- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Weapons: Ένα θρίλερ για ψαγμένους σινεφίλ
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης ανεβάζει σταθερά την ταχύτητα της έντασης και του σπλάτερ
Κριτική για την ταινία "Weapons" του Ζακ Κρέγκερ. Πρωταγωνιστούν: Τζος Μπρόλιν, Τζούλια Γκάρνερ, Μπένεντικτ Γουόνγκ, Εϊμι Μάντιγκαν
Σχεδόν όλα τα παιδιά της Πέμπτης τάξης δημοτικού σχολείου κωμόπολης της Πανσιλβάνια εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Η δασκάλα τους κατηγορείται αβίαστα («γιατί μόνο στη δική της τάξη συνέβη αυτό;» κραυγάζει ο πατέρας ενός εκ των χαμένων παιδιών) και οι αστυνομικές έρευνες αδυνατούν να δώσουν μια λογική εξήγηση για το αινιγματικό συμβάν.
Στη δεύτερη μόλις ταινία του ο Ζακ Κρέγκερ (εντυπωσιακό το προ τετραετίας ντεμπούτο του «Barbarian») μας ενισχύει την άποψη ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα δημιουργό- γράφει ο ίδιος τα σενάρια- που έχει όλο το… πακέτο. Η γνώση των μηχανισμών της κατασκευής σασπένς και εικόνων τρόμου είναι προαπαιτούμενη όταν μιλάμε για θρίλερ. Όμως τα τελευταία χρόνια το είδος ανανεώθηκε χάρη σε μια σειρά νέων σκηνοθετών (Άστερ, Πιλ, Έγκερς κ.α.) που εντόπισαν στο χώρο του μεταφυσικού τρόμου τα εχέγγυα για να αναπτυχθεί ένας περισσότερο πολιτικός προβληματισμός. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο «Weapons» παρότι σε μεγάλο βαθμό ο Κρέγκερ προσπαθεί να θολώσει τα νερά με ένα ευφυές σενάριο που ανακατεύει στο ίδιο μπολ τα… ξόρκια της οικογενειακής κομεντί, του κοινωνικού δράματος και της ταινίας μυστηρίου. Αν μη τι άλλο η πρωτοτυπία δεν λείπει από τα γεμάτα ένταση και φρεσκάδα κάδρα του. Εκτός της μαστοριάς με την οποία αφηγείται την ευρηματική ιστορία του (η αλά «Ρασομόν» σπονδυλωτή αφήγηση φωτίζει την ανεξήγητη υπόθεση από διαφορετική κάθε φορά σκοπιά και με φορέα τον εκάστοτε χαρακτήρα που εμπλέκεται), ο Αμερικανός σκηνοθέτης ανεβάζει σταθερά την ταχύτητα της έντασης και του σπλάτερ, κάνοντας μας συνεπιβάτες σε αυτό το ιδιοσυγκρασιακό «τρενάκι τρόμου» που θα το θυμόμαστε καιρό. Η μόνη μας ένσταση έχει να κάνει όχι τόσο με την εξήγηση του γρίφου (σχεδόν όλα τα κομμάτια του πάζλ συμπληρώνονται ιδανικά) αλλά με την προσπάθεια του Κρέγκερ να μας μπερδέψει περισσότερο, χρησιμοποιώντας κομμάτια μάλλον αχρείαστα ως προς την αλληγορική διάσταση της ταινίας του. Μιας ταινίας που σκίζει στις ΗΠΑ και έχει ως βασικό θέμα τη σύγκρουση των γενεών αλλά και τη νέα ταυτότητα του Κακού.