Μουσικη

Νίκο Χριστόπουλε, ποιος είναι ο «Ενδιάμεσος Σταθμός» σου;

Ο τραγουδοποιός που αποτυπώνει με τους στίχους του την εποχή που μεγάλωσε η γενιά Gen-Z

Ευτέρπη Μουζακίτη
5’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Νίκος Χριστόπουλος: Ο τραγουδιστής κυκλοφορεί το νέο του single με τίτλο «Ενδιάμεσος Σταθμός», λίγο πριν την ολοκλήρωση του πρώτου του δίσκου 

«Τα πρωτοσέλιδα υπαγορεύουν έρωτα και εμείς, πότε αφηνόμαστε στο ταχύτατο κάλεσμά τους, πότε σνομπάρουμε τις τάσεις τους και απαρνιόμαστε μια ολόκληρη εποχή. Μια εποχή που με τον τρόπο της και χωρίς τρόπους έχει τη συνήθεια να μας μετατρέπει σε ενδιάμεσους σταθμούς. Κι όμως! Αν και η "ιστορία" μας γράφεται σε αυτήν την εποχή, μπορεί να διαρκέσει παραπάνω από είκοσι τέσσερις ώρες, φτάνει να βρούμε αυτά για τα οποία στον κόσμο του απρόσωπου ζούμε πιο προσωπικά». Με αυτά τα λόγια περιγράφει τον «Ενδιάμεσο σταθμό», το νέο του single ο Νίκος Χριστόπουλος, ένας πολλά υποσχόμενος νέος καλλιτέχνης, που αποτυπώνει με τους στίχους του την εποχή που μεγάλωσε η γενιά Gen-Z. Μια γενιά που πριν ακόμα γεννηθεί έχει στα social media προφίλ, ο ρομαντισμός εκλείπει και οι εφήμερες σχέσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας και αναρωτιέται γιατί δεν μπορεί να στεριώσει σε μια σχέση και γιατί κανείς δεν είναι «σε φάση» για δέσμευση. Μια εποχή που έχει μετατρέψει μια ολόκληρη γενιά σε «ενδιάμεσους σταθμούς». Όμως ο Νίκος Χριστόπουλος, με την καθάρια του φωνή, ερμηνεύει ένα τραγούδι για όλους όσους θέλουν κάτι παραπάνω από τις σχέσεις και όλους όσους επιμένουν να είναι ρομαντικοί σε αυτή την εποχή.

Τι επιδιώκεις να αποτυπώσεις μέσα από το νέο σου τραγούδι με τίτλο «Ενδιάμεσος Σταθμός»;
O «Ενδιάμεσος Σταθμός» δεν είναι κάτι άλλο από την παράθεση σκέψεων γύρω από τις εφήμερες γνωριμίες, ερωτικές και μη, στην εποχή μας, την εποχή των social media. Ήταν κάτι που με απασχολούσε και βγήκε με αυτόν τον τρόπο, πάνω σε λίγες νότες. Νομίζω ότι μέσα στο τραγούδι περιγράφονται πολλές σχέσεις του σήμερα. Περιγράφεται η απουσία πραγματικής επαφής, η απρόσωπη προσέγγιση και η συνειδητοποίηση πως έχουμε μάθει να ζούμε σε αυτόν τον κόσμο. Τον κόσμο του απρόσωπου.

Θα ήθελα να μας μιλήσεις για τον πρώτο δίσκο που ετοιμάζεις. Ποιο είναι το ύφος του; Πώς κυλά η διαδικασία δημιουργίας του; Ποιά τα συναισθήματά σου; 
Η συλλογή των τραγουδιών που ετοιμάζω είναι η πρώτη που θα κυκλοφορήσει σε φυσική μορφή, σε αντίθεση με το EP «Παράλληλο Σύμπαν» που κυκλοφόρησε μόνο ψηφιακά πριν από ένα χρόνο. Ο δίσκος «Ενδιάμεσος Σταθμός» φιλοξενεί καθημερινές ιστορίες, κοινωνικούς προβληματισμούς και συναισθήματα από όσα συμβαίνουν γύρω μου. Αυτή τη στιγμή ηχογραφούμε τα τραγούδια μια πολύ όμορφη ομάδα, που στη βάση της αποτελείται από παιδιά που ξεκίνησαν να παίζουν μαζί μουσική στο σχολείο. Η σκέψη πως μέσα στα τραγούδια κρύβονται και οι μεταξύ μας σχέσεις, κάνει τη διαδικασία αυτή ακόμα πιο συναρπαστική. Είμαι πολύ χαρούμενος και ανυπομονώ να μοιραστώ και τα επόμενα τραγούδια του άλμπουμ.

Τα social media είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής και της γενιάς σου, όπως περιγράφεις και στον «Ενδιάμεσο Σταθμό». Με ποιον τρόπο έχουν επηρεάσει τον ρομαντισμό στις σχέσεις κατά τη γνώμη σου; 
Τα social media είναι κομμάτι της ζωής μας και προφανώς πλέον κάποια πράγματα γίνονται διαφορετικά από τον τρόπο που γίνονταν πιο παλιά. Αν σκεφτούμε, λοιπόν, πως αλλιώς αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς τον ρομαντισμό, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο «ρομαντισμός των social media» είναι απλώς μια διαφορετική έκφανση αυτού. Έχει και τις θετικές και τις αρνητικές πλευρές του και σίγουρα δεν μπορεί να ταιριάζει σε όλους.

Ποιά είναι η σχέση σου με την μουσική;
Με τη μουσική ξεκίνησα να ασχολούμαι στο τέλος του δημοτικού με μαθήματα πιάνου. Αργότερα στο γυμνάσιο και στο λύκειο παρέα με φίλους ξεκινήσαμε να δημιουργούμε συγκροτήματα και να ανακαλύπτουμε την γλύκα της επιλογής της μουσικής που θα παίζαμε. Η τραγουδοποιία είναι στη ζωή μου λιγότερο καιρό απ’ όσο τη νιώθω εκεί και αισθάνομαι πως με βάζει πιο πολύ από οτιδήποτε στην τροχιά του προορισμού μου. 

Ποιά είναι τα ερεθίσματά σου; Τι σε εμπνέει;

Παραθέτοντας τους στίχους του Φοίβου Δεληβοριά:

«Δεν ξέρω τι είναι/
ούτε πώς μοιάζει/
ούτε τι χρώμα έχουν οι μέρες όταν έρχεται».

Δεν μπορώ να πω ακριβώς τι είναι αυτό που με εμπνέει. Ξέρω ότι με απασχολεί η καθημερινότητα. Το τώρα. Γι αυτό και μέχρι στιγμής οι στίχοι μου δανείζονται στοιχεία από καθημερινές καταστάσεις που θα μου φανούν ενδιαφέρουσες, ιστορίες ανθρώπων, μια συζήτηση στο δρόμο. Μουσικά κάτι που πυροδοτεί την έμπνευσή μου είναι τα έργα άλλων καλλιτεχνών. Τα συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα από τη μελέτη της μουσικής τους είναι ανεκτίμητα.

Είναι δύσκολο για έναν νέο να ασχοληθεί με επαγγελματικά με την τέχνη που αγαπάει; 
Υπάρχουν δύο πράγματα. Ο επαγγελματισμός και ο βιοπορισμός. Το πρώτο είναι κυρίως ατομικό ζήτημα. Περιέχει την αφοσίωση, το σεβασμό σε αυτό που κάνεις, τη συνέπεια, τα οποία νομίζω δίνουν και ουσία στην τέχνη. Ο βιοπορισμός μέσα από την τέχνη είναι κάτι το οποίο αν μη τι άλλο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και στις μέρες μας παρατηρούμε πως είναι πολύ δύσκολο για όλους τους καλλιτέχνες, και όχι μόνο για τους νέους. Το μεγάλο μας στοίχημα είναι να καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τα στοιχεία του επαγγελματισμού σε ένα περιβάλλον που για να ζήσεις χρειάζεται να δώσεις την ενέργειά σου έξω από την τέχνη. Ποιος ξέρει; Μπορεί μέσα από τις δυσκολίες στο τέλος η ευχαρίστηση να είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Έχεις πρότυπα; Ποιοι καλλιτέχνες σε έχουν επηρεάσει και θαυμάζεις;
Θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες και ο θαυμασμός αυτός παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην επιθυμία μου για δημιουργία. Έχω μελετήσει αρκετά την τραγουδοποιία του Αλκίνοου Ιωαννίδη και του Φοίβου Δεληβοριά. Αυτήν την περίοδο ακούω πολύ και με επηρεάζει στα τραγούδια που γράφω τον Σωκράτη Μάλαμα. Από συνθέτες έχω από πολύ μικρός στα αυτιά μου τον Θάνο Μικρούτσικο και για αυτό τον ξεχωρίζω.

Ποιό είναι το αγαπημένο σου στέκι στην Αθήνα; Η αγαπημένη σου βόλτα στην πόλη; Τι σου αρέσει και τι δεν αγαπάς στην Αθήνα;
Από περιοχές Αθήνα αγαπάω πολύ το Παγκράτι. Στις πλατείες και στα στέκια του κάνουμε τις συζητήσεις για τα μουσικά μας σχέδια. Μια από τις αγαπημένες μου βόλτες στο κέντρο της Αθήνας είναι στα στενά πίσω από το Πανεπιστήμιο. Θα κάνω πάντα στάση σε κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο. Προσπαθώ να σκεφτώ πράγματα που ενοχλούν αλλά καταλήγω στο ότι όλα δίνουν έναν χαρακτήρα στην πόλη. 

Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα; 
Θα ήθελα να μπορώ να κάνω αυτό που αγαπάω, ό,τι κι αν είναι αυτό σε δέκα χρόνια.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τη δουλειά του καλλιτέχνη στο κανάλι του στο YouTube και στο Spotify