Το γόνατο της Αχέντ: Ισραηλινός σκηνοθέτης στα όρια

Σκηνοθέτης ταξιδεύει σε μακρινό χωριό για να παρουσιάσει την ταινία του και έρχεται αντιμέτωπος με τη λογοκρισία που επιβάλλει το ισραηλινό Υπουργείο Πολιτισμού, απαιτώντας από τους καλλιτέχνες να καταπιάνονται στα έργα τους με συγκεκριμένη (κυρίως εθνικιστική) θεματολογία.

Ο Ισραηλινός σκηνοθέτης των «Συνωνύμων», που είχαν κερδίσει τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 2019, βασίζεται σε αυτοβιογραφικά στοιχεία (όπως και ο ήρωάς του, συνυπέγραφε τα σενάρια των φιλμ του με τη μητέρα του, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή) και ασκεί δριμύ κατηγορώ στην πολιτική της χώρας του. Επίκαιρο, αν μη τι άλλο, το φιλμ (ο τίτλος παραπέμπει στην Αχέντ Ταμίμι, μια νεαρή Παλαιστίνια ακτιβίστρια που συνελήφθη και φυλακίστηκε το 2018, στα 16 της χρόνια, σε μια διαδήλωση για τα κατεχόμενα), ακολουθεί μια «ντοκιμαντερίστικη», νευρώδη γραφή για να αποτυπώσει τον θυμό του ήρωα, αλλά και την αδιέξοδη προσπάθεια ενός ολόκληρου κόσμου να αντισταθεί στη λαίλαπα της λογοκρισίας και του ολοκληρωτισμού. Βραβείο Επιτροπής στο φεστιβάλ Καννών 2021 για το φιλμ, με κάποιες σκηνές ατόφιου λυρισμού, αλλά και στιγμιότυπα που σοκάρουν, με τον Λαπίντ να μη διστάζει να ανεβάζει την ένταση στο μάξιμουμ, αναδεικνύοντας το μέγεθος της βασανιστικής υπαρξιακής κρίσης του ήρωα. Πάντως, ουκ ολίγες φορές ο σκηνοθέτης το παρακάνει κάπως με την επιτηδευμένη συμπεριφορά του ήρωά του, ο οποίος τα «χώνει» χωρίς έλεος στους συμβιβασμένους καλλιτέχνες του Ισραήλ που συμμορφώνονται με τις επιταγές της κυβέρνησής τους.