Η Jessie Ware, η επόμενη μεγάλη φωνή της ποπ, μιλάει αποκλειστικά στην ATHENS VOICE.
Το καλοκαίρι άρχισε... Όσα χρειάζεται να ξέρεις για το μεγάλο φεστιβάλ που ξεκινά από τους 87.7 και καταλήγει στην Τεχνόπολη στις 14/6
Η Jessie Ware, η επόμενη Μεγάλη Φωνή της ποπ, μιλάει αποκλειστικά στην A.V.
Μαθαίνουμε ότι εδώ και 20+ χρόνια κάνει διακοπές στη Σκόπελο. Τόσα περίπου διαρκεί η καριέρα των Archive, από τις μπάντες που ενσαρκώνουν το κλισέ «αγαπημένοι του ελληνικού κοινού». Ο John Talabot έρχεται από τη Βαρκελώνη κουβαλώντας μαζί του το dance άλμπουμ – έκπληξη του 2012. Η Bebe είναι επίσης Ισπανίδα και φτάνει με πατημένα άπειρα ερτζιανά χιλιόμετρα λόγω του «Malo». Σε δύο stages, με τέσσερα ελληνικά ονόματα να τους πλαισιώνουν, αποτελούν το ρόστερ και σημαίνουν την έναρξη του φεστιβαλικού καλοκαιριού.
Σήκωσε το κινητό της, ενώ περπατούσε στο «σπανίως ηλιόλουστο Λονδίνο» αξιοποιώντας μία από τις ελάχιστες άδειες μέρες του φορτωμένου καλοκαιρινού προγράμματός της. Φοβερά ευγενική κι ευοίωνη, ανυπομονεί να εμφανιστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Τόσα καλοκαίρια, άλλωστε, της έχουν δημιουργήσει μια κάποια οικειότητα...
Έχεις συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει τα τελευταία δύο χρόνια μαζί σου ή όλα γίνονται τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς; Μερικές φορές όντως με ξεπερνά η κατάσταση, τόσο πνευματικά όσο κυρίως σωματικά – καταλαβαίνω ότι πρέπει να ξεκουραστώ, αλλά δεν υπάρχει χρόνος. Σκοπεύω να ηρεμήσω λίγο την επόμενη χρονιά. Δεν δημιουργεί πάντως πίεση η όποια επιτυχία, μου τονώνει την αυτοπεποίθηση για να δώσω και στο μέλλον κάτι που αρέσει εξίσου στο κοινό.
Ο Τύπος γράφει ότι αποτελείς την «καλή πλευρά της mainstream pop», πρόσφατα δήλωσες ότι «ποτέ δεν πρόκειται να γίνω Lady Gaga», πόσο σε ενδιαφέρει το κριτήριο με το οποίο σε αντιλαμβάνεται το κοινό; Το πού σε κατατάσσει; Αυτό που εννοούσα περί Lady Gaga είναι ότι είμαστε πολύ διαφορετικές. Είναι εκπληκτική performer, αλλά είναι εντελώς άλλη η δική μου μουσική πρόταση. Εγώ ξεκίνησα σε σχετικά μεγάλη ηλικία, έχοντας ήδη κάνει άλλα πράγματα πριν (σ.σ. σπούδασε Δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Sussex). Νομίζω πάει σχετικά καλά κι ελπίζω να συνεχιστεί. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να διατηρήσω κανονική τη ζωή μου, όλο αυτό με την υπερβολική έκθεση μπορεί να γίνει κάπως παράξενο. Ως τώρα, τα καταφέρνω – βοηθάει ότι το αγόρι μου, αλλά και οι περισσότεροι φίλοι μου, είναι εκτός της μουσικής βιομηχανίας.
Το «Devotion» κυκλοφόρησε φέτος και στις ΗΠΑ, μετά την εντυπωσιακή επιτυχία του στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι η Αμερική η απόλυτη πρόκληση; Δεν το βλέπω έτσι, είμαι ακόμα στις πρώτες μέρες της καριέρας μου εκεί. Μου αρέσει να πηγαίνω π.χ. στη Νέα Υόρκη, ζει άλλωστε και η αδερφή μου εκεί (σ.σ. η ηθοποιός Hannah, κόρη του «Boss» της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς). Ίσως μάλιστα το κοινό να είναι και πιο επικοινωνιακό σε σχέση με τη Βρετανία, κάτι που χρειάζομαι αφού δεν σταματάω να τους μιλάω ανάμεσα στα τραγούδια.
Ήρθε η ώρα για την αναπόφευκτη ερώτηση/σύγκριση με τη Sade. Έχεις βαρεθεί να το σχολιάζεις ή ακόμα σε κολακεύει; Νομίζω ότι μόνη μου το προκάλεσα, αναφέροντας συνεχώς το όνομά της στις πρώτες συνεντεύξεις μου. Όχι μόνο δε με ενοχλεί, αλλά είναι μεγάλο κομπλιμέντο να με συγκρίνουν μαζί της. Είναι υπέροχη.
Σε συγκρίνουν και με την Adele πολύ συχνά... Φοβερή φωνή επίσης, δεν νομίζω ότι μοιάζουμε και πολύ, αλλά αν το λέει ο κόσμος είναι επίσης ευπρόσδεκτο κομπλιμέντο.
Έχεις ήδη δουλέψει με την αφρόκρεμα των νέων Βρετανών παραγωγών, Joker, SBTRKT, Julio Bashmore, Kid Harpoon κ.ά. Ποια είναι η συνεργασία των ονείρων σου; Σίγουρα θα ήταν πολύ όμορφο να δουλέψω με τον Kanye West ή τον Frank Ocean. Είμαι πολύ τυχερή και ικανοποιημένη από τις μέχρι τώρα συνεργασίες μου, είναι πολύ ειλικρινής η βάση τους κι έχω γίνει φίλη με όλους τους.
Τι ξέρεις για την Ελλάδα; Πάρα πολλά, είναι σαν δεύτερη πατρίδα μου (σ.σ. κι όμως ήξερε ποια ονόματα γιορτάζουν τον Δεκαπενταύγουστο). Έχω σπίτι στην Σκόπελο και την επισκέπτομαι, σχεδόν κάθε καλοκαίρι, από τότε που ήμουν 6. Μ’ αρέσουν τα κολοκυθάκια με τζατζίκι, το στιφάδο, το παστίτσιο, το ελληνικό φαγητό είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο. Έχω πάει και σε άλλα μέρη, όπως η Αρχαία Ολυμπία, και φυσικά στην Αθήνα. Έχω ανέβει μάλιστα αρκετές φορές στην Ακρόπολη.
Τι είναι αυτό που σου φαίνεται πιο παράξενο στους Έλληνες; Θα σου πω τι είναι αυτό που μ’ αρέσει. Τα λέτε χύμα, δεν αστειεύεστε. Το αγαπώ αυτό. Μ’ αρέσει που είστε εκδηλωτικοί, μ’ αρέσει κάθε φορά που ακούω κάποιον να φωνάζει «πωπωπω». Μακάρι να ήξερα περισσότερες ελληνικές λέξεις.
Να μιλήσουμε λίγο για την μπάντα σου και πώς είναι σχεδιασμένο το live... Είναι πολύ ταλαντούχοι και πάμε τα τραγούδια λίγο πιο πέρα σε σχέση με το άλμπουμ. Θα έρθουν πολλοί φίλοι μου να με δουν, ακόμα και η μητέρα μου, και μετά θα περάσω μια δυο μέρες στην παραλία της Αθήνας. Είναι σαν να έρχομαι για διακοπές, λίγο πριν επιστρέψω τον Αύγουστο στη Σκόπελο, αφού θα έχω περάσει πριν από πραγματικά πολλές χώρες και τα αντίστοιχα φεστιβάλ.
Μεγάλα φεστιβάλ, όπως το Primavera που εμφανίστηκες πριν 15 μέρες, αλλά και μικρότερα όπως το αθηναϊκό; Δεν με ενδιαφέρει το μέγεθος, αρκεί να υπάρχει ανταπόκριση. Στη Βαρκελώνη έδωσα μία από τις πιο αγαπημένες μου συναυλίες ever, αλλά και πέρυσι τα πέρασα τέλεια «κρασάροντας» μερικά πάρτι στην Ιμπίθα και τραγουδώντας δίπλα σε σπουδαίους παραγωγούς/DJs σε τεράστια clubs, όπως το Space. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που θα έρθω στην Αθήνα, πιστεύω θα είναι πολύ ιδιαίτερο show.
Τι παίζει στα ακουστικά σου σε repeat αυτό τον καιρό που περιοδεύεις; Το άλμπουμ των Disclosure, που μόλις βγήκε, και ειδικά αυτόν τον καιρό ακούω πολύ Grace Jones.
ARCHIVE
Κάπου ανάμεσα στο δεύτερο μισό των 90s, που υπηρετούσαν το trip hop της εποχής, και στη στροφή που δοκίμασαν όταν παραδόθηκαν στους Pink Floyd με τη νέα χιλιετία (και το 17λεπτο έπος «Again»), οι Λονδρέζοι απέκτησαν ένα ιδιαίτερο δέσιμο με το ελληνικό κοινό. Έχουν φίλους εδώ, έχουν κάνει διακοπές στη χώρα μας, έχουν παίξει μουσική σε bars και στην πορεία –ενώ πειραματίστηκαν και με τα σάουντρακ– έδωσαν, χωρίς να το σκοπεύουν, κι ένα δημοφιλές θέμα για τα videos της μετέπειτα κρίσης. Το «Fuck You». O Darius Keeler και ο Danny Griffiths παραμένουν ο βασικός πυρήνας του γκρουπ, αλλάζουν τις φωνές ανάλογα με αυτό που έχουν στο μυαλό τους και με το περσινό «With Us Until You’re Dead» απέδειξαν ότι είναι μάλλον στην πιο ώριμη φάση της καριέρας τους.
Ο Καταλανός, σχεδόν από το πουθενά, παρέδωσε πέρυσι ένα άλμπουμ, το «fΙΝ», που τάραξε τα νερά. Αγαπήθηκε πολύ από ανθρώπους που δεν κατοικούν στις πίστες των clubs, ας πούμε από τα indie kids, καθώς συνδύασε ευρηματικά μια μεσογειακή χαλαρότητα με τις αναθυμιάσεις του Chicago house που ο ίδιος θεωρεί βασική επιρροή του. Διατηρεί χαμηλό προφίλ, επιμένει να μην εμφανίζει εύκολα το πρόσωπό του και είναι πια περιζήτητος τόσο μαζί με το συνεργάτη του Pional είτε ως remixer (φοβερή η δουλειά του στο «Chained» των XX). Στην Αθήνα θα έρθει με όλα τα «κουτιά» του για να μας παρουσιάσει live τη δουλειά του.
BEBE
Υπήρξε κάποια στιγμή στα μέσα της προηγούμενης δεκαετία που το «Malo, malo, malo eres» ακουγόταν σε ρυθμούς βομβαρδισμού, όχι μόνο από τα ελληνικά, αλλά και τα υπόλοιπα μεσογειακά και λατινογενή ραδιόφωνα. Η María Nieves Rebolledo Vila μεγάλωσε σε μια πόλη κοντά στα σύνορα με την Πορτογαλία, κατάγεται από οικογένεια μουσικών, έχει κάνει τις υποκριτικές απόπειρες κι έρχεται με τον αέρα του «flamengo-punk» ταμπεραμέντου που τη συνοδεύει σε μια χώρα που την αγάπησε και στην οποία πούλησε πενταψήφιο αριθμό singles.
Τα ελληνικά acts που συμπληρώνουν το πρόγραμμα είναι οι...
Fever Kids, δηλαδή η Σtella και ο Αλέξης των Expert Medicine, που γνωρίζουν μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία με την ηλεκτρονική pop του «Holding Grass», ίσως του πιο κολληματικού κομματιού από την εγχώρια παραγωγή του 2013.
ΝΤΕΪΒΙΝΤ, ο Γιώργος Μπακαλάκος κάνει εκπομπή στον Εν Λευκώ (22.00-00.00) εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, αλλά τον μάθαμε ως παραγωγό με κυκλοφορίες σε δυνατά labels του εξωτερικού, όπως η Kitsuné και ευφάνταστο remixer.
Φανταστικοί Ήχοι, το όχημα του Άγγελου Μπαλτά (επίσης εκπέμπει στους 87.7) που ξεσήκωσε το ελληνικό ίντερνετ πριν κάποια χρόνια με το άλμπουμ «Κυρίαρχοι του Σύμπαντος», βασισμένο σε μια ιδιοφυή χρήση samples από την ελληνική μουσική των 60s-70s. Λίγο πριν τελειώσει το 2012 κυκλοφόρησε και το πρώτο «κανονικό» του δίσκο στην Innner Ear. Ακούγεται σαν βόλτα με διαστημόπλοιο.
Ειρήνη Σκυλακάκη, ένα δροσερό κορίτσι που αναδείχτηκε από το Jumping Fish, προσπαθεί να ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Λονδίνο και παράλληλα ενσαρκώνει μία από τις τελευταίες ελληνικές προσθήκες στο λήμμα «κορίτσι-κιθάρα-ωραία φωνή».
Info: En Lefko Festival, 14/6 στην Τεχνόπολη – εισιτήρια: € 32 (καταστήματα Public, ταμείο Τεχνόπολης, viva.gr) και € 37 τη μέρα του φεστιβάλ. Μετά το τέλος των live, θα ακολουθήσουν dj sets από τους παραγωγούς του Εν Λευκώ 87.7
20°
