Υπάρχει μία λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο στιλ και στον πραγματικό χορό. Όταν την ξεπεράσεις, ξεχνάς το τι φοράς και πόσο ακριβά το πλήρωσες και βουτάς με το κεφάλι στο groove. Πετάς το πάνω ρούχο σου, στριφογυρίζεις στο ξύλινο πάτωμα (καλύτερα να έχει σκορπισμένο και λίγο ταλκ για να γλιστράς καλά), κλείνεις τα μάτια και κάνεις τον πιο έμψυχο, soul χορό σου. Το χάραμα, ιδρωμένος, ανεβαίνεις στη βέσπα, παίρνεις το κορίτσι σου (ή όχι) και επιστρέφεις στην άθλια πραγματικότητα.
Ο Gaz Kishere, άγγλος ακτιβιστής και μέλος μιας ΜΚΟ που έχει ως σκοπό τη καταπολέμηση του human trafficking, βρέθηκε στην Αθήνα και οργάνωσε το Αθηναϊκό Κλαμπ της κουλτούρας της Northern Soul που έχεις τις ρίζες της στην Βόρεια Αγγλία και ψυχή της την έντονη, μαύρη χορευτική μουσική των ‘70ς. Αν σου αρέσει να χορεύεις σαν τον Μπρους Λι ή έστω να γκρουβάρεις με την παρέα σου, τότε ώρα να περάσεις από τα Άνω Πετράλωνα. Ο Gaz και οι υπόλοιποι, σου μαθαίνουν τι θα πει χορός και τις βασικές κινήσεις.
Ρωτήσαμε τον Gaz το γιατί και το διότι:
Ποια είναι η ιστορία σας; Πώς βρεθήκατε στην Αθήνα να οργανώνετε το Athens Northern Soul Club;
Αυτό το είδος της μουσικής έχει μεγάλο κοινό στην Αθήνα πολύ πριν από μένα. Όσοι ανακαλύπτουν την Northern Soul (NS) και τους αρέσει, έχουν την τάση να μένουν πιστοί φανς ‘for life’, κάτι που εκφράζεται πολύ ωραία σε ένα κλασικό soul κομμάτι της Timi Yuro, το ‘It will never be over for me’.
Παλιότερα έμενα κοντά στο μπαρ Braziliana στα Άνω Πετράλωνα και άκουγα τον μπάρμαν που έπαιζε Northern Soul. Όταν του είπα ότι είμαι φαν αυτής της μουσικής το βλέμμα του φωτίστηκε σαν να είχαμε μόλις γίνει αδέρφια. Αμέσως αποφασίσαμε να στήσουμε ένα Northern Soul πάρτι αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα: στην NS το συναίσθημα των στίχων είναι εξίσου σημαντικό όσο και το πολύ ιδιαίτερο χορευτικό στιλ. Δεν μπόρεσα να βρω κάποιον Dj και δάσκαλο του χορού να έρθει από την Αγγλία κι έτσι αποφάσισα αυτόν το ρόλο να τον παίξω εγώ. Από το πρώτο κιόλας μάθημα εμφανίστηκε ένα κορίτσι, η Νάντια Γιαννακοπούλου μαζί με την παρέα της και αμέσως έγινε η βοηθός μου DJ, σύντομα στήσαμε το πρώτο μας πάρτι και τη συνέχεια την ξέρετε.
Ο ήχος της Northern Soul είναι η χαρακτηριστική μαύρη μουσική της Αμερικής της περιόδου ’60-’70. Γιατί πιστεύετε ότι ένα τόσο συγκεκριμένο είδος έγινε τόσο δημοφιλές στα λευκά πιτσιρίκια της Βόρειας Αγγλίας;
Το νεανικό κίνημα των Mods έπαιξε το ρόλο του, δηλαδή οι πιτσιρικάδες με προσεγμένο ντύσιμο, που φορούσαν ιταλικά κοστούμια, καβαλούσαν βέσπες και lambrettas και άκουγαν πολύ την παλιά soul. Δυστυχώς εκείνη την εποχή, η σκηνή των mods μάζευε κυρίως όμορφα κορίτσια της εργατικής τάξης και αγόρια που είχαν λεφτά για ξόδεμα. Τα φτωχά παιδιά της εργατικής τάξης, όταν επισκέπτονταν το Λονδίνο, άρχισαν να βρίσκουν soul δίσκους κι έτσι ξεκίνησαν το δικό τους ‘προσγειωμένο’ κίνημα με χορευτικά πάρτι στα κλαμπς στο Manchester, στο Wigan και στο Blackpool. Δεν είχε τόσο μεγάλη σημασία το ντύσιμο, αφού ο καθένας μπορούσε να βρει ένα γιλέκο κι ένα παντελόνι καμπάνα να φορέσει. Πολύ μεγαλύτερη σημασία αυτού του κινήματος ήταν η μουσική και ο χορός που βοηθούσαν τα παιδιά να ξεφεύγουν από την κατάθλιψη και τη μεγάλη ανεργία. Ο κόσμος άρχισε να ζει περιμένοντας τις βραδιές NS κάθε Παρασκευή, οι οποίες άρχισαν να γίνονται ολονύχτια πάρτι και μετά διαρκούσαν όλο το σαββατοκύριακο για να ικανοποιήσουν τη μεγάλη ζήτηση που είχαν.
Νομίζω ότι παραμένει μία υποκουλτούρα η οποία έχει καταφέρει να αποφύγει να γίνει εμπορική και μαζική μόδα. Το ενδιαφέρον τους τότε το κρατούσαν ζωντανό όσοι ταξίδευαν σε μέρη όπως το Detroit στην Αμερική και έβρισκαν σχεδόν άγνωστους δίσκους που έφτιαχναν άγνωστοι καλλιτέχνες, στην αφάνεια. Μέσα σε μία νύχτα οι πιτσιρικάδες ανακάλυπταν αυτά τα τραγούδια και τα χόρευαν σε κλαμπς της Αγγλίας ζητώντας όλο και περισσότερο. Κάθε φορά που κάποιος ανακάλυπτε κάποιον ξεχασμένο δίσκο, το ενδιαφέρον του κοινού ξαναζωντάνευε. Στην πραγματικότητα, η Northern Soul γεννήθηκε μέσα από την εύρεση δίσκων · ακόμα και σήμερα μπορείς να δεις φανς σε σελίδες του facebook να ανακαλύπτουν ένα τραγούδι και να ενθουσιάζονται. Αυτό κάνει η NS, πάντα σε ενθουσιάζει, γι’αυτό και παραμένει ζωντανή μέσα στις δεκαετίες.
Ποια είναι η σχέση ανάμεσα σε ένα παιδί στη Βόρεια Αγγλία και σε ένα παιδί στην Αθήνα; Τα προάστια τι ρόλο παίζουν στη νοοτροπία των παιδιών της Northern Soul;
Νομίζω ότι κάθε subculture στην καρδιά της κρύβει μία άρνηση για οποιαδήποτε μόδα και μουσική που απευθύνεται σε μάζες, φτιαγμένη από πολυεθνικές που διψάνε για φήμη και χρήμα. Το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της NS μουσικής είχε να κάνει με μια παρέα πιτσιρικάδων που έβαζαν το μηνιάτικό τους για να πληρώσουν ένα στούντιο και να γράψουν ένα δίσκο, την κάνει λίγο πιο ‘ανθρώπινη’. Η NS συνεχίζει να έχει το DNA μιας υποκουλτούρας με ανθρώπινο πρόσωπο, είτε πρόκειται για το Λονδίνο, την Αθήνα ή το Τόκιο. Πάντα κάπου βρίσκεις μία παρέα σκληροπυρηνικών οπαδών της.
Φωτό: Nefeli Tsalta
Πιστεύετε ότι στο νεανικό κοινό της Αθήνας αρέσει να χορεύει; Ή να ποζάρει;
Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι συναισθηματικά φορτισμένοι στίχοι συνδέονται άμεσα με το χορευτικό beat της NS και ότι στην πραγματικότηταto είναι χορευτική μουσική, σχεδόν περισσότερο από μουσική για να την ακούς απλώς. Τα λίγα πρώτα χρόνια μου στην Αθήνα, άρχισα να πιστεύω ότι οι Έλληνες δεν χορεύουν. Δεν ήξερα καθόλου πώς θα λειτουργούσε εδώ η NS και γι’αυτό αρχίσαμε να κάνουμε τα μαθήματα. Στην πραγματικότητα, στους Έλληνες αρέσει να χορεύουν περισσότερο από πολλούς ανθρώπους στον πλανήτη κι έτσι η NS και το ελληνικό πάθος για χορό είναι ένας τέλειος συνδυασμός. Όπως είπα πριν, σε αντίθεση με τη σκηνή των Mods, τα Soulboys και τα Soulgirls είναι άτομα που δεν έχουν τέτοιο κόλλημα με τη μόδα, αλλά για κάποιον που του αρέσει, η NS έχει τη δική της στολή. Η οποία αποτελείται κυρίως από παντελόνια με εξαιρετικά μεγάλη καμπάνα που δίνει ένταση στις φρενήρεις κινήσεις των ποδιών στο χορό και από ένα γιλέκο. Νομίζω ότι ο χορός από το σούρουπο μέχρι την ανατολή σε κλαμπς πίτα από κόσμο, έχει περισσότερο ανάγκη από λιγότερα ρούχα, παρά από το να στολίζεσαι.
Πώς προσδιορίζονται οι σημερινοί φανς της Northern Soul;
Κοίτα, εγώ κατάγομαι από τη Νότια Αγγλία και στην πόλη μου έχουμε, μπορεί και, πέντε διαφορετικές νύχτες NS κάθε μήνα. Έτσι λοιπόν είναι ζωντανό και δυνατό το κίνημα από μία άποψη. Η γενέτειρά του όμως είναι ο εγγλέζικος Βοράς κι εκεί κάθε σαββατοκύριακο τιγκάρουν μεγάλα κλαμπς και αίθουσες χορού (λόγω του ξύλινου πατώματος που είναι καλό για χορό). Σε ένα από τα πάρτι που κάναμε στην Νότια Αγγλία αυτό το μήνα, γνώρισα έναν Βόρειο και μου έλεγε ότι στην πρόσφατη βραδιά που πήγε στο Manchester υπήρχαν οι συνήθεις 50άρηδες οι αυθεντικοί φανς αλλά και τουλάχιστον 300 άτομα κάτω από τα 25 τους. Μια νέα γενιά λοιπόν έρχεται, που θα μεταφέρει την παράδοση στην επόμενη.
Μπορείτε να μου αναφέρετε κάποια εμβληματικά αξεσουάρ και σύμβολα της κουλτούρας Northern Soul;
Οι πιο κλασικές εικόνες που μπορεί να δει κανείς σε δίσκους, t shirts και κεντητά soul σήματα είναι η γροθιά και η κουκουβάγια. Η σφιγμένη γροθιά συχνά συνοδεύεται από το σύνθημα Keep The Faith και οι φανς της soul συχνά βάζουν στο τέλος των μηνυμάτων ή των κειμένων που ανταλλάσσουν στο facebook τα αρχικά KTF. Η κουκουβάγια οφείλεται εν μέρει στο κλασικό NS κομμάτι ‘The Night Owl’ του Bobby Paris, αλλά και επειδή συμβολίζει τους οπαδούς της NS που είναι νυχτοπούλια και χορεύουν μέχρι το ξημέρωμα (μερικές φορές με τη βοήθεια κάποιων χημικών).
Αυτό το κομμάτι της soul ιστορίας ταίριαζε απόλυτα όταν ψάχναμε να βρούμε το λογότυπό μας για το Athens Northern Soul Club, γιατί συνδύαζε την Soul με την ιστορία της Αθήνας. Η Νεφέλη Τσάλτα, η club designer, σχεδίασε πολύ ωραία την Αθηναϊκή Κουκουβάγια στο σήμα μας.
Από αξεσουάρ, αυτό που κουβαλούν οι φανς μαζί τους, είναι ένα αθλητικό σακίδιο γεμάτο σήματα της soul, μέσα στο οποίο κουβαλούν μια αλλαξιά με ρούχα και συχνά φιάλη με μωρουδιακό ταλκ που ρίχνουν στο πάτωμα για να γλιστράει καλύτερα.
Φωτό: John Vikias
Παίζετε ακόμα βυνίλια και 45άρια στα πάρτι σας;
Πολλοί παίζουν ακόμα βυνίλια. Σε πολλά events παίζουν με βυνίλια, cd’s και laptops ενώ κάποιοι από τους μεγαλύτερους και τα παλιότερα κλαμπς διαφημίζονται ως ‘μόνο βυνίλια’. Προσωπικά εγώ, όπως πολλοί από τη νεότερη γενιά, ενδιαφερόμαστε κυρίως για τη μουσική και το χορό παρά για το μέσο που χρησιμοποιείται. Η Νάντια μας πάντως, η DJ Wrong Child, παίζει και cd’s και βυνίλια.
Εγώ, για να πω την αμαρτία μου, είμαι χρήστης laptop. Η ευχαρίστηση που μου δίνει είναι στο ότι μπορώ να ανακαλύψω ένα τραγούδι που δεν το ξέρω, ας πούμε την Πέμπτη, και την Παρασκευή το βράδυ να το έχω κατεβάσει, ακόμα κι αν υπάρχουν μόνο 4 σπάνια αντίτυπα στον κόσμο που στοιχίζουν δέκα χιλιάδες ευρώ το καθένα, και να έχω τον κόσμο να το χορεύει. Είναι πολύ απελευθερωτικό.
Ένα σημαντικό στοιχείο για τη γέννηση της NS ήταν το ότι ο κόσμος έβρισκε παλιούς δίσκους που κανένας στην Αγγλία δεν είχε ακούσει ποτέ και μερικές φορές και κανένας άλλος πέρα από τη μαμά και τον μπαμπά του καλλιτέχνη. Αυτό σημαίνει ότι κάθε κλαμπ στα ‘70ς είχε συγκεκριμένο DJ και συγκεκριμένους δίσκους που μπορούσες να ακούσεις μόνο εκεί. Για να προφυλάξουν το ρεπερτόριό τους οι DJ’s, συχνά κάλυπταν την ετικέτα του δίσκου ώστε να μην μπορεί κανείς να το βρει και να το παίξει κάπου αλλού. Αυτό ήταν και ένα μέρος του μυστηρίου και του ‘coolness’ εκείνης της συγκεκριμένης εποχής, αν και ήταν και πολύ ελιτίστικο, και κατά κάποιο τρόπο συνεχίζει να υπάρχει στη σκηνή της NS με τους τύπους ‘παίζω μόνο βυνίλια’. Το καταλαβαίνω ότι μπορεί να είναι πολύ εκνευριστικό, να έχεις περάσει μία ολόκληρη ζωή ξοδεύοντας χιλιάδες χρήματα για δίσκους, για να έχεις ρεπερτόριο σαν DJ, και να έρχεται ένας καινούργιος πιτσιρικάς και να παίζει από την πρώτη του νύχτα με cd’s και ένα laptop. Αν αυτό όμως δίνει την ευκαιρία σε μία ολόκληρη νέα γενιά να απολαμβάνει τη μουσική, τότε είμαι με το μέρος του πιτσιρικά.
Υπάρχουν κάποια νέα ονόματα γκρουπ και καλλιτεχνών που θα λέγατε ότι ανήκουν στον ήχο της Northern Soul;
Δεν θα το έλεγα… Θα μπορούσα να αναφέρω μερικά κλασικά ονόματα που θα μπορούσε να βρει κάποιος online, σαν χαρακτηριστικά της σκηνής αυτής, αλλά όχι κάτι γνωστό.
Θα μπορούσατε να δώσετε κάποια βασικά βήματα και κινήσεις που πρέπει να κάνει κάποιος χορεύοντας Northern Soul;
Υπάρχει στο You Tube ένα βίντεο που έχουμε ανεβάσει με τα βασικά βήματα. Μπορείτε να το βρείτε αν ψάξετε: Braziliana Northern Soul Lessons 1 (ANSC).
Πάντως υπάρχουν πάρα πολλά βήματα. Μπορείς όμνως να κάνει τη βασική κίνηση των δύο βημάτων όλη τη νύχτα και να φαίνεσαι μια χαρά soulie όσο οποιοσδήποτε άλλος. Βέβαια πάντα υπάρχει η ανταγωνιστικότητα, στο ποιος θα κάνει τις πιο γυμναστικές κινήσεις όπως στριφογυρίσματα, ανάποδες τούμπες και κλωτσιές. Λίγη προπόνηση με την Ρώσικη Ολυμπιακή Ομάδα θα βοηθούσε για να κρατήσετε την ευελιξία σας, αλλά τελικά μπορείτε να χορεύετε όσο απλά ή όσο περίπλοκα σας αρέσει.
Γιατί νομίζετε ότι υπάρχει πάντα το στοιχείο της βίας στις περισσότερες μουσικές/χορευτικές κουλτούρες, τουλάχιστον σε αυτές του παρελθόντος;
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξαν τόσοι πολλοί καυγάδες στην NS σκηνή. Η περισσότερη βία ξεσπάει ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες όπως οι mods με τους rockers, τους goths και… όλοι με όλους. Οι πιο πολλοί καυγάδες γίνονταν από μεγάλες ομάδες ανθρώπων που έρχονταν από διαφορετικές πόλεις και περιοχές για ένα πάρτι και έφερναν μαζί τους τις ιστορικές τους διαμάχες. Από την εμπειρία μου αυτό έχω καταλάβει.
Φωτό: Nefeli Tsalta
Έχετε λάβει μέρος ποτέ εσείς σε κάποιον καυγά στην πίστα;
Μόνο σαν θεατής σε μερικές, κυρίως στη δεκαετία του ’80, και κυρίως από ακραία άτομα που δεν ανήκαν στην καρδιά του κινήματος. Φυσιολογικά υπάρχει πολλή Αγάπη στην και η αίσθηση της ομάδας, σαν οικογένεια.
Έμπλεξα σε μερικούς καυγάδες έξω από τα κλαμπς συνήθως όταν κάποιες αντίπαλες ομάδες περίμεναν τους άλλους να βγουν από το μαγαζί. Πάντως δεν μπορείς να παίζεις και να χορεύεις τραγούδια που μιλούν για Αγάπη, Σχέσεις, Χωρισμούς και Επανασυνδέσεις και να ξεκινάς πλακώματα.
Γίνονται ακόμα καυγάδες στην Αγγλία και ίσως και στην Αθήνα;
Δεν ξέρω τι τους είχε πιάσει όλους στις δεκαετίες του ’60 και του ’80 και γίνονταν παντού καυγάδες, τουλάχιστον μία κάθε βράδυ, σε συναυλίες soul, πάντως ο κόσμος βαρέθηκε πολύ αυτή την κατάσταση. Σήμερα θα σε χαρακτήριζαν αμέσως ηλίθιο αν έκανες κάτι τέτοιο και οι βραδιές της NS είναι ίσως το μόνο μέρος στην πόλη χωρίς φασαρίες.
Πείτε μας λίγα λόγια για τη σχέση σας με την οργάνωση Crossborder Initiatives.
Η Αθήνα ήταν ένας από τους σταθμούς του οδικού ταξιδιού μου των 5000 μιλίων κατά της διακίνησης και εκμετάλλευσης παιδιών. Ήρθα το 2009 ξέροντας ότι θα ανακατευόμουν σε θέματα που είχαν να κάνουν λαθρεμπόριο παιδιών και εκμετάλλευσης στην Ελλάδα.
Αυτά που έμαθα και είδα οδήγησαν στην απόφασή μου να δημιουργήσω την Cross Border, έναν διεθνή Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό ο οποίος αναπτύσσει εκπαιδευτικές δράσεις για τα ευάλωτα μικρά παιδιά και εργαλεία που βοηθούν το έργο της αστυνομίας και των συνοριακών φυλάκων για τον εντοπισμό και την ταυτοποίηση ξένων παιδιών που έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης. Σκοπός μας είναι να βοηθήσουμε εκείνα που το πιο πιθανό είναι να εξαναγκαστούν στην πορνεία και την ανήλικη εργασία και να εμπνεύσουμε κι άλλους να γίνουν ακτιβιστές ενάντια στην εκμετάλλευση παιδιών. Σε μέρη όπως η Αγγλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, το πρόβλημα υφίσταται σε μεγαλύτερη ακόμη κλίμακα, καθώς παιδιά πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης χωρίς οι γονείς τους να αντιλαμβάνονται καν ότι συμβαίνει. Σύμφωνα με στοιχεία αρμόδιων υπηρεσιών, περισσότερα από 1000 παιδιά θα πέσουν θύματα εκμετάλλευσης στο Λονδίνο, μόνο αυτή τη χρονιά. Είναι πολύ σημαντικό να προστατέψουμε και τα Ελληνόπουλα από τέτοια «αρπακτικά». Μάλιστα τώρα αναζητάμε χρηματοδότες για την έκδοση κι ενός νεανικού περιοδικού.
16°
