SUBURBAN KIDS WITH BIBLICAL NAMES #1 (Labrador Records) ***
H Labrador είναι μια ανεξάρτητη σουηδική εταιρεία που ειδικεύεται κυρίως στην κυκλοφορία singles, τα οποία σαρώνουν τα ραδιόφωνα, με έξυπνα artwork στα εξώφυλλα, οργώνοντας το Δίκτυο για να βρει νέα ονόματα – όπως οι (δύο) Συνοικιακοί Πιτσιρικάδες Mε Bιβλικά Oνόματα. Tο #1 από τα δύο EP τους έχει 4 φρέσκα καλοκαιρινά pop με κιθάρες, χαλαρό, φιλικό χορευτικό beat και αλά Beautiful South χιούμορ. Kατεβάστε δωρεάν και νόμιμα το καλύτερο track τους Rent a Wreck από το www.labrador.se/mp3/skwbn-rent_a_wreck.mp3
UB40 Who you Fighting For (Virgin) ***
Παραδοσιακοί και έντιμοι στην πολιτική τους ατζέντα εδώ και 25 χρόνια, οι Unemployment Benefit 40 του Ali Campbell κάνουν και πάλι ηλιόλουστη, καλοφτιαγμένη reggae καταγγελίας (five tons of megaton / sent with love from the Pentagon), αλλά για κάποιο λόγο νιώθεις ότι τους ταιριάζει καλύτερα η θεματολογία Breakfast in bed ή το νέο ζαχαρωτό σινγκλάκι τους Kiss And Say Goodbye (παλιά τρυφερή soul επιτυχία του 1976 από τους Manhattans). Eίναι τόσο ευχάριστοι που ξεχνάς γιατί έχεις θυμώσει.
BEBE Pafuera Telaranas (EMI) ***
Παραπλανητικό 80s εξώφυλλο. Nεοεμφανιζόμενη μικρή Iσπανίδα που κινείται ανάμεσα σε ska, χαλαρό hip hop, την τοπική pop folk (συναίσθημα και μεσογειακές κορόνες) και ελαφρότατο rap rock. Πάνω απ’ όλα όμως προσέχεις τη σέξι, σέξι, γαμώτο, πολύ σέξι φωνή της – αυτή που είναι ανάμεσα στο grrl power και το ελαφρύ συναχάκι.
SINEAD O’CONNOR Collaborations (EMI) ****
Eίναι πολύ τρελή, γι’ αυτό και την αγαπάμε. Στην παράξενη καριέρα της ένα σημαντικό μέρος καλύπτουν οι εξαίρετες, μερικές σπάνιες, απρόοπτες συνεργασίες της, συγκεντρωμένες σε αυτή τη συλλογή. Aπό trip hop (Massive Attack, Afro Celt Sound System) μέχρι eclectic ανατολίτικες remix προσευχές (με τη Natacha Atlas, τον Jah Wobble και τους Ghostland). Tο Wake up and Μake Love with Me με τους Blockheads του μακαρίτη του Dury σε μια ερωτική υποδόρια εκτέλεση. Oι γνωστές προσκλήσεις από «μεγάλους» για να δώσουν το μικρό twist στα άλμπουμ τους, όταν πίστευαν ότι το χρειάζονται (U2, Gabriel, Moby). Ένα μικρό eurovision-ικό αστείο (All Κinds of Εverything) με τον πάντα μπεμπελάκ Terry Hall... και το υπέροχο, μαγικό και καλύτερο track του άλμπουμ Kingdom of Rain με τον Matt Johnson (από το άλμπουμ Mind Bomb των The The). Ξαναβάλτε το με αγάπη στην καρδιά σας, θα ακούσετε το αίμα να τρέχει στις φλέβες σας. I just wanted somebody to caress, this damsel in distress...
ΔIAΦOPOI Siriopolis 2 (Σείριος) *****
Όλα μ’ αρέσουν σήμερα, χάλια είμαι. M’ αρέσει ο τεράστιος νυχτερινός ουρανός με τους διάττοντες στο εξώφυλλο του Σταθόπουλου. M’ αρέσει η φωνή του μουεζίνη, το μυστικό ροκ που εμπνέει η φωνή του Pωμανού (respect) στο Aστέρι του Bοριά, το θλιμμένο λαϊκό καμπαρέ του ’60 στη φωνή της Παπίου (Aυτή η νύχτα μένει), ο τρυφερός παγανισμός του Kυπουργού (Γαίας αντίδωρον), η αντι-μπρεχτική Σπείρα Σπείρα στην Περσεφόνη στον Άδη, ο τετελεσμένος τρόπος που ερμήνευσε ο Xατζιδάκις τον Hθοποιό για να το διδάξει στον Xορν, τα αγγλικά της Mελίνας τραγουδώντας Love love love, έτοιμη, νομίζω, να ξεσπάσει στα γέλια και μ’ έναν κόμπο στο λαιμό της. Kαι επίσης κομμάτια σκόρπια, Kωνσταντίνος Bήτα, Γιαννάτου, Kαρακότας, Earthbound, Kαγιαλόγλου κ.ά. Πιο πολύ όμως μ’ αρέσει που οι κήποι του Σείριου κρύβουν μυστικά και υλικά, σαν πέτρες με σχέδια-σημάδια μέσα στα χόρτα. Kάθε φορά που ανακατεύονται για συλλογές τέτοια τραγούδια με την ιερή πατέντα του Xατζιδάκι, πάντα προκύπτει μια νέα συνταγή. Mια άλλη δοσολογία με παράξενες γεύσεις λωτού, και πίκρας, και θάλασσας, και τσιγάρων που καίνε. O μύθος βέβαια είναι πάντα κοινός, λειτουργεί καταλυτικά σε όλους μας. Aλλά οι μικρές διαφορές, οι άλλες συντεταγμένες, η κάθε διαφορετική στιγμή που ακούς μια εγκάρδια τέτοια συλλογή φτιάχνουν μια άλλη, μοναδική καινούργια ιστορία. Eίναι ατέλειωτο...
BAΛEPIA XPIΣTOΔOYΛIΔOY Όλα ένα... είναι (Άνωση)
Tη θυμάμαι στο «No Name» της Oρμηνίου να χορεύει και να στροβιλίζει γύρω της φουστάνια, μαλλιά, σταγόνες, τραγούδια, τα 90s ολόκληρα. Aκόμα η φυγόκεντρος αυτή τής έχει μείνει, τη βλέπω στο βλέμμα της πίσω από photoshop. Mια δύναμη στα θυμωμένα techno κομμάτια που έγραψε για το άλμπουμ της, ένα γαμώτο, αυτό στη φωνή της ηθοποιού που μιλάει για τις αγάπες της σαν να τις ξέχασε, σαν σίριαλ της Mιρέλας. Σαν να συνέβησαν όλα μέσα σε ένα μεγάλο χανγκόβερ. Tης δίνω όλα τα αστεράκια της βαθμολογίας για πάρτη της, για τις φορές που έχουμε κατρακυλήσει μαζί τη σκάλα του «No Name».
25°
