H αγάπη που απομένει: Στη χώρα του Χλίνουρ Πάλμασον

Η Άννα και ο Μάγκνους, παρότι έχουν αποφασίσει να χωρίσουν, εξακολουθούν να μένουν μαζί, με σκοπό να μεγαλώσουν τα παιδιά τους χωρίς να τους προκαλέσουν, ψυχολογικά κυρίως, προβλήματα. Γρήγορα βέβαια αντιλαμβάνονται τη δυσκολία του εγχειρήματος.

Πριν από μερικά χρόνια με τη «Χώρα του Θεού», που ήταν η τρίτη ταινία του, μας αποκαλύφθηκε ο Ισλανδός Χλίνουρ Πάλμασον. Όπως και σ’ εκείνο το ανυπέρβλητο μυστικιστικό έργο, έτσι κι εδώ ο σκηνοθέτης μάς προσκαλεί («Δείτε την ταινία μας – σ’ εμάς άρεσε. Αν όχι, και επιλέξετε να δείτε μια άλλη ταινία, δεν πειράζει», ακούμε στο τρέιλερ) σε μια ιδιαίτερη κινηματογραφική παραδοξότητα, όπου σουρεαλισμός, σάτιρα και κανονικότητα συνυπάρχουν σε πλήρη αρμονία. Το υποδόριο χιούμορ, η σκανδιναβική μυθολογία και οι καθημερινές σχέσεις συνθέτουν ένα ιδιαίτερο αφηγηματικό σχήμα που αποκτά χαρακτήρα σπάνιου ψυχογραφήματος όταν η ώριμη ματιά του σκηνοθέτη θέτει βασανιστικά ηθικά διλήμματα στους βασικούς –ενήλικους αλλά και ανήλικους– ήρωές του. Όλα αυτά, ο εικαστικά εντυπωσιακός Πάλμασον τα αποδίδει με απαράμιλλη διαύγεια (η υπαρξιακή αγωνία στο επίκεντρο) και δεξιοτεχνία που γοητεύουν, αν και ο μέσος θεατής ίσως νιώσει λίγο άβολα με το φευγάτο ύφος του Ισλανδού.