Οι «Άγριες μέρες» του Βασίλη Κεκάτου είναι οι άγριες μέρες του σήμερα

Η Χλόη αρνείται να συμβιβαστεί με μια μέτρια ζωή και με μια επίσης μέτρια δουλειά «μισθού 580 ευρώ». Πηγαίνοντας προς το σπίτι της αδελφής της στον Έβρο, κάνει οτοστόπ, που θα μπορούσε να έχει άσχημη κατάληξη, αλλά σώζεται από νεανική παρέα. Και τότε αρχίζει η αληθινή περιπέτεια.

Στο σκηνοθετικό μεγάλου μήκους ντεμπούτο του ο βραβευμένος μικρομηκάς Βασίλης Κεκάτος παρουσιάζει τα δυνατά κομμάτια ενός ανθρωποκεντρικού σινεμά, που έχει και πολιτική άποψη και κινηματογραφική αξία. Οι «Άγριες μέρες» του φιλμ είναι οι άγριες μέρες του σήμερα. Σε έναν κόσμο γεμάτο βία και αναλγησία, οι νεανίες πρωταγωνιστές επιλέγουν να ζουν στα όρια. Τα ρίσκα που παίρνουν και η ροπή τους προς την παρανομία, μπερδεύονται με κινηματογραφική χάρη αλλά και μια αίσθηση αμφισημίας. Οι κεντρικοί ήρωες λειτουργούν περισσότερο ως σύμβολα κι όχι ως αυθεντικοί χαρακτήρες, ενώ ο εναλλακτικός ρομαντισμός του σεναρίου συνδέεται με μια αμείωτη και κάπως γραφική επίδειξη επαναστατικότητας, που δηλώνει αμηχανία, ίσως και άγχος από την πλευρά του σκηνοθέτη να πραγματοποιήσει ένα δυνατό ντεμπούτο, που θα δικαιώνει τις υψηλές προσδοκίες που γέννησε τόσο ο Χρυσός Φοίνικας των Καννών (για το μικρού μήκους «Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς») όσο και το τηλεοπτικό «Milky Way». Όπως και να έχει πάντως, οι γεμάτες φρεσκάδα «Άγριες μέρες» δημιουργούν έναν ορμητικό μικρόκοσμο, γεμάτο ζωντάνια και ερωτισμό, στον οποίο δύσκολα μπορεί κανείς να αντισταθεί.