Κριτική ταινίας: Πάντα στο κόκκινο (Turning Red)

Η υπερπροστατευτική Μινγκ δεν φεύγει ποτέ από το πλευρό της 13χρονης κόρης της, η οποία κάποια στιγμή σε μια έκρηξη θυμού μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο κόκκινο πάντα!

Η ιδιοφυής εταιρεία της Pixar ξανακάνει το θαύμα της. Σε μια ταινία που διατηρεί εκλεκτικές συγγένειες με τα «Μυαλά που κουβαλάς» (χωρίς πάντως να φτάνει στα υψηλά επίπεδα εκείνου του φιλμ) ξεδιπλώνει μια γεμάτη χιούμορ και φαντασία περιπέτεια που γίνεται ένα απολαυστικό σχόλιο για τα βάσανα της προεφηβείας και τις εντάσεις των κοριτσιών με τις μητέρες τους. Ο γοητευτικός κόσμος του έργου παντρεύει την ασιατική παράδοση των ταινιών-τεράτων (το σχόλιο για τον «Γκοτζίλα» κυριαρχεί στη θαυμάσια σκηνή της συναυλίας) με την εμμονή της δυτικής κοινωνίας για την ψυχανάλυση, σχήμα που αξιοποιείται ιδανικά προκειμένου να μπει στο ίδιο κάδρο η δραματική αλληγορία με την καθαρόαιμη περιπέτεια. Ολοζώντανο και απειλητικό, το τεράστιο κόκκινο πάντα γίνεται το συμπληρωματικό alter ego της ηρωίδας σε μια γουστόζικη προσπάθεια συμφιλίωσης με το «τέρας που κρύβουμε» όλοι μέσα μας, χωρίς οι δημιουργοί να λησμονούν ούτε στιγμή ότι το υπέροχο animation τους (το οποίο μπολιάζουν με διασκεδαστικό χιούμορ διανθισμένο με παιδική αφέλεια) απευθύνεται κυρίως στο προεφηβικό κοινό.   

Σκηνοθεσία: Ντόμι Σι
Με τις φωνές των: Ρόζαλι Τσιανγκ, Σάντρα Ο και στα ελληνικά Πέγκυ Μανωλά, Βίκυ Νικολαΐδου