Στο νησί του Άμρουμ: Φατίχ Ακίν απ’ τα παλιά

Λίγο πριν από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σε ένα απομακρυσμένο γερμανικό νησί φτάνουν εξαθλιωμένοι πρόσφυγες και οι ντόπιοι αρνούνται να τους προσφέρουν φιλοξενία, παρότι αρκετοί απ’ αυτούς είναι συμπατριώτες τους. Ο 12χρονος Νάνινγκ προσπαθεί να καταλάβει τις διαφορετικές συμπεριφορές των μεγάλων και κυρίως της μητέρας του, που λατρεύει τον Χίτλερ.

Η ακτινογραφία της γερμανικής κοινωνίας και κυρίως η ακλόνητη πίστη ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού στον Χίτλερ ακόμη και λίγες μέρες πριν ανακοινωθεί ο θάνατός του είναι το ιδανικό σχήμα για τον Φατίχ Ακίν στη δική του μελέτη –και κυρίως κατανόηση– πάνω στη συνενοχή αλλά και τη μετέπειτα διαχείριση του περίφημου «γερμανικού τραύματος». Η σκηνοθεσία υπηρετεί με στιβαρή αφήγηση την υψηλών εντάσεων δραματουργία, που προέρχεται από το γεμάτο απορίες βλέμμα του μικρού ήρωα, ο οποίος πασχίζει να κάνει το καλό. Όμως, από τη μία η αφέλειά του κι από την άλλη η καταστροφική επιρροή της μητέρας του οδηγούν το αγόρι στα ακριβώς αντίθετα –και ενίοτε καταστροφικά– αποτελέσματα. Επιστροφή λοιπόν στις καλές ταινίες για τον Ακίν («Soul Κitchen», «Η άκρη του ουρανού») χάρη σε μια μεστή, ψύχραιμη και χωρίς μεγαλοστομίες δημιουργία του, που παρουσιάζει μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον.