Η περηφάνεια του κάγκουρα

Το φετινό καλοκαίρι από κάθε χιλιογδαρμένο κινητό πιτσιρικά και από τα ηχεία κάθε πειραγμένου αυτοκινήτου ακουγόταν το «Mama?» του Sin Boy, ένα reggaeton κομμάτι, παιχνίδι λέξεων επάνω στην υπερηφάνεια του Ka Gu Ras (όπως τιτλοφόρησε, άλλωστε, το άλμπουμ με τα τραγούδια του) με το ρεφρέν να αποδίδει τιμή στα γκαζωμένα «απείραχτα» αυτοκίνητα, έτσι όπως βγήκαν από το εργοστάσιο –από τη μαμά τους- και παίρνουν με τσαμπουκά και yolo αποφασιστικότητα τις στροφές στα 200.

Το τραγούδι έγινε εθνικό χιτ για ακριβώς όσο προβλέπεται: περίπου έναν μήνα συν το καλοκαιρινό refresh, ανάλογα με τα views στο YouTube όπου όλα πια εκεί μετριούνται, έστω και βαλμένα από μηχανάκια. Μεγάλο θέμα συζήτησης, σοβαρής και αναλυτικής, ύμνοι και κατάρες, χοντρή πλάκα και θέμα στα social media, ιδανική αφορμή να αλληλομαδηθούν και να το αντιμετωπίσουν σαν πολιτιστικό φαινόμενο ή απλώς σαν μία περαστική μπούρδα ενώ τα views συνέχιζαν να πέφτουν: πρώτον γιατί όλους τους πιάνει η γνωστή αγωνία «να μη χάσουν αυτό που συζητιέται ΤΩΡΑ» και δεύτερον γιατί, μα πραγματικά τώρα, ήθελες να καταλάβεις τι ακριβώς μουρμουρίζει ο trapper (σωστά;) μέσα σε αυτό το mumble core σουξέ του.

Στο μεταξύ, το διασκεύασε σε ρεμπέτικο ο Μυστακίδης για τις ανάγκες του River Party στο Νεστόριο, ακούστηκε σε πανηγύρια μαζί με Τα Καγκέλια και σχεδόν εκλιπαρεί να το περιλάβουν οι γνωστοί γιαπωνέζοι Los Pyramidos για να συνεχίσει την πορεία του στο ανάλογο target group.

Αυτή η λαϊκή αποδοχή, εκτός από την απήχηση που έχει στα πιτσιρίκια επαναλαμβάνοντας το γνωστό, παγκόσμιο μοτίβο: Gangsta look – γκόμενες – αυτοκίνητα – δολάρια – σταφ, και δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση της παραβατικότητας και της κυνικής απάθειας απέναντι στα πάντα, βασίζεται και σε ένα πολύ γνώριμο, για τα ελληνικά αυτιά, τυπικό tribal beat. Άλλαξε την παραγωγή και το μουρμουρητό, βάλε στο autotune φωνή ας πούμε Οικονομόπουλου, κάνε γέφυρα ραπ πέρασμα από άλλον γνωστό ράπερ κατά προτίμηση της παραλιακής και θα έχεις στα χέρια σου ένα χιτ «μεγάλης πίστας», μπουκάλια, γαρύφαλλα, ιδανικό και για Eurovision.  

Έτσι κι αλλιώς, οι ελληνικές ετικέτες μουσικής και promo συναυλιών μαζεύουν όλο και περισσότερα ονόματα ανάλογης απήχησης στην μπάνκα τους, δημιουργώντας αυτό το υβριδικό μπουζουκο-είδος (π.χ. περίπτωση Σταν) οι οποίοι είναι πλέον οι νέοι σταρ (ειδικά όταν τσαμπουκαλεύονται στα βραβεία Mad για το ποιος θα καθίσει πιο μπροστά ή κάτι τέτοιο που έχει να κάνει με το πρεστίζ τους).

Είναι μουσική που ακούγεται τέλεια στο πειραγμένο βρουμ του αυτοκινήτου ενώ οι στίχοι δικαιώνουν τα λεφτά που έριξες για να κάψεις λάστιχα: μυρωδιά καμένου και «Πουτάνα δεν παίρνω ποτέ σοβαρά» λέει o Sin Boy, δημιουργώντας την τέλεια αντιστοιχία με την «Καριόλα» του Δάντη. Η ορολογία είναι της πιάτσας (αλλά τόσο όσο) ενώ δείχνει μία τάση εμπλουτισμού του λεξιλογίου στους στίχους από αυτούς των «μοντέρνων λαϊκών» που δεν ξεπερνούν τις 50 (ή μάλλον 30) λέξεις.

Το στιλ είναι να μη μιλάς καλά τα ελληνικά –είτε με σπασμένη προφορά είτε με λόγια-γρίφους και, κοίτα, μην τρελαίνεσαι, δεν είναι απαραίτητο οι στροφές οπωσδήποτε να συμπίπτουν με τον ρυθμό. Μπορείς να αλλάξεις τονισμούς, να τραβήξεις συλλαβές ή αν δεν σου βγαίνει, απλώς πέσ’ το μέσα από τα δόντια σου.

Στο βίντεο κλιπ (YouTube είπαμε – το απόλυτο χρηματιστήριο αξιών) θα βάλεις τα γνωστά: Χλίδα, κότερο, βυζιά, αρπαχτή, ο Sin Boy έβαλε και ένα «σε χύνω» και το απογείωσε.

Είναι παιδιά μικρά. Είναι μεγαλωμένα με τηλεόραση. Αναγκαστικά θα ερχόταν και αυτή στο παιχνίδι. Ο Αρναούτογλου κάλεσε τον Sin Boy στην εκπομπή του, εκείνος έπαιξε τον ρόλο που έπρεπε (ή μπορεί να ήταν απλώς παρωδία του) και έγιναν όλα σωστά: δηλώσεις τύπου Σφακιανάκη, δηλώσεις για bullying / ρατσισμός / Αλβανός, κάποιον έβρισε, κάτι είπε για σκουπίδια και μετά έφυγε για τις εκατοντάδες εμφανίσεις σε καλοκαιρινά μπιτσόμπαρα σε όλη την Ελλάδα.

Στο τέλος της χρονιάς, το YouTube θα μας παρουσιάσει και πάλι τα βίντεο με τα περισσότερα views. Το «Mama?» και όλο το περιεχόμενο του «Ka Gu Ras» θα είναι στις πρώτες θέσεις, όπως κάθε χρόνο τα αντίστοιχα αυτοσχέδια, home made ραπ πιτσιρικάδων από τις γειτονιές όλης της χώρας. Ειρωνεία ή όχι, φράγκα ή αυτοέκφραση, παιχνίδι ή τρολάρισμα, ο ήχος του αυτοκινήτου στη στροφή με 200, μοιάζει τόσο πολύ στην κυματομορφή και στο DNA του με τον ήχο της σαγιονάρας του Παντελίδη να κρατάει τον ρυθμό χτυπώντας στα πλακάκια του μπάνιου, όταν γύριζε τα δικά του χειροποίητα βίντεο.

Ο Sin Boy δεν ήρθε για «να φύγει». Ήταν πάντα εδώ.