Συνέντευξη: O Finlay μιλάει για το ντεμπούτο του «Self & The Others», τη μετακόμισή του στο Λονδίνο, το lockdown και τη μουσική του πορεία.
O Fin Henderson γεννήθηκε πριν από 24 χρόνια στο Γιορκσάιρ του Ηνωμένου Βασιλείου και από μικρός έδειξε να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα παιδιά. Έφτιαξε τις πρώτες του μουσικές πολύ νωρίς και φέτος έκανε το μεγάλο βήμα. Έγινε «Finlay» και βρέθηκε από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο στο Λονδίνο για να ετοιμάσει την πρώτη του μεγάλη δουλειά, την οποία έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, θα θυμάται για πάντα. Το πρώτο του μίνι άλμπουμ με τίτλο «Self & The Others» κυκλοφόρησε και δημιουργήθηκε κατά κύριο λόγο μέσα στην καραντίνα.
Ορισμένα κομμάτια δουλεύτηκαν εξολοκλήρου από το δωμάτιο του και ενώ πρόκειται για έναν δίσκο που είναι αποτέλεσμα ετών, εντέλει φιξαρίστηκε μέσα στους μήνες του lockdown. Σήμερα ο μουσικός που τα μίντια του Λονδίνου περιέγραψαν ως τον «εκκολαπτόμενο Rufus» περιμένει με ανυπομονησία τη μέρα που θα μπορέσει να κάνει ξανά συναυλία και ετοιμάζει ήδη το επόμενο άλμπουμ του. Διαβάστε παρακάτω τις απαντήσεις που έδωσε ο Finlay στην ΑTHENS VOICE και περιηγηθείτε στις μουσικές που δημιούργησε για το «Self & The Others».
Το πρώτο σου άλμπουμ με τίτλο «Self & The Others» έχει επίσημα κυκλοφορήσει. Πώς νιώθεις για αυτή τη δουλειά;
Είμαι πραγματικά υπερήφανος για τον δίσκο! Είμαι ευγνώμων που κατάφερε να αντικατοπτρίζει τόσα διαφορετικά χρώματα του χαρακτήρα μου και που έδειξε την εξέλιξη του μουσικού μου στυλ.
Νομίζω ότι ο δίσκος είναι ένα μιξ αρκετών διαφορετικών ειδών. Πόσο καιρό σου πήρε να το δημιουργήσεις και ποιο ήταν το πιο δύσκολο μέρος;
Είναι η συγκέντρωση της δουλειάς μου εδώ και μερικά χρόνια! Από εκεί που έγραφα τραγούδια μόνος με ένα πιάνο, σε μια συναρπαστική πολιτιστική σκηνή. Νομίζω ότι το πιο δύσκολο μέρος ήταν πιθανότατα η ολοκλήρωση του δεύτερου μισού του δίσκου. Έπρεπε να γίνει κατά τη διάρκεια του lockdown, οπότε έπρεπε να πειραματιστώ δουλεύοντας κατά κύριο λόγο από το σπίτι και συνεργαζόμενος με παραγωγούς συχνά μέσω της τεχνολογίας. Κάποια τραγούδια ολοκληρώθηκαν ολόκληρα στο δωμάτιο μου!
Τι είναι το «Higgs boson» και πώς σκέφτηκες αυτόν τον τίτλο;
Το Higgs-boson λέγεται συχνά ότι είναι το «σωματίδιο του Θεού». Χωρίς αυτό δηλαδή δεν θα υπήρχε ζωή. Ήθελα να δοκιμάσω κάτι πιο ενθαρρυντικό για να βοηθήσω τον κόσμο αυτήν την δύσκολη περίοδο.
Στο βιντεοκλίπ βλέπουμε όλα όσα άλλαξαν κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Πράγματα που θα θεωρούσαμε απίστευτα, αν τα σκεφτόμασταν έναν χρόνο πριν. Πώς ήταν το δικό σου lockdown και πώς είναι η κατάσταση τώρα;
Πράγματι, ο κόσμος όλος είναι σχεδόν αγνώριστος. Εγώ ήμουν αρκετά τυχερός που δεν είχα κολλήσει, όμως έχω στην οικογένειά μου ένα ευπαθές άτομο, οπότε δεν είχα τη δυνατότητά να βρεθώ στο πατρικό μου στο Γιόρκσαΐρ και έμεινα στο Λονδίνο, στο οποίο είχα μετακομίσει μόλις τον προηγούμενο Σεπτέμβρη. Επομένως μου δόθηκε η ευκαιρία να «χαθώ» στη νέα μου πόλη. Αγάπησα την εξερέυνηση στους άδειους δρόμους καθώς και τον τρόπο που ανακάλυψα μόνος μου την υπέροχη αρχιτεκτονική του Λονδίνου. Όσον αφορά αυτό το Lockdown, θα έλεγα ότι προσπαθώ να το δω σαν μια υπέροχη ευκαιρία για μηνιαία απόσπαση και ευκαιρία για γράψιμο. Έχω βελτιώσει το στούντιο στο σπίτι μου και απασχολούμαι γράφοντας μουσική για το επόμενο άλμπουμ μου, όπως επίσης και με τη συνεργασία μου με νέους καλλιτέχνες.
Ένα από τα καινούργια σου τραγούδια ονομάζεται «Evolution». Τι σημαίνει λοιπόν «εξέλιξη» για σένα;
Το «Evolution» είχε γραφτεί για εκείνη την κενή περίοδο του χρόνου, όταν δεν είσαι ακριβώς ενήλικας, αλλά δεν είσαι και έφηβος. Όταν δηλαδή ψάχνεις απαντήσεις στο υπαρξιακό ερώτημα του να μεγαλώνεις και σκέφτεσαι πώς θα αντιμετωπίσεις το εντελώς άγνωστο μέλλον σου. Πιστεύω ότι είναι μια περίπλοκη κατάσταση, που όμως ο καθένας μπορεί να καταλάβει.
Από το Γιορκσάιρ, βρέθηκες στο Λονδίνο μέσα σε μια τόσο περίεργη σεζόν. Ποιες διαφορές εντόπισες; Σου ταιριάζει το Λονδίνο;
Ναι! Είναι σχεδόν σαν δύο διαφορετικές χώρες. Είναι αρκετά πιο ακριβό το να ζεις στην πρωτεύουσα, αυτό στα σίγουρα! Όλες οι κινήσεις γίνονται 10 φορές πιο γρήγορα και πρέπει συνεχώς να προχωράς, αλλιώς η πόλη θα σε «ρουφήξει». Αλλά αυτό είναι ακριβώς εκείνο που ψάχνω τώρα. Νιώθω σαν ένας εξερευνητής.
Πώς θα περιέγραφες το Γιορκσάιρ σε έναν ξένο;
Το Γιορκσάιρ έχει εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες! Είναι ένας όμορφος τόπος, πολύ πράσινος, όμως και πολύ... γκρί. Έχουμε ένα εθνικό πάρκο, που ονομάζεται «Yorkshire Moors» και είναι ένα μαγευτικό μέρος. Υπάρχει μια αληθινή αίσθηση ελευθερίας και μοναξιάς που είναι μοναδική! Βλέπεις το ένα ύψωμα πάνω στο άλλο, μωβ ερείκη και από πάνω τους τα σύννεφα. Είναι ένα δραματικό τοπίο!
Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Μεγάλωσα με μια ιστορία παραδοσιακής μουσικής και την τέχνη του γραψίματος, όμως πλέον εξερευνώ μια μεγαλύτερη ποικιλία της μουσικής παλέτας. Θα έλεγα ότι ψάχνω ακόμη την κατεύθυνση της παραγωγής μου με την ευρύτερη δημιουργική ομάδα μου. Από επιρροές, πραγματικά απολαμβάνω την τελευταία δουλειά του James Blake. Είναι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης που συνεχώς ωθεί τη δουλειά του σε νέα επίπεδα. Επίσης τελευταία έχω εμπνευστεί ιδιαίτερα από τον Rostam Batmanglij, μέλος των Vampire Weekend. Σήμερα συνεχίζει να δημιουργεί υπέροχη μουσική συνεργαζόμενος με καλλιτέχνες, σαν την Clairo.
Πόσο σου λείπουν οι συναυλίες;
Είναι πραγματική ντροπή που δεν είναι μέρος της μουσικής ζωής σήμερα. Δημιουργούμε, για να ενωθούμε με το κοινό, οπότε δεν μπορώ να περιμένω τη μέρα που θα βρεθώ ξανά εκεί έξω και θα το «νιώσω» με όλους.
Μπορείς να θυμηθείς το πρώτο μουσικό άλμπουμ που αγόρασες;
Πρέπει να ήταν το «Play» του Moby, από όταν ήμουν 10. Ακόμα λατρεύω αυτόν τον δίσκο.
Τελευταία ερώτηση: Βρισκόμαστε στην post-Covid περίοδο και έχεις να διαλέξεις έναν καλλιτέχνη για την παγκόσμια περιοδεία σου. Ποιον επιλέγεις;
Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση! Είναι τόσοι πολλοί που θα ήθελα να βρεθώ δίπλα τους. Αυτήν την στιγμή πραγματικά απολαμβάνω τη συνεργασία με την Aldous Harding και νομίζω ότι θα είχε πολλή πλάκα να κάνω ένα tour μαζί της!
13°
