Πάνω από τα σύννεφα με τον Good Job Nicky

Κάπου εκεί ψηλά, πάνω από τα σύννεφα, που η καθημερινότητα σταματάει για λίγο και έχεις την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα, εκεί γνωρίσαμε τον Νικόλα,  ίσως πιο ευρέως γνωστό ως Good Job Nicky, και μας χάρισε απλόχερα λίγη από τη μαγεία της μουσικής του. Το νέο του τραγούδι «Clouds» μόλις κυκλοφόρησε. Ο Good Job Nicky υπογράφει τον αγγλικό στίχο και ο Ερμής Γεραγίδης τη σύνθεση. Με ένα εικονοκλαστικό βιντεοκλίπ για τη σύγκρουση και τη συμφιλίωση ανάμεσα στη θεατή και στην αθέατη πλευρά του ανθρώπου, την όψη και το βάθος -ειδικά του καλλιτέχνη, που γυρίστηκε στα λατομεία Διονύσου και σκηνοθέτησε ο Αλέξανδρος Σταματιάδης, με διευθυντή φωτογραφίας τον Γιάννη Μιχελόπουλo και επιμέλεια του Μιχάλη Παπανικολάου. 

Ας ξεκινήσουμε με ένα χαρακτηριστικό σου που βρίσκω πολύ μοναδικό, την έφεση που έχεις στις γλώσσες. Πώς γίνεται να νιώθεις το ίδιο άνετα με το εκφράζεσαι είτε στα ελληνικά είτε στα αγγλικά; Από πού προέκυψε αυτή η δεξιοτεχνία;
Αρχικά όλοι μου οι φίλοι είναι bilingual, οπότε έχω καθημερινή τριβή, αλλά ταξίδευα πολύ κυρίως σε Αμερική και Ολλανδία, γι αυτό έχω αυτή την εξοικείωση. Παρόλα αυτά θεωρώ πως παίζει ρόλο και το μουσικό αυτί, γιατί πιάνω λέξεις και φράσεις πολύ εύκολα. Plus βοήθησαν και οι Simpsons.

Σπάνιο να έχει κάποιος τέτοια ευκολία στην εκμάθηση, λειτούργησε και κάπως αντίστοιχα με την μουσική να υποθέσω;
Εκεί δεν ήταν μόνο η ευκολία, αλλά και η αγάπη. Είναι τόσο ερωτεύσιμη η μουσική. Δεν έχω πάει ποτέ σε ωδείο ή κάτι αντίστοιχο. Παίζω πιάνο όμως από μικρός, είμαι αυτοδίδακτος. Έχει παίξει μεγάλο ρόλο βέβαια η οικογένεια μου και τα ακούσματα που είχα από μικρός.

Πιστεύεις ότι το να μην έχεις κάνει σπουδές πάνω στη μουσική θεωρία σε έχει περιορίσει από να γίνεις καλύτερος σε αυτό που τόσο αγαπάς;
Αντιθέτως, θεωρώ πως το να την εκλογικεύσεις σε περιορίζει. Η μουσική είναι ζεστό συναίσθημα, δεν χωράει μαθηματική αξία. Η δουλειά μου είναι να ερμηνεύω συναισθήματα και δεν θα ήμουν πειστικός αν δεν τα ένιωθα. Σε ορισμένα είδη μουσικής όπως η κλασική είναι πιο απαραίτητες κάποιες γνώσεις, αλλά και πάλι μιλάμε μόνο για ένα είδος και αυτό από μόνο του είναι περιορισμός, και εγώ δεν έχω καμία πρόθεση να περιοριστώ όταν μπορώ να ανακαλύψω τόσα πράγματα. Να φανταστείς δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να παίζει στο πιάνο διασκευές άλλων, ήθελα να δημιουργώ από το μηδέν. Στην αρχή δεν ήταν τόσο ικανοποιητικό το αποτέλεσμα, αλλά στην πορεία γοητεύτηκα τόσο από αυτή την διαδικασία, γιατί μόνο έτσι δημιουργείς τη δική σου ταυτότητα. Τώρα πια, όσο συναναστρέφομαι με μουσικούς, καταλαβαίνω πόσο ιδιαίτερο είναι αυτό που κάνουμε με τον Ερμή, αυτή η παρθενογένεση.

Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων. Αυτοί που πιστεύουν στο ταλέντο και αυτοί που πιστεύουν στην σκληρή δουλειά. Εσύ σε ποια κατηγορία κατατάσσεται;
Hard work beats talent when talent fails to work hard. Να στο πω διαφορετικά, αυτό που μου έχει δώσει ο θεός ή το DNA, όπως θες πες το, είναι ένα δώρο και δεν έχω κάποιο μερίδιο ευθύνης σε αυτό ούτε μπορώ να το καρπωθώ σαν δικό μου επίτευγμα, αλλά είναι αμαρτία και αδικία να μην το καλλιεργήσω. Η φωνή είναι ένα όργανο που όσο το μαθαίνεις  έχεις και καλύτερο αποτέλεσμα. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι δουλεύω πάρα πολλές ώρες και δεν δίνω στον εαυτό μου αυτό το περιθώριο, ζω για αυτό.

Η αφοσίωση και η πίστη σου στη μουσική είναι μοναδική, έχεις κάνει το πάθος σου επάγγελμα που είναι το όνειρο κάθε ανθρώπου. Τη χρησιμοποιείς σαν διέξοδο, όμως χρειάζεσαι ποτέ κάποια διέξοδο από αυτή;
Με τίποτα! Δεν σταματάω ποτέ να ασχολούμαι με αυτή, να συζητάω για αυτή, να αναπνέω για αυτή. Ακόμα και όταν ασχολούμαστε με ένα τραγούδι πολλές ώρες, για να ξεκουραστούμε ξεκινάμε ένα νέο τραγούδι. Είναι η ενέργεια που μου δίνει και κατά συνέπεια που δίνω και εγώ μέσω αυτής.

Φοβόσουν ποτέ την έκθεση;
Όχι, είχα πάντα άνεση με αυτό. Είναι ταυτόχρονα και η έκθεση του εσωτερικού μου κόσμου, οπότε γιατί να μην το απολαύσω; Βέβαια κοντά στην εφηβεία δεν τραγουδούσα ποτέ μπροστά στη μαμά μου, και αυτή μου το ζητούσε συνέχεια αλλά εγώ δεν ήθελα, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί… Βέβαια πέρασε πολύ γρήγορα.

Μια και αναφέρθηκες στην οικογένειά σου, τον πατέρα σου Γιάννη Πάριο και τη μητέρα σου Σοφία Αλιμπέρτη, μοιράζεσαι τα πάντα μαζί τους;
Φυσικά, την παραμικρή μου σκέψη. Ειδικά με τη μαμά μου, είναι η καλύτερη μου φίλη!

Φαίνεται ότι ο θεσμός της οικογένειας έχει κυριαρχική θέση στη ζωή σου. Για ποιο λόγο θαυμάζεις τους γονείς σου και τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θεωρείς ότι σε έχουν διδάξει;
Θαυμάζω το ίδιο πράγμα και στους δυο αλλά για διαφορετικούς λόγους: είναι ατρόμητοι. Έχουν και οι δύο πολύ δυναμικές προσωπικότητες, απίστευτη όρεξη για δουλειά και σθένος. Παρότι έχουν πάρει πολλά ρίσκα, είναι σίγουροι για τον εαυτό τους και κάνουν τα πάντα με τον τρόπο τους. Τους θεωρώ εκπληκτικό παράδειγμα και επαγγελματικά, όχι μόνο ως γονείς. Αυτό ακριβώς είναι το πιο σημαντικό μάθημα που έχω πάρει από αυτούς.

Είναι μοναδική η τρυφερότητα με την οποία τους περιγράφεις. Για να έρθουμε πάλι σε σένα, τι σε κάνει περήφανο στον εαυτό σου και σε ποιο επίπεδο σε επηρεάζει η γνώμη των άλλων;
Είμαι περήφανος ακριβώς γι’ αυτό, για την αυτοπεποίθηση και τον δυναμισμό που διαθέτω. Δέχομαι κάθε κριτική, καθώς το feedback μπορεί μόνο να σε ωφελήσει, αλλιώς μένεις στο ίδιο επίπεδο, στάσιμος. Όπως έχω ξαναπεί, παραγωγικό διάλογο κάνεις μόνο με κάποιον που διαφωνεί, γιατί όλη αυτή διαδικασία είναι η καλύτερη τροφή για σκέψη. Γι’ αυτό αναφέρομαι και μόνο στη αρνητική κριτική αυτή τη στιγμή, γιατί με πεισμώνει. Προσπαθώ να ωριμάσω μέσα από αυτή, να επιλέξω τι μου ταιριάζει και τι όχι. Έχει πολύ μεγάλη σημασία επίσης αν κάποιος διαφωνεί μαζί μου ιδεολογικά ή επειδή έχει συνηθίσει να ακούει κάτι γνώριμο και «βγαίνει έξω από τα νερά του», δηλαδή είναι παρθενική ιδέα ή κάποιος άλλος την έχει «φυτέψει» στο μυαλό του; Regardless, I respect originality of thought!

Και όσων αφορά τις προσδοκίες των άλλων από σένα, τον γονιών σου, των φίλων σου, της κοινωνίας, και ακόμα και του ίδιου σου του εαυτού, πόσο κύρος τους δίνεις;
Καθόλου. Έχω μια συμφωνία με τον εαυτό μου και με τον θεό και την τηρώ πιστά, δεν επηρεάζομαι. Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε άνθρωπο κοντά μου γνωρίζει το πλάνο μου και τι ακριβώς θέλω να πετύχω, δηλαδή πώς είναι οριοθετημένο και πώς κανείς δεν μπορεί να μπει εμπόδιο σε όλο αυτό. Ένα βήμα τη φορά. Είμαι πολύ ειλικρινής και αυθόρμητος, «ανοιχτό βιβλίο» θα έλεγα, οπότε ο καθένας εμπιστεύεται αυτή τη διαφάνεια.

Ακούγεσαι πολύ μεθοδικός αλλά δεν έχεις σκεφτεί ποτέ ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά;
Τίποτα, τίποτα όμως, δεν θα πάει στραβά! Δεν υπάρχει plan b, γιατί ποιος ο λόγος να αποτύχει το plan a; Αν το έχεις σχεδιάσει σωστά, έχεις πάντα υπολογίσει τις παράπλευρες απώλειες. Αν κάποιος έχει plan b, ξεκινάει με το ενδεχόμενο της αποτυχίας, που είναι πολύ λάθος σκέψη. You have to face the negative with the positive. Δεν υπάρχει αποτυχία, μόνο λάθη, τα οποία γίνονται μαθήματα και όλη αυτή η διαδικασία περιέχει μια ασύλληπτη ομορφιά. Ο σχεδιασμός του πλάνου είναι το παν.

Με εντυπωσιάζει η ωριμότητα και η έλλειψη αμφιβολίας που έχεις για τον εαυτό σου, παρόλο το νεαρό της ηλικίας σου, όμως αυτό είναι το παν, να είσαι καλά με το ποιος είναι πραγματικά ο Νικόλας. Και τώρα που λέμε «Νικόλας» το καλλιτεχνικό σου όνομα βγήκε επειδή ένας καθηγητής σου είπε: «Good job Nicky!»; Γιατί έτσι το φαντάστηκα όταν το πρωτοάκουσα...
Μάλλον το αντίθετο... I had to give myself the flowers, τουλάχιστον όταν ήμουν μικρός.

Τώρα που είπες μικρός, ποια είναι η αγαπημένη σου μυρωδιά που σου φέρνει στο μυαλό μια παιδική ανάμνηση;
Το χαμομήλι... Ξέρω θα ακουστεί λίγο ασυνήθιστο, αλλά όταν είχα πυρετό μικρός και δεν πήγαινα σχολείο, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να φτιάξω ένα χαμομήλι και δύο φέτες με Nutella και να παίξω Warcraft στο PC. Αυτή η ανάμνηση με κάνει να χαμογελάω και με κάνει να επικοινωνώ με τον Νικολάκη, το παιδί μέσα μου. Η απίστευτη αίσθηση του 37,7 (...γέλια)!

Ποιο είναι το soundtrack της ζωής σου, δηλαδή αυτό το τραγούδι που σε περιγράφει;
Μπορώ να έχω μια εβδομάδα να σου κάνω μια λίστα; Λοιπόν, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το «Treatment Bound» από The Replacements. Είναι ένα πολύ abstract κομμάτι που σου δημιουργεί όλα τα συναισθήματα ταυτόχρονα. Πόνο, νοσταλγία, ελπίδα, χαρά. Βέβαια παίζει ρόλο και η ερμηνεία. Οι συγκεκριμένοι είναι πολύ πειστικοί.

Λοιπόν, από τις τρεις αισθήσεις, όραση, ακοή και όσφρηση, ποια είναι για σένα μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης;
Για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω πως το έχω σκεφτεί αυτό προηγουμένως, αλλά θα πω την όραση, γιατί αυτός είναι ο σκοπός της δουλειάς μου, να μεταφράζω την εμπειρία σε συναίσθημα.

Μέσα σε όλο αυτό τον συναισθηματισμό και την αισθαντικότητα που βγάζεις μέσα από την μουσική σου, σε μια δύσκολη περίοδο όπως η τωρινή, τι σημαίνει για σένα ο έρωτας;
Τα πάντα! Είναι αυτό που με κρατάει σώφρονα, που με διασκεδάζει, που με διαλύει και με αναστηλώνει. Η πιο ολοκληρωμένη μορφή συναισθήματος.

Εκτός του έρωτα, ποια είναι η κινητήριος δύναμη για σένα, ο λόγος που ξυπνάς το πρωί και λες στον εαυτό σου, «πάμε πάλι!»;
La música, εξυπακούεται! Είμαι ψυχή και σώματι δοσμένος στη μουσική, δίνω σε αυτή όλο μου το είναι. Σκλάβος της καλλιτεχνίας, ας πούμε.

Αν και μπορώ να φανταστώ απ’ όσο σε ξέρω, ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;
Το μπλε... νομίζω είναι αρκετά εμφανές (λέει και γελάνε μέχρι και τα αυτιά του). Το μπλε καλύπτει όλο το φάσμα, δηλαδή είναι το μοναδικό χρώμα που μπορεί να σου προσφέρει όλα τα συναισθήματα κοιτάζοντας το, χαρά, μελαγχολία, γαλήνη κλπ.

Δεν υπάρχει αποτυχία, μόνο λάθη, τα οποία γίνονται μαθήματα...

 

Είναι νομίζω το σήμα κατατεθέν σου! Τι αξία θεωρείς ότι έχει η αισθητική στην δουλειά σου και πόσο την υπολογίζεις, στην κλίμακα 10 ας πούμε;
Νομίζω 10. Είναι αυτό που σε διαφοροποιεί. Ο καθένας αντιλαμβάνεται την αισθητική διαφορετικά γι αυτό πρέπει να ελίσσεσαι και να καλύπτεις ένα ευρύ φάσμα. Από κάτι πιο αφηρημένο σε κάτι πιο μινιμαλιστικό, και από κάτι χαοτικό σε κάτι αρμονικό, για παράδειγμα.

Πώς ένιωσες όταν είδες την πρώτη σου επιτυχία να παίρνει μορφή και σε άλλες μορφές τέχνης, όπως για παράδειγμα ο χορός ή η ζωγραφική;
Ήταν ένα όνειρο, πραγματικά. Αυτό που ήθελα από πάντα, να μπορεί ο καθένας να το ερμηνεύσει διαφορετικά και να εμπνευστεί μέσα από την τέχνη μου, δημιουργώντας την δικιά του. Με γεμίζει απίστευτα!

Μιας και μιλάμε για τα επαγγελματικά, βγαίνει το καινούριο σου τραγούδι άμεσα, θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για αυτό;
Λέγεται «Clouds», και είναι ίσως το πιο σημαντικό τραγούδι από αυτά που έχω γράψει, για μένα. Δυστυχώς δύο χρόνια πριν βασανιζόμουν από βαριές κρίσεις πανικού, που πραγματικά είναι ένα πολύ άσχημο συναίσθημα, και μέσα από αυτό το τραγούδι ουσιαστικά προσπαθώ να λύσω τα δεσμά μου και να «μιλήσω» στον πανικό μου. Να βυθιστώ στο εσωτερικό του εαυτού μου και να καταλάβω αν με διασκέδαζε κάπως η σκέψη του πανικού... Ευτυχώς πλέον το έχω ξεπεράσει, δεν είμαι καθόλου αγχώδης.

Γιατί το ονόμασες έτσι;
Υπάρχει μια μικρή ιστορία πίσω από αυτό. Βρισκόμασταν με τον Ερμή στο studio, και κάποια στιγμή ήρθε η μαμά του να μας προειδοποιήσει ότι έρχεται μια μεγάλη κακοκαιρία, είχε και κάποιο όνομα από αυτά που τους δίνουν θυμάμαι. Εκεί αισθάνθηκα πολύ περίεργα, γιατί ένιωθα από πάντα παγιδευμένος με τη βροχή, δηλαδή σαν να μην  μπορούσα να βρω μια διέξοδο, όμως είπα στον εαυτό μου ότι εκείνη ήταν η ώρα να το αντιμετωπίσει και να διοχετεύσει όλη αυτή την αρνητική ενέργεια σε κάτι δημιουργικό. Να δώσω μια μετάφραση στον φόβο μου, να τον προσεγγίσω, να του μιλήσω γλυκά και να τον ακούσω, πάνω από όλα.

Ονειρική η περιγραφή σου και ελπίζω και παράδειγμα προς όλους όσους βιώνουν κάτι τόσο έντονο, και τρομακτικό θα έλεγα. Ανέφερες τον Ερμή προηγουμένως, πρέπει η σχέση σας να σημαίνει πολλά για σένα. Ήθελες από πάντα να περιβάλλεσαι από μια παρέα μουσικών;
Δεν μπορείς να φανταστείς... Περίμενα νύχτες ατελείωτες και ευχόμουν να μου έρθει ένας τέτοιος άνθρωπος στη ζωή μου, και να τελικά που ήρθε. Ο Ερμής δεν είναι απλά ένας φίλος ή συνεργάτης μου, χωρίς αυτόν δεν υπάρχω. Επίσης δεν υπάρχει κανείς πιο ικανός να μεταφράσει κάθε ιδέα μου τόσο πιστά σε μουσική και να προσθέσει την ίδια συναισθηματική αξία. Αλληλοσυμπληρωνόμαστε απόλυτα.

Έχετε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση και αυτό βγαίνει προς τα έξω με τον πιο γλυκό τρόπο. Θέλω να μου απαντήσεις σε κάτι τελείως διαφορετικό τώρα, είσαι στο μπαλκόνι σου ένα κυριακάτικο πρωινό και πίνεις τον καφέ σου, τι μουσική ακούς;
Δεν πίνω καφέ αλλά σίγουρα φλαμένγκο, Camaron de la isla και Paco de Lucia.

Αν ήσουν time traveler, και μπορούσες να τηλεμεταφερθείς στο χωροχρόνο, που θα πήγαινες;
Στην Αρχαία Ελλάδα στον Χρυσό Αιώνα του Περικλέους, να γνωρίσω και από κοντά τους δικούς μας Founding Fathers...

Τι αγαπάς περισσότερο στην Αθήνα του σήμερα και τι απεχθάνεσαι;
Σίγουρα την θάλασσα και την κίνηση, αντίστοιχα. Η θάλασσα μου μιλάει, η κίνηση δεν θέλω να μου λέει τίποτα, την σιχαίνομαι πραγματικά.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ελληνική λέξη;
Δεν θέλω να κριντζάρουμε, αλλά είναι ο έρωτας και το πιστεύω ακράδαντα. Είναι η λέξη με την πιο ολοκληρωμένη σημασία όπως σου είπα και προηγουμένως. Η αφοσίωση επίσης έχει πολύ σημαντική αξία για μένα.

Ρομαντικός και ευαίσθητος, μάλιστα. Αν έπρεπε να κάνεις τις συντεταγμένες ενός μέρους πάνω στον πλανήτη που σου φέρνει ευτυχία, τατουάζ, ποιο θα ήταν αυτό;
Το σπίτι μου στην Πάρο, έχω υπέροχες αναμνήσεις.

Κάθε καλλιτέχνης και κάθε άνθρωπος, ειδικά οποίος απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό, έχει ένα απώτερο σκοπό, κάτι που στο τέλος της ημέρας του φέρνει ικανοποίηση, για εσένα ποιο είναι αυτό;
Είναι σίγουρα να κάνω όποιον μπορέσω, έστω και έναν, να νιώσει καλύτερα και ίσως να του προσφέρω λίγο δύναμη και όρεξη για ζωή. Είναι πολύ όμορφο να προσφέρεις, σε γεμίζει ασύλληπτα.

Κάπου εδώ τελειώνουν οι ερωτήσεις μου αλλά έχω μια τελευταία απάντηση που θα ήθελα να μου δώσεις... Ποια είναι μια ερώτηση που πάντα ήθελες να απαντήσεις σε μια συνέντευξη και δεν σου έχει κάνει κανείς ακόμα;
Δεν είναι ερώτηση προς εμένα αλλά μάλλον μια φράση που σκέφτομαι συχνά: Υπάρχει μουσική μετά τον θάνατο; Θα ήταν πολύ λυπητερό να τελειώνει και η μουσική μαζί με την ζωή μας, ή μάλλον γίνεται το αντίθετο. Εκεί που τελειώνει η μουσική τελειώνει και η ζωή μας...