Πυθία και Απόλλων

Βιργίλιος: Fata viam invenient. Οι Μοίρες δείχνουν το δρόμο.

Οι χρησμοί της Πυθίας ήταν συνήθως λακωνικοί, δυσνόητοι και αινιγματικοί

Πυθία ήταν η Πρωθιέρεια του Θεού του φωτός και των χρησμών Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών. Η Πυθία σε έκσταση και με δυσνόητο και διφορούμενο λόγο έφερνε στον ερωτώντα τις βουλές του Απόλλωνα. Ήταν η Τεχνητή Νοημοσύνη της αρχαιότητος. Όπως σήμερα η Α.Ι. σου λέει «Ρώτα οτιδήποτε» έτσι και η Πυθία στην αρχαιότητα απαντούσε στα πάντα. Γνώριζε τα πάντα και διέθετε συμβούλους πολυμαθέστατους για θέματα που αφορούσαν τα πάντα. Απαντούσε σε ερωτήσεις που είχαν να κάνουν με πόλεις, αποικισμούς, πολέμους αλλά και ερωτήσεις που αφορούσαν απλά καθημερινά προσωπικά θέματα: ταξίδια (ει αποδημητέον;), αγορές γης (ει πραττέον;) ακόμα και γάμους (ει γαμητέον;)

Οι σύμβουλοι - ιερείς της Πυθίας μετέφραζαν τα ακατάληπτα λόγια της σε έμμετρους χρησμούς σχεδόν πάντα με διφορούμενη σημασία.

Η Πυθία ομιλεί στους πρώτους στίχους της τραγωδίας του Αισχύλου Εὐμενίδες, 27 – 33.

Πλειστοῦ τε πηγὰς καὶ Ποσειδῶνος κράτος

καλοῦσα καὶ τέλειον ὕψιστον Δία,
ἔπειτα μάντις εἰς θρόνους καθιζάνω.
..μαντεύομαι γὰρ ὡς ἂν ἡγῆται θεός.

..Καλώ τις πηγές του Πλειστού,
Καλώ το απέραντο της θάλασσας κράτος του Ποσειδώνα
Καλώ τον τέλειον, ύψιστο Δία.
Έπειτα μάντισσα στον θρόνο κάθομαι και προφητεύω όσα ο θεός Απόλλων μου παραγγέλλει.