Κινηματογραφος

Μετά το κυνήγι: Η επιστροφή του Λούκα Γκουαντανίνο

Το σενάριο ξεκινά από ένα στόρι που σχετίζεται με το κίνημα #ΜeΤoo, αλλά γρήγορα και έντεχνα περνά και σε άλλα πεδία

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 973
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Kριτική για το Μετά το κυνήγι. Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο. Πρωταγωνιστούν: Τζούλια Ρόμπερτς, Άγιο Εντέμπιρι, Άντριου Γκάρφιλντ

Μια καταξιωμένη καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Γέιλ βρίσκεται σε ηθικό δίλημμα όταν μια διδακτορική φοιτήτριά της κατηγορεί τον συνάδελφο και κολλητό της για βιασμό.

Η αμετροέπεια ήταν πάντα ο πιο δύσκολος αντίπαλος του Λούκα Γκουαντανίνο. Κι αν στο πρωτόλειό του, το οπερατικό «Είμαι ο έρωτας» από το μακρινό πλέον 2006, η όποια υπερβολή είναι συγχωρητέα και λόγω αντικειμένου, δεν μπορείς να κάνεις τα στραβά μάτια όταν το πρόβλημα («Queer», «Suspiria» κ.ά.) συνεχίζεται. Πάντως ο Ιταλός είναι κάπως πιο μαζεμένος και ψύχραιμος στα θέματα που θίγει με το νέο του φιλμ, το οποίο δεν είναι μόνο επιτυχημένο αλλά και κατασκευασμένο με τέτοιον τρόπο ώστε ο θεατής να διχάζεται, όπως ακριβώς και ο χαρακτήρας της Τζούλια Ρόμπερτς, η οποία παραδίδει την πιο καλή ερμηνεία της εδώ και αρκετά χρόνια. Το σενάριο ξεκινά από ένα στόρι που σχετίζεται με το κίνημα #ΜeΤoo, αλλά γρήγορα και έντεχνα περνά και σε άλλα πεδία. Σημαντικότερο όλων το cancel culture και η λαίλαπα ισοπέδωσης των πάντων στον βωμό της πολιτικής ορθότητας, συστατικά μιας ολέθριας συνθήκης που συμπυκνώνεται στη ρήση «δεν υπάρχει σωστή ζωή στο λάθος».