Ο καθένας με τη δόση του. Άλλοι περιμένουν εναγωνίως την 6η δόση, άλλοι εύχονται να μην την πάρουμε ποτέ, άλλοι ψάχνουν άλλες δόσεις κι άλλοι σκέφτονται τις δόσεις του δανείου. Όλες οι δόσεις, ανάλογα με τη χρήση, είναι «μια κάποια λύσις». Εγώ, πάλι, περιμένω την τελευταία δόση από κυκλοφορίες δίσκων μέχρι το τέλος της χρονιάς για να συμπληρωθεί το παζλ, να κάνουμε μια αποτίμηση του 2011 (που, χλωμό το βλέπω) και να φτιάξουμε την λίστα με τους καλύτερους δίσκους. Τόσο παραδοσιακή για την pop κουλτούρα όσο είναι ο Άγιος Βασίλης, το χριστουγεννιάτικο δέντρο και τα gadgets που βάζουμε από κάτω. Αλληλούια…
Tom Waits - Bad As Me (25/10)
Το φιλμάκι που ανέβασε στο tomwaits.com για να παρουσιάσει το καινούργιο άλμπουμ, το τραγούδι που διέρρευσε (κι ένα ακόμη που έχω ακούσει) με πείθουν πως όσο μεγαλώνει γίνεται καλύτερος. Ένα μουσικό σύμπαν γεμάτο βρόμικες κιθάρες, ντουντούκες, χαλασμένο rock’n’roll, ξεχαρβαλωμένα πιάνα, αρχαία μαγνητόφωνα, ήχους απ’ το περιβάλλον, βαλς και παρελάσεις, και την κυρία του να γράφει στίχους και να του παραστέκει. Η τελευταία μούρη που δραπέτευσε από το κόμικ της ποπ κουλτούρας.
Lou Reed & Metallica - Lulu (1/11)
Ο Μπράιαν Ουίλσον τον έβαλε στο τριπ να γράψει μουσική για τη θεατρική του παράσταση, που παρά λίγο να δούμε και στο Φεστιβάλ αλλά τελικά δεν ήρθε. Το 2009 είχε συναντηθεί επί σκηνής με τους Metallica και του ’χε μείνει. Θυμήθηκε τις μέρες του «Metal Machine Music»… Τους φώναξε, πήρε και τη «Lulu» και μπήκαν στο στούντιο. Για να πει ο Lou Reed –που είναι πολύ ακριβός στις κουβέντες– πως «είναι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί», ε! κάτι θα ξέρει. Είναι κι αυτό το τρομερό εξώφυλλο…
Δεν είναι τα apps για κάθε τραγούδι, δεν είναι οι αφορισμοί πως «η επιστήμη είναι το νέο ροκ», δεν είναι ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας και το διαδραστικό concept. Είναι που δεν φοβάται να μετακινηθεί, να εξερευνήσει, να χαθεί στα παγωμένα τοπία της Ισλανδίας.
Common - The Dreamer, The Believer (22/11)
Υπόσχεται επιστροφή στις ρίζες και στις πρώτες μέρες του rap. Έχει όλα τα εχέγγυα να μας προσφέρει κάτι που δεν θα ευτελίζει την (πολύπαθη) hip-hop κουλτούρα.
Και κούκλα και καλή τραγουδοποιός. Με το «The Reminder» πριν από 3 χρόνια, η Leslie Feist μάς υποσχέθηκε πολλά. Ψιλοφρίκαρε από την επιτυχία και πήρε τα βουνά για να ετοιμάσει το καινούργιο άλμπουμ.
Kate Bush - 50 Words For Snow (21/11)
Η συνήθως ακριβοθώρητη με 2πλό χτύπημα μέσα στη χρονιά; Κάτι συμβαίνει εδώ… Μετά το «Director’s Cut», όπου επαναδιαπραγματεύτηκε τον παλιό της εαυτό, εδώ μας παρουσιάζει αυτό που είναι τώρα. Θέλω να τ’ ακούσω.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
14°
