Μουσικη

4 ιδιαίτερα άλμπουμ εγχώριας παραγωγής σε 3 διαφορετικά formats

H αθηναϊκή σκηνή είναι ικανή να καλύψει σύντομα ένα μεγάλο εύρος ιδιαίτερης και διαφορετικής μουσικής σε όλα τα αναλογικά formats

Δημήτρης Λιλής
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Glacial, Nick Carr (Νίκος Καρβέλας), Στυλιανός Τζιρίτας και Missigno κυκλοφορούν ιδιαίτερα άλμπουμ σε βινύλιο, κασέτα και cd

Στο υποσυνείδητο όσων ακολουθούν τις εγχώριες ανεξάρτητες κυκλοφορίες κυριαρχεί η σκέψη ότι σύντομα θα δούμε ή θα ακούσουμε «σπουδαίους» δίσκους από τους μουσικούς της χώρας που πέρασαν τον προηγούμενο χρόνο κλεισμένοι στα στούντιό τους, να δημιουργούν κάτω από αυτές τις ομολογουμένως ιδιαίτερες συνθήκες.

Και η αλήθεια είναι ότι, αν κάτι αποδεχτήκαμε σε όλο αυτό το διάστημα, τόσο από τα social media, όσο και από την όποια κοινωνική επαφή, είναι η ανάγκη για διαφορετικότητα και ο εναγκαλισμός αυτής.

Στη δική μας μουσική παραγωγή ακόμα δεν έχουμε ακούσει ή δεν έχουν κυκλοφορήσει όσα σπουδαία περιμένουμε ή οι ίδιοι οι καλλιτέχνες από προηγούμενες δουλειές τους μας έχουν ασυναίσθητα υποσχεθεί.

Παρ' όλα αυτά, τα παρακάτω τέσσερα παραδείγματα πρόσφατων κυκλοφοριών αποδεικνύουν ότι η αθηναϊκή σκηνή είναι ικανή να καλύψει σύντομα ένα μεγάλο εύρος ιδιαίτερης και διαφορετικής μουσικής και μάλιστα είναι διαθέσιμη προς κατανάλωση (ή, καλύτερα, υποστήριξη) σχεδόν σε όλα τα αναλογικά φορμάτ.

GLACIAL PRESENTS HARDCORE LOUNGE (HOTEL COSTES) - ΒΙΝΥΛΙΟ
Ας ξεκινήσουμε με το βινύλιο και με κάτι τόσο κλασσικό όσο η jazz, μόνο που εδώ θα την απολαύετε στην πιο φρέσκια και φουτουριστική εκδοχή της. Οι Glacial είναι το μουσικό πείραμα του παραγωγού Γιώργου Λαιμού και του σαξοφωνίστα - conceptual καλλιτέχνη Ilan Manouach. Με το ντεμπούτο τους να συμπληρώνει μια δεκαετία (2011), επιστρέφουν στο boutique δισκογραφικό label των γαλλικών Hôtel Costes και αποκαλύπτουν τη δεύτερη και πλέον ολοκληρωμένη εκδοχή του ηλεκτρονικού jazz οράματος που ξεκίνησαν να σκαλίζουν στις αρχές της περασμένης δεκαετίας.

Το Hardcore Lounge, ιδιοφυές τόσο στην ονομασία του όσο και στο στήσιμό του, αναδεικνύει το ταλέντο δύο σπουδαίων μουσικών της αθηναϊκής σκηνής μα κυρίως κάνει ξεκάθαρη τη διάθεσή τους να ξεφύγουν από τις φόρμες και να στήσουν το δικό τους wall of sound, πατώντας στις βάσεις της jazz, χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους παραγωγής μα κυρίως αναδεικνύοντας μελωδίες που θυμίζουν Ανατολή αλλά εδώ φιλτράρονται με τον πιο ανατρεπτικό τρόπο.

Αποτέλεσμα του αχαλίνωτου πειραματισμού η συνεργασία έκπληξη με τον δημοφιλή ερμηνευτή Γιώργο Μαζωνάκη στο single-προπομπό «Δεν Είμαι Εγώ», ίσως την πιο έντονη συναισθηματική στιγμή του album.

Δεν είναι αναμενόμενο από το ευρύ μουσικόφιλο κοινό της χώρας να κατανοήσει απόλυτα το όραμα πίσω από τον φουτουριστικό ήχο των Glacial, αλλά όσοι μυηθούν σε αυτόν μάλλον θα έχουν απολαύσει μία από τις πιο γεμάτες μουσικές εμπειρίες της χρονιάς.

Προτείνεται η ακρόαση του σε βινύλιο. Το βρίσκετε στα jazzgazingpublic και lotus, ενώ εδώ το απολαμβάνετε και στο Spotify. 

NICK CARR - NICK CARR (PANIK RECORDS) - ΒΙΝΥΛΙΟ
Ας μείνουμε λίγο ακόμα στο βινύλιο και ας πάμε πίσω στο 1985. Ο Νίκος Καρβέλας κυκλοφορεί για λογαριασμό της Ria Records το πρώτο του album και πειραματίζεται με τα ηλεκτρονικά drum machines και τα synths. Περίεργο όσο και αν ακούγεται, η ντελικάτη ατμόσφαιρα και οι αέρινες μελωδίες που κάνουν αυτό το εξαιρετικό ντεμπούτο να «ίπταται» στη φετινή του επανέκδοση, δεν ανταποκρίθηκαν σε υψηλό αριθμό πωλήσεων για την εποχή, ακόμα κι αν είχαμε την πρώτη ever συνεργασία του με την Άννα Βίσση στο new disco wave «Bye Bye». Ίσως αυτό δικαιολογεί σε έναν βαθμό το γεγονός ότι μοιραία ο κύριος Καρβέλας αφοσιώθηκε στη δημιουργία εύπεπτων μαζικών χιτς στη συνέχεια. Παρ' όλα αυτά, τα πρώτα δείγματα ενός συνθέτη ικανού να γράψει διαχρονικά κομμάτια ακολουθώντας λιγότερο αναμενόμενα μουσικά μονοπάτια (ακούστε το new age διαμάντι «Swahili») βρίσκονται εδώ και δίκαια η φετινή ανατύπωση του βινυλίου από την Panik αναδεικνύει τη φινετσάτη αισθητική αυτού του δίσκου, ικανή να αποκαταστήσει την υστεροφημία του έλληνα μουσικού.

Το αγοράζετε από εδώΤο ακούτε εδώ

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΖΙΡΙΤΑΣ - ΠΤΩΣΗ ΒΕΛΟΝΑΣ (ΣΕ ΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΛΙΜΝΗ) (A MAN OUT OF A MAN) - ΚΑΣΕΤΑ
Κι εδώ ώρα να ξεσκονίσετε τα κασετόφωνα. Η ετικέτα Man out of A Man του Στυλιανού Τζιρίτα ειδικεύεται στις εκδόσεις κασετών εκπροσωπώντας σίγουρα την πιο underground και ενίοτε πιο πειραματική σκηνή της πόλης.

Περιέργως η «Πτώση Βελόνας», ενώ συνεχίζει το επί χρόνια χαοτικό ταξίδι του κυρίου Τζιρίτα στο πεδίο των απαιτητικών ηχογραφήσεων - εκδόσεων (αυτό είναι το 5ο album του), περιλαμβάνει και −ίσως− την πιο βατή σύνθεσή του μέχρι σήμερα.

Η «Λεύκανση Οπής» στα δύο μόλις λεπτά διάρκειάς της καταπιάνεται με το σκοτεινό κύμα της ηλεκτρονικής χορευτικής φόρμας και στην ουσία αποτελεί τη λύτρωση του ακροατή εξυπηρετώντας σαν τελικός σταθμός μιας ακόμη «ακραίας» ηχητικής διαδρομής με απανωτές μακρόσυρτες συνθέσεις (ο κορμός της κυκλοφορίας είναι 3 κομμάτια με διάρκεια άνω των 10 λεπτών) και ζωντανές ηχογραφήσεις συνθετητών, μπομπινόφωνου και φορητού μαγνητόφωνου που αναπαραγάγει (και εδώ είναι το ενδιαφέρον) αποσπάσματα από μία ανέκδοτη ελληνική ταινία από το 1960 και από συνέδρια αρχιτεκτονικής του 1967 και 1969 που διεξήχθησαν στην Αθήνα και στο Μόναχο.

Λίγοι διατηρούν το μεράκι και τη συνέπεια του Στυλιανού στη μικρή πλέον πειραματική σκηνή της χώρας, παρ' όλα αυτά είναι αξιοθαύμαστη η εξέλιξή του τόσο σαν μουσικός όσο και σαν επιμελητής ανάλογων εκδόσεων μέσα στα χρόνια. 

Διαθέσιμες κόπιες από την εν λόγω κασέτα στην bandcamp σελίδα της A Man out of A Man

MISSIGNO - BINARY DIGIT TEMPLE (Polyscope) - CD
Και φινάλε με ένα CD. Στους κύκλους των μουσικογραφιάδων λέγεται ότι οριακά μέχρι και την άνοιξη της επόμενης χρονιάς μπορεί κανείς να ανακαλύπτει «χαμένα album» της προηγούμενης και αυτό συνέβη με το «Binary Digit Temple» των Missigno, του progressive jazz −τρόπον τινά− οχήματος των αδερφών Wastor. Όλος ο ήχος που έβαλε την Brainfeeder και τη νέα jazz σκηνή του L.A. στον χάρτη, εκπροσωπείται επάξια από σχεδόν μισή ντουζίνα εγχώριων εξαιρετικών που κυριολεκτικά «περφορμάρουν» με τα όργανά τους σε αυτό το εντυπωσιακό ντεμπούτο. Πιστοί του μουσικού δόγματος που υποστηρίζει ότι «τα όρια είναι για να ξεπερνιούνται», το γκρουπ των Missigno δυσκολεύεται −ευτυχώς− να περιορίσει τους πειραματισμούς σε επίπεδο πολυρυθμίας, χρήσης των synthesizers και jazz συγχορδιών, με αποτέλεσμα το «B.D.T.» να ακούγεται βγαλμένο από μελλοντικό 3D anime. Αν είχαν σκοράρει και καλύτερο logo - εξώφυλλο, θα έπρεπε εσπευσμένα τα μουσικά μέσα της χώρας να ανακαλούσαν τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς.

Το CD κυκλοφορεί από την ανερχόμενη αθηναϊκή ετικέτα Polyscope και το βρίσκετε εδώ