Λίγο μετά το «Κυνηγητό» του ο Carlito μας συστήνεται

Ο Carlito δεν είναι ο συνηθισμένος 20αρης που θα δεις εκεί έξω και ασχολείται με το χιπ-χοπ. Έχει μεγαλώσει στην επαρχία, στο Μέτσοβο συγκεκριμένα, το οποίο όσο μπορεί επισκέπτεται και εκεί άρχισε να σκέφτεται και να γράφει τους πρώτους του στίχους. Η Αθήνα ήταν η μόνη επιλογή για τις σπουδές του στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, όμως το ραπ είναι αυτό που στην ουσία τον τρέφει 10 χρόνια τώρα. Τα τελευταία τέσσερα από αυτά, η αγάπη μετουσιώθηκε σε πάθος και οι στίχοι από τα τετράδια μεταφέρθηκαν σε singles. Ο Carlito ή Δημήτρης Τέτσιος μιλά για τα χρόνια στο Μέτσοβο, την Αθήνα που τόσο τον έχει εμπνεύσει και για ό,τι έχει στο μυαλό του για το μέλλον στην A.V.

Ασχολείσαι λίγα χρόνια με το hip – hop, όπως θα δει κάποιος στο κανάλι σου. Πότε ξεκίνησε όλη η ιστορία;
Όταν έφυγα από το Μέτσοβο όπου έμενα και μετακομίσαμε οικογενειακώς στη Λάρισα άκουγα αρκετά. Τώρα υπολόγισε πριν ακριβώς από 10 χρόνια. Στη Λάρισα, μπήκα με τα μούτρα στην φάση, στην πλατεία, στην γειτονιά και γενικότερα σε όλη την κουλτούρα του hip-hop. Ήταν μια μεγάλη αλλαγή που συνέπεσε με την εφηβεία και μαζί με τις ανησυχίες που πάντα είχα βρήκα έναν τρόπο να εκφράζομαι και μου άρεσε τόσο που πραγματικά εθίστηκα με το ραπ. Υπήρχαν άτομα που μου έδειξαν πολλά, όχι μόνο στο πως να γράφω αλλά και στο πως είναι η καθημερινότητα σου μέσα στο hip-hop και εκεί πραγματικά απελευθερώθηκα. Τα μάτια ενός εφήβου ειδικά από επαρχία όταν σκάει σε μια μεγαλούπολη στην εφηβεία είναι όλη μέρα έξω. Πίστεψε με το ραπ είναι ο κατάλληλος τρόπος να εκφραστείς.

Όταν ήρθα στην Αθήνα για σπουδές, είχα ήδη γνωστούς και φίλους εδώ αλλά μέσω του ιντερνέτ και κάποιων εκδρομών μου στην πρωτεύουσα, είχα προλάβει να κάνω μια επαφή. Η φάση Αθήνα είναι μια τεράστια ζούγκλα, μια καθημερινότητα γεμάτη ερεθίσματα. Όποιος γράφει ραπ και ζει Αθήνα, κινείται στο κέντρο, βγαίνει βράδυ, πηγαίνει σε lives και γενικά συναναστρέφεται με το σινάφι μας ξέρει τι εννοώ. Πραγματικά όταν ασχολείσαι με το ραπ και ζεις Αθήνα τα βλέπεις όλα διαφορετικά, είσαι πιο ζωντανός, σκέφτεσαι πιο πολυ την κάθε φάση που θα σου τύχει καθημερινά. Αθήνα απλά τα βλέπεις όλα, μια ωμή πραγματικότητα που μπορεί να σε σοκάρει καθημερινά αλλά είναι τεράστια πηγή έμπνευσης.

Τι επιρροές είχες όταν ξεκινούσες και σήμερα;
Ξεκίνησα να ακούω όπως όλοι μας πάνω - κάτω στο γυμνάσιο Ζωντανοί Νεκροί, Terror X Crew, FF.C από ελληνική σκηνή και μετέπειτα έψαξα και άκουσα τα πάντα. Από ελληνική σκηνή ξες έζησα έντονα την εποχή που κυριάρχησαν οι Βήτα Πεις στην φάση τους με το μεγάλο comeback. Δεν μπορώ να πω όμως ότι επηρεάστηκα τόσο από την ελληνική σκηνή. Σίγουρα «έχω μελετήσει» το ραπ και το πως πατούσαν όλοι τους, γιατί πάντα με ενδιέφερε αυτο που ακούω να το τσεκάρω προσεκτικά. Από ξένη σκηνή ξεκίνησα με τα κλασικ: Tupac, Biggie, Wu Tang, Redman, ωστόσο σταδιακά έχω τσεκάρει σχεδόν όλη την σκηνή από Αμερική αλλά αυτά είναι τα ονόματα που μου κάνουν μπαμ όταν σκέπτομαι επιρροές. Ωστόσο, όσο μεγάλωνα δεν μου έκαναν τόσο αίσθηση, άρχιζα να ψάχνω κάτι άλλο. Κάπως έτσι βρήκα τον ήχο που μου ταιριάζει. Άρχισα να ακούω πολύ Jon Wayne, έναν πολυ αντισυμβατικό ραπερ όσον αφορά την προσέγγιση του στο μουσικό κομμάτι. Και τα τελευταία χρόνια τα ακούσματα μου έχουν κλείσει πιο πολυ προς Roc Μarciano, Skyzoo, Apollo Brown, Conway the Machine, Westsidegunn, Eto. Από αυτούς πραγματικά έχω επηρεαστεί γιατί μου βγάζουν αυτο που έχω και εγώ στο μυαλό ότι θέλω να δώσω σαν ήχο, σαν να ταυτίστηκα κάπως.

Τι έχεις κάνει ως τώρα;
Ξεκίνησα εντελώς ερασιτεχνικά και πρόχειρα στη Λάρισα με την παρέα μου. Αρχικά φυσικά δεν βγάζαμε υλικό, αφού το 2009, ήμασταν όλοι πολύ μικροί, όμως τότε ήταν που δόθηκε το έναυσμα. Όταν γύρισα Μέτσοβο κλείστηκα πολυ και στο κομμάτι μουσικής, ενώ έγραφα πολλά ραπς δεν είχα τον τρόπο να βγάλω υλικό παραέξω. Κάποια στιγμή το 2014 το πήρα απόφαση να πάω στα Γιάννενα, ώστε να γράψω πρώτη φορά σόλο, σαν Carlito και τότε ‘έβγαλα το πρώτο μου κομμάτι με τίτλο «Κάπου το χάνω» σε instrumental. Τότε ακόμη όλα γίνονταν πιο πολύ παρεΐστικα και δεν το είχα τόσο σοβαρά στο μυαλό μου, ότι μπορεί να είχε συνέχεια.

Μόλις ήρθα Αθήνα όμως και  ξεκίνησα με τους Fat Lady Beats και με τον Dios Los, τα πράγματα άλλαξαν. Έβγαλα κάποια Singles Σε δικά τους beats τα οποία έμειναν ακυκλοφόρητα, έκανα 2-3 κομμάτια πάλι σε instrumentals. Ώσπου το 2016 το πήρα απόφαση, μάζεψα μόνος μου, με πολλή δουλειά, τα χρήματα και έβγαλα το πρώτο μου Solo EP, με τίτλο «Τι νιώθεις». Όλα τα Beats ήταν από Fat Lady, ενώ το «Μαύρες Νύχτες» που ήταν στον δίσκο, έγινε και Video clip. Είχα μόνο μια συμμετοχή με τον DIOS LOS στο Bonus track του δίσκου.

Η συνέχεια ήταν περιπετειώδης και μέσα σε έναν χρόνο, μπόρεσα και ολοκλήρωσα κι άλλες δούλειες, με συνεχές τρέξιμο. Το καλοκαίρι του 16 κυκλοφόρησε άλλο ένα κομμάτι με Dios Los και το 2017 κυκλοφόρησε η «Επιβίωση» ένα κομμάτι στο οποίο προσπάθησα να χωρέσω όλα όσα είδα τα χρόνια μου στην Αθήνα και την προσπάθεια μου να επιβιώσω στη «Χώρα της Δημοκρατίας». Μέσα στο 2017 και μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε, έκανα κάποια Singles με beats από Fat Lady και Sickspluss. Και αυτόν τον Σεπτέμβρη έβγαλα το τελευταίο μου Single, το «Κυνηγητό» σε παραγωγή Sativa, που επίσης έγινε βίντεο κλιπ.

Φαντάζομαι κάτι θα έχεις στο νου σου και για τη συνέχεια…
Είμαι γοητευμένος από την πολλή δουλειά, δεν στο κρύβω. Οι ιδέες είναι πολλές και προσπαθώ σιγά -  σιγά να τις υλοποιώ. Ετοιμάζω ένα σόλο άλμπουμ με τίτλο «Βαρύς Χειμώνας», το οποίο θα έχει πάλι μουσικές παραγωγές από Fat Lady και Sativa και θα κυκλοφορήσει το πρώτο τρίμηνο του 2019 και θα περιλαμβάνει 12+1 κομμάτια. Για τις ανάγκες του πρότζεκτ που θέλω να τρέξω, δύο από τα κομμάτια θα έχουν κλιπ και θα γυριστούν εκτός Ελλάδας. Ακόμη, ο Ethra θα αναλάβει τα γραφιστικά, ενώ το κομμάτι της εικόνας θα έχει το Roof Top Studio, με το οποίο έχω ξανασυνεργαστεί. Φυσικά, θα κυκλοφορήσουν και κάποια κομμάτια εκτός δίσκου.

Από όσο έχω καταλάβει το να κάνεις ραπ είναι ένα ακριβό χόμπι. Τι έχεις στερηθεί για να τα καταφέρεις;
Κοίτα. Πράγματι είναι αρκετά ακριβό χόμπι και έχω γράψει χιλιάδες εργατοώρες για να τα καταφέρω και να βγάζω τα προς το ζην, έχοντας μια κοινωνική ζωή και παράλληλα, να κυκλοφορώ κομμάτια και να κάνω παραγωγές. Έχω στερηθεί διακοπές, έχω κάνει οικονομία σε περιόδους που ήθελα να ξεδώσω, αλλά έχω πάρει πολλά πράγματα πίσω και σίγουρα δεν το έχω μετανιώσει. Και να σου πω και κάτι; Ο καθένας έχει τις δικές του καύλες και αυτές τις πληρώνει όσο-όσο και δεν πιστεύω ότι το μετανιώνει. Αν σε γεμίζει αυτό που κάνεις και ζεις με αυτό, τότε συνεχίζεις. Και αν κάποια στιγμή πάρεις και κάτι πίσω, οικονομικά, είσαι τρισευτυχισμένος.