Τον Νοέμβριο του 1992, σε μια μικρή κωμόπολη που βρίσκεται κοντά στη Βαλένθια, τρία κορίτσια γύρω στα 14-15 εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Την τελευταία φορά που τις είδαν ζωντανές έκαναν οτοστόπ για να πάνε στην ντισκοτέκ μιας κοντινής πόλης.
Η αληθινή ιστορία των «Κοριτσιών της Αλκασέρ» συγκλόνισε την Ισπανία στις αρχές των 90s και κράτησε για πολύ καιρό καρφωμένα τα βλέμματα των τηλεθεατών σε εκπομπές τύπου «Φως στο τούνελ». Ο σκηνοθέτης Μαρκ Ρομέρο επιδιώκει να τα καταδείξει όλα αυτά με ένα νατουραλισμό που κρατά μεν ψηλά το ενδιαφέρον, αλλά αφηγηματικά πέφτει σε αρκετές αντιφάσεις όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους βασικούς υπόπτους της υπόθεσης – τα μέλη μιας οικογένειας που έχει πολλά να κρύψει. Όσο η κάμερα στέκει απέναντι στα τραγικά πρόσωπα των γονιών των κοριτσιών, η δραματουργική ένταση παραμένει σε υψηλό τέμπο. Όμως από τη στιγμή που η διαλεύκανση της υπόθεσης πλησιάζει προς το φινάλε, τα αχρείαστα πλάνα και οι ανούσιες συμπληρωματικές σκηνές αποδυναμώνουν αισθητά το έργο.
Ένα σφιχτοδεμένο και καλογυρισμένο δράμα που σοκάρει ως έναν βαθμό, αλλά από τη στιγμή που η εικόνα (ως προς το τι έχει πραγματικά συμβεί) γίνεται ξεκάθαρη, το ενδιαφέρον ατονεί
Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής υπογράφει ακόμη ένα τίμιο φιλμ, με ιδέες σατιρικά βέλη προς μια παρεξηγημένη συνθήκη ζωής, αλλά κι ένα ευρηματικό τέχνασμα γύρω από τη διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας
32°
