Κριτική για την ταινία Ghostbusters: Η αυτοκρατορία του πάγου, σε σκηνοθεσία Τζιλ Κέναν, με πρωταγωνιστές τους Πολ Ραντ, Μπιλ Μάρεϊ, Κάρι Κουν κ.ά.
Η συνεργασία παλιών και νέων Ghostbusters κρίνεται πιο αναγκαία από ποτέ, λόγω της απελευθέρωσης μιας πανάρχαιας οντότητας που έρχεται από την αρχή της Ιστορίας και απειλεί με ολοκληρωτικό ψύχος τον πλανήτη.
Μετά από την προ τετραετίας πετυχημένη ανανέωση της κλασικής επιτυχίας των 80s («Ghostbusters: Legacy») ακολουθεί ένα λιγότερο πρωτότυπο σίκουελ που επιχειρεί να ενισχύσει την καταλυτική παρουσία της νέας γενιάς (η δυναμική έφηβη και απόγονος της οικογένειας Σπένγκλερ διστάζει να βρει τη θέση της μεταξύ έρωτα και καθήκοντος), έχοντας πάντως ως σιγουράτζα την εγγύηση της παλιάς γενιάς. Οι Μπιλ Μάρεϊ και Νταν Ακρόιντ ηγούνται της παλιοπαρέας, αλλά οι πάλαι ποτέ θανατηφόρες κωμικά ατάκες (ειδικά του πρώτου) σπάνια βρίσκουν αυτή τη φορά τον στόχο τους.
Από τη στιγμή λοιπόν που το χιούμορ δυσκολεύει, αναπόφευκτα το ενδιαφέρον στρέφεται προς το κομμάτι της δράσης και του θεάματος. Εδώ τα αποτελέσματα είναι καλύτερα μεν (η παγωμένη Νέα Υόρκη ξανά στο επίκεντρο με τα ειδικά ψηφιακά εφέ να προσφέρουν χορταστικές σκηνές χάους) αλλά και πάλι μη φανταστείτε κάτι το συνταρακτικό. Το τρίπτυχο κωμωδία-δράση-φαντασία λειτουργεί με σχηματικές ιδέες και με τον πιλότο στον αυτόματο.
20°
