Όταν έρθει το φθινόπωρο: Οι τέσσερις εποχές του Φρανσουά Οζόν

H Μισέλ, που ζει σ’ ένα χωριό της Βουργουνδίας, περιμένει την κόρη και τον εγγονό της για να περάσουν μαζί τις τελευταίες μέρες των καλοκαιρινών διακοπών. Όμως ένα ατυχές γεγονός θα οδηγήσει τις δύο γυναίκες σε ρήξη. Η Μισέλ είναι απαρηγόρητη επειδή θα αργήσει να ξαναδεί τον αγαπημένο της εγγονό.

Ο Φρανσουά Οζόν υπογράφει ένα χαμηλότονο αφηγηματικά ψυχολογικό δράμα, στο οποίο ενσωματώνεται κάπως άτσαλα μια αστυνομική ίντριγκα. Ο Γάλλος σκηνοθέτης αρέσκεται στο ανακάτεμα των ειδών («Όλα πήγαν καλά», «Θέλημα Θεού», «Νέα και όμορφη») και το ίδιο κάνει εδώ, με ένα σενάριο που έχει μεν αρετές, αλλά συχνά καταφεύγει σε αφελείς ανατροπές προκειμένου να γίνει πιο πιασάρικο. Θα αρκούσε η ούτως ή άλλως προσεγμένη ανάλυση των κεντρικών χαρακτήρων (η αγωνία στην πλοκή υπηρετείται άνετα από το σκοτεινό παρελθόν της Μισέλ) και η ενίοτε καυστική ματιά του Οζόν στις ζωές των ηρώων του, ώστε να γίνει η πλοκή όχι μόνο πιο ενδιαφέρουσα αλλά και αρκετά επίκαιρη, όπως φαίνεται στο τρυφερό φινάλε, όπου κρύβεται όλο το νόημα της ταινίας.