Διονύσης Σαββόπουλος: Ο Βασιλεύς που ζούσε με τα πανηγύρια

Οβίδιος: Sic ego nec sine te nec tecum vivere possum. Δεν μπορώ να ζήσω ούτε με εσένα, ούτε χωρίς εσένα.

Ο πειθαρχημένος αναρχικός που είχε αρχές αλλά δεν δεχόταν αβίαστα τις αρχές των άλλων.

Ήρως κτίστης. Μέγας Αντιφατικός.

Θέλω να ζήσω, δε θέλω να χάσω αυτό το πανηγύρι. Αλλά και όταν πεθάνω, σε πανηγύρι θα πάω. Ετοίμασα τα όργανα. Έγχορδα και πνευστά. Μου λες για τις αντιφάσεις μου. Αν κάποιος δεν αντιφάσκει ποτέ είναι επειδή δεν έχει τίποτα να πει. Οι παροιμίες αντιφάσκουν μεταξύ τους γιατί εμπεριέχουν λαϊκή σοφία. Η ίδια η πραγματικότητα είναι γεμάτη αντιφάσεις. Mέσα στην αντίφαση κρύβεται κάτι βαθύτερο. Yπάρχει όμως μια στιγμή όπου οι αντιφάσεις εξομαλύνονται.

Και μάθε ότι δεν ασπάζομαι ούτε συμφωνώ με όλα όσα λέω. Ναι, πράγματι, τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό που να ζεις συνεχώς μ’ αυτό. Αλλά αφού τίποτα δεν είναι σημαντικό, έτσι όλα είναι σημαντικά.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος τα είχε όλα. Και στέφθηκε Βασιλεύς στα 20 χρόνια του. Έκτισε με αποφασιστικότητα το ανάκτορο του δίπλα σ’ εκείνα των Σεφέρη, Ελύτη, Τσιτσάνη, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη. Μετά τη στέψη τρελάθηκε διακριτικά. Έγινε ο Μέγας Απροσπέλαστος, ο Μέγας Αντιφατικός, ο Μέγας Θεατρικός, ο Μέγας Θεωρητικός, ο Μέγας Παραμυθάς, ο Μέγας Διαπιστωτής. Μέγας Διαβιβαστής αισθημάτων συγκινητικών. Μέγας χορηγός ενθουσιασμού αλλά και δυνάμεων απελπισίας. Μέγας Ραψωδός. Ήταν παντογνώστης, μιλούσε πειστικά, σκάρωνε ωραίες μυθοπλασίες και υπέροχα τραγούδια με ποιητικούς, ευρηματικούς στίχους. Μίλησε δυνατά, ξεκάθαρα αλλά και ψιθυριστά και αλληγορικά για την πολιτική την Αριστερά, τους Έλληνες γενικά.

Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος αλλά και ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης είχαν πει: «Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι μέγας ποιητής. Ο μέγιστος όλων».

Γιώργος Σκαμπαρδώνης – Επικήδειος: «Η ακοίμητη αγωνία της έκφρασης του ανεπανάληπτου στίχου, του πεπρωμένου της μουσικής, η αγρύπνια για την πιο εύστοχη λέξη».

Αλκίνοος Ιωαννίδης – Επικήδειος: «Σου άρεσαν οι γιορτές, τα μπουλούκια, τα συμπόσια, οι φιέστες, τα περίμενες σαν παιδάκι που ανυπομονεί για τα Χριστούγεννα… Μόνο ένας απείθαρχος θα μπορούσε να φτάσει εκεί που έφτασες. Θέλαμε να σε εξηγήσουμε· ήσουν ανεξήγητος. Στην τελευταία σου συναυλία ήσουν πιο ευάλωτος και πιο σίγουρος από ποτέ».

Υ.Γ. Το μυθιστόρημα «24 ραψωδίες για τον Διονύση Σαββόπουλο» δεν θα τελειώσει ποτέ.