Μυστήρια θεότητα η κιθάρα… Όσο σε βομβαρδίζει με φασαρία, τόσο τη λατρεύεις. Τελευταίοι ευλαβείς πιστοί της οι Psychic Lemon, οι οποίοι φέτος τον Ιανουάριο άφησαν ελεύθερο ένα θηρίο που ακούει στο όνομα «Frequency Rhythm Distortion Delay». Αν η ιδέα σου για τη μουσική ικανοποίηση συνίσταται από αδυσώπητους ηχητικούς όγκους που σκάνε πάνω σου κατά κύματα και ψυχεδέλεια που υπνωτίζει με την παραισθησιογόνα πολυχρωμία της, το ακούς και θα βρεθείς αυτόματα σε έναν ηλεκτρικό παράδεισο. Αυτοί οι τύποι είναι πραγματικοί αρτίστες με πολύ καλές ιδέες για το πώς η ηχολογία του space rock μπορεί να οδηγήσει τον ακροατή σε μια άλλη, γλυκιά διάσταση. Πολύ δυνατό άλμπουμ, υποστηρίξτε το.
Αφότου το space έγινε η καραμέλα του ροκ, όλοι την πιπίλισαν και όλοι την έλιωσαν. Όχι όμως και το λονδρέζικο αυτό τρίο, το οποίο προβάρει και ηχογραφεί στο περιθώριο ενός μικρού κήπου, πέντε λεπτά απόσταση από το σπίτι του αείμνηστου Syd Barrett. Η επιρροή του διασημότερου θύματος του acid πλανάται στο στούντιο, όσο και τα ομολογημένα δάνεια από τους Hawkwind και τους Amon Düül II. Για να μιλήσουμε με πιο σύγχρονους όρους, ας αναφέρουμε ότι οι Psychic Lemon ανήκουν σε μια αίρεση με πιο ξακουστούς εκπροσώπους τους Mugstar και τους Goat.
Το γκρουπ κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του τον Μάρτιο του 2016, ξεσήκωσε αρκετό ενδιαφέρον στις τάξεις των κραουτοψυχεδελιστών ώστε να υποχρεώσει σε επανακυκλοφορία, τα 250 αντίτυπα του δίσκου εξαντλήθηκαν αυτομάτως τον περασμένο Αύγουστο και τώρα επανακάμπτουν με μοβ βινύλιο 180 γραμμαρίων με μαύρες διαγραμμίσεις, gatefold εξώφυλλο, και γενικότερα όλα τα συστατικά που αναγάγουν τις μόλις 600 κόπιες σε αντικείμενα του πόθου. Οι 33.3 στροφές του κρύβουν χιλιάδες περιπέτειες.
Όσο και αν βλέπεις το δισκάκι – φετίχ ξανά και ξανά στον ύπνο σου, είναι οι ίδιες οι μουσικές που δεν σε αφήνουν να χορτάσεις από τις λεπτομέρειές του. Κάτω από τα αυλάκια της επιφάνειας, τα τραγούδια διέρχονται όλες τις επικράτειες του θορύβου, απλώνονται σε οκτάλεπτες, εννιάλεπτες, δεκάλεπτες διάρκειες, η ανάπτυξη είναι αβίαστη και λαβυρινθώδης, οι ατμόσφαιρές του πότε μανιασμένες και πότε ευφορικές, μουλιασμένες στο δικό τους ηλεκτρικό ambient. Αυτό εδώ είναι το στίγμα της kraut, progressive ψυχεδέλειας που δε σηκώνει αστεία από κανέναν, που σε ρουφάει μέσα της όταν θέλεις να φτύσεις τις καθημερινές σκοτούρες και ιδρώνει μαζί σου στις μπάρες τις νύχτες. Ιδανικό κοκτέιλ για να βγάλουμε τον χειμώνα.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
10°
