Το «Born in the U.S.A.», το έβδομο στούντιο άλμπουμ του Μπρους Σπρίνγκστιν, κυκλοφόρησε στις 4 Ιουνίου 1984 από την Columbia Records. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε, επί σειρά ετών, με την E Street Band και με παραγωγούς τον Chuck Plotkin και τον Jon Landau: την ίδια εποχή ο Μπρους Σπρίνγκστιν ολοκλήρωσε το προηγούμενο άλμπουμ του, το «Nebraska» (1982). Το «Born in the U.S.A.» έχει φωτεινό, ποπ ήχο, κατάλληλο όχι μόνο για τους θαυμαστές του αλλά για το mainstream κοινό· ακόμα και η φωτογραφία του εξωφύλλου, δημιουργία της Annie Leibovitz, έγινε μια από τις πιο εμβληματικές εικόνες του Boss.
To «Born in the U.S.A.» προτάθηκε για το άλμπουμ της χρονιάς στα 27α Βραβεία Grammy, αλλά, περιέργως, το βραβείο κέρδισε το «Can’t Slow Down» του Lionel Richie, ενώ κομμάτι της χρονιάς αναδείχτηκε το «What's Love Got To Do With It» του Terry Britten και του Graham Lyle που ερμήνευε η Tina Turner. Ωστόσο, το «Born in the U.S.A.» έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία φτάνοντας στην κορυφή των charts σε εννέα χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας. Kαι τα δώδεκα κομμάτια του άλμπουμ ξεχώρισαν και απέκτησε ευρύ airplay: το ομώνυμο, το «Downbound Train», το «Glory Days», το «I’m on Fire», το «Darlington County», το «Cover Me», το «Working on the Highway», το «I'm Goin' Down», το «No Surrender», το «Bobby Jean», το «Dancing in the Dark» και το «Μy Hometown».
Aπό τότε το άλμπουμ έχει πουλήσει πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, καθιστώντας το την πιο επιτυχημένη εμπορικά κυκλοφορία του Springsteen και ένα από τα άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών. Κατατάχθηκε αντιστοίχως στο νούμερο 85 και 86 στις λίστες του Rolling Stone το 2003 και το 2012 με τα «500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών», φτάνοντας στο νούμερο 142 στη λίστα του 2020.
Το «Born in the U.S.A.» ηχογραφήθηκε στο σπίτι του Springsteen στο Χόλιγουντ Χιλς, στο Λος Άντζελες και στο Hit Factory της Νέας Υόρκης. Πολλά κομμάτια που γράφτηκαν γι’ αυτό το άλμπουμ έμειναν τελικά απ’ έξω προκειμένου το «Born in the U.S.A.» να είναι «δεμένο», να το διατρέχει η ίδια κεντρική ιδέα —«ερωτήματα γύρω από τον πατριωτισμό και την εργατική τάξη»— και να αποπνέει τον ίδιο δυναμισμό. Σε μια χρονιά όπου επικρατούσε η Cyndi Lauper, ο Springsteen φαινόταν, και ήταν, αληθινά τεράστιος: η καρδιά του ροκ’ν’ρολ.
12°
