Μηχανικά πιάνα

Keith Jarrett - Rio  (****)

Στην άκρη των δαχτύλων του το μουσικό σύμπαν: blues & αυτοσχεδιασμοί, jazz & κλασική, world music & blaxploitation. Τι κι αν δεν είναι «ο καλύτερος πιανίστας» του είδους; Έχει συναισθήματα και ήθος, στοχασμό και καθαρό παίξιμο, και κατορθώνει να υπερίπταται χωρίς να χάνει την επαφή του με το έδαφος. Το κοινό του Ρίο ντε Ζανέιρο παίζει πολύ θετικό ρόλο σε αυτή τη ζωντανή ηχογράφηση του διπλού cd, που φέρνει χρώμα ακόμη και στα «σκοτεινά» εξώφυλλα της ECM. Αισθητική απόλαυση.

Chick Corea & Stefano Bollani - Orvieto  (***)

Σε προηγούμενες συνεργασίες του Chick Corea (όπως αυτή π.χ. με τον Gary Burton, που θα μας παρουσιάσει σε μερικές μέρες στο Μέγαρο) είχαμε πιο συναρπαστικά αποτελέσματα, μόνο που αυτό έγινε με διαφορετικά όργανα. Εδώ έχουμε δύο πιάνα, που δύσκολα συντονίζονται απολύτως και αλληλοσυμπληρώνονται δημιουργικά. Έτσι οι δύο έμπειροι μουσικοί καταφεύγουν στη (σίγουρη) λύση τού να κάνουν τη δουλειά όσο μπορούν πιο «τακτοποιημένα» και με «διεκπεραιωτική υπευθυνότητα».

Tindersticks - The Something Rain (****)

Ευτυχής συγκυρία. Την ώρα που ξαναβρήκαν το βηματισμό τους (μετά την επανένωση), χτυπάνε μελωδική φλέβα και το απόσταγμα της εμπειρίας τους ποτίζει τα πάντα. Το αποτέλεσμα είναι γοητευτικό από κάθε άποψη, το σαξόφωνο θυμίζει cool στιγμές των Roxy Music, η έμφυτη μελαγχολία τους λειτουργεί άψογα και κάνουν τον καλύτερο και πληρέστερο δίσκο τους εδώ και πολύ καιρό. Αναγέννηση.  

Paul McCartney - Kisses on the Bottom (**)

Παραδίδεται στις παιδικές αναμνήσεις και στη νοσταλγία των ήχων που τον μεγάλωσαν. Αμερικάνικα «ελαφρά» τραγούδια που άκουγε σε κάποιο λαμπάτο ραδιόφωνο στη μεταπολεμική Αγγλία, παίρνουν έναν πιο «τζάζι» χαρακτήρα για ένα δίσκο μουσικής συνοδείας που όλα δουλεύουν επαγγελματικά, αλλά χωρίς ψυχή.  Ό,τι ακριβώς είχε κάνει πριν από χρόνια ο Bryan Ferry με το «As Time Goes By».

 

Yianneis - Yianneis (***)

Δεν είναι τυχαίο που είχαν προκαλέσει συζητήσεις πριν καν κυκλοφορήσουν δίσκο, καθώς αρθρώνουν το δικό τους λόγο που δεν μοιάζει κανενός. Μουσικά «ταχυδράματα», θεατρικό ύφος, ελληνοαγγλικός στίχος, πανσπερμία μουσικών επιδράσεων, «σκηνοθετημένα» τραγούδια, progressive αναφορές. Όμως η επιθυμία τους να «τα χωρέσουν όλα» και η «σκηνοθεσία» τούς αποσπούν από τις μελωδίες και τη μουσικότητα, μειώνοντας τη δύναμη του αποτελέσματος. Ωστόσο, μας υποσχέθηκαν ήδη πολλά…

makismilatos@gmail.com