ευχόμαστε για τους εαυτούς μας. Και όμως. Η rock'n'roll φιλοσοφία θέλει τα είδωλά μας να αποχωρούν με κρότο υπερηχητικό, έτσι που η σοκαριστική είδηση κάνει τον γύρο του κόσμου σε ένα λεπτό.
«Με λύπη ανακοινώνουμε ότι ο Maxi Jazz πέθανε το βράδυ (Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2022). Ήταν ένας άνθρωπος που άλλαξε τις ζωές μας με τόσους πολλούς τρόπους. Έδωσε το κατάλληλο νόημα και μήνυμα στη μουσική μας» κατέγραψαν οι εναπομείναντες συνοδοιπόροι του στους Faithless. «Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος με χρόνο για όλους και μια σοφία που ήταν τόσο βαθιά όσο και προσιτή. Ήταν τιμή και πραγματική ευχαρίστηση να δουλεύουμε μαζί του. Ήταν λαμπρός στιχουργός, DJ, βουδιστής, υπέροχη σκηνική παρουσία, λάτρης των αυτοκινήτων, ατέλειωτος ομιλητής, όμορφος άνθρωπος, ηθική πυξίδα και ιδιοφυΐα».
Οι εναλλακτικά χορευτικοί Faithless πρόλαβαν να έρθουν πέντε χρονιές στη χώρα μας και στην προηγούμενη αναδρομή τιμήθηκε η πρώτη από αυτές, στο αείμνηστο Ρόδον Club της οδού Μάρνης το 1999. Ακολούθησε η συμμετοχή τους στο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ Electron τον Ιούνιο του 2002 που θυμόμαστε εδώ παρέα μέσα από σπάνιες εικόνες, άλλη μια στο Ρόδον Club το 2004, την επόμενη χρονιά η συναυλία τους στο θέατρο Λυκαβηττού και τέλος η συμμετοχή τους στο Rockwave Festival το 2010.
Φωτορεπορτάζ Faithless - Electron Festival, Τεχνόπολις, Γκάζι, Τετάρτη 26 Ιουνίου 2002
Με τον αέρα του πρωταγωνιστή της βραδιάς στο μανίκι του εμβληματικού σακακιού του, ο αλλόκοσμος οίστρος του ψηλολέλεκα Maxi υπήρξε για άλλη μια φορά… επιδημικός στην κατάμεστη πλατεία της Τεχνόπολης. Το σχετικά φρέσκο «Outrospective» του 2001 τους ήθελε βλέπεις ακόμη πιο δημοφιλείς. Με ένα εντυπωσιακότατο light-show αντάξιο της χορευτικής λαίλαπας που ξεχύθηκε στην οδό Πειραιώς, η τελειομανία συνάντησε ξανά το ανέμελο, ξέφρενο κέφι που είθισται να βρίσκεται πάντοτε στην αντιπέρα όχθη! Χτίζοντας μια βραδιά ξεχωριστή που τούτος ο εκρηξιγενής μπροστάρης επέμενε να αποκαλεί από μικροφώνου «κακοήθη» (wicked night). «Όταν εγώ θα λέω “We Come”, εσείς θα τραγουδάτε “One”», πρόσταξε μεταξύ άλλων σε κάποια φάση.
Ήταν κείνη η μοναδική ένρηξη, κείνη η «εσωτερική κατάρρευση» (implosion) που χαρακτήριζε τη σκηνική του παρουσία κάθε που ξεκινούσε ένα σόου, έως ότου κάπου από τη μέση και μετά να ξεγυμνώσει το κορμί του μα και την ίδια του την ψυχή και να μας συμπαρασύρει σε ένα ρυθμικό, ψυχεδελικό ντελίριο χορού και ευδαιμονίας.
Κι αν οι πιο σκληροπυρηνικοί ακόλουθοι των Faithless τους θεώρησαν κάπου εκεί στις απαρχές της νέας χιλιετίας λιγότερο τολμηρούς και ενδιαφέροντες από ότι στα ξεκινήματά τους, οι βρετανοί ηλεκτρονικάριοι έσπειραν ξανά τον πανικό ολούθε κείνη την Τετάρτη.
Με αιχμή του δόρατος τον αδικοχαμένο Maxwell Fraser. Τον ηγετικό ερμηνευτή που εικοσιένα χρόνια πίσω, τον Δεκέμβριο του 2001, παραλίγο να αποδημήσει πατώντας τέρμα γκάζι, καθοδηγούμενος από το έτερο πάθος του: την αγωνιστική οδήγηση. Χορός και Ταχύτητα. Αδρεναλίνη τίγκα. Κι όμως. Αυτός ο ίδιος αποχώρησε τελικά βουτηγμένος στην αγκαλιά του Μορφέα…
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
12°
