Κινηματογραφος

Το «Belfast» οδηγεί την κούρσα για τα Όσκαρ

Ο Κένεθ Μπράνα στην πιο αυτοβιογραφική του ταινία

Κριτική για την ταινία «Belfast» του Κένεθ Μπράνα που βασίζεται σε γεγονότα από την παιδική του ηλικία

28.01.2022, 10:05
Φωτεινή Αλευρά
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

TV + Series Adolescence | Netflix: Ένα τηλεοπτικό αριστούργημα για την τοξική αρρενωπότητα και την ιστορία της βίας

Τάνια Σκραπαλιώρη

Κοινωνια Το Κίνημα της Τραπεζαρίας, Μέρος 1ο: Ένα μανιφέστο

Ρωμανός Γεροδήμος

Κινηματογραφος Η Οδύσσεια του Κρίστοφερ Νόλαν: Όσα γνωρίζουμε για τη μεταφορά του ομηρικού έπους στο σινεμά

Μπάμπης Καλογιάννης

Κριτική για την ταινία «Belfast» του Κένεθ Μπράνα που βασίζεται σε γεγονότα από την παιδική του ηλικία.

Μόνο τρεις οι νέες ταινίες αυτή την πολύπαθη εβδομάδα στους κινηματογράφους, ωστόσο αξίζουν όλες την προσοχή του κοινού, με πιο ελκυστική και την πιο οσκαρική από αυτές. Η πιο προσωπική ταινία του Ιρλανδού σκηνοθέτη, με τα λόγια του ιδίου, τρέχει σφαίρα στην φετινή κούρσα των βραβείων, η οποία έχει ξεκινήσει, με μεγάλες αν και όχι εντελώς δικαιολογημένες αξιώσεις. Σήμερα βλέπουμε την ταινία «Belfast» του Κένεθ Μπράνα.

Ο Μπάντι (Τζουντ Χιλ) είναι ένα εννιάχρονο αγόρι, το οποίο ζει με την οικογένειά του σε μια τυπική ιρλανδική εργατική γειτονιά, όπου μαγεύετα ιαπό τους χολιγουντιανούς πρωταγωνιστές που βλέπει στη μεγάλη οθόνη και βιώνει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Το Μπέλφαστ του 1969 όμως κλυδωνίζεται από τα βίαια επεισόδια της σκληρής αντιπαράθεσης Καθολικών και Προτεσταντών, τα οποία φθάνουν απειλητικά και ταράζουν την καθημερινότητα της ήρεμης μέχρι πρότινος, γειτονιάς του Μπάντι.

Βασισμένη σε γεγονότα από τη παιδική ηλικία του Κένεθ Μπράνα, τα οποία συνέβησαν στο Μπέλφαστ, τη γενέτειρα του δημιουργού, κατά τη διάρκεια της πολυτάραχης δεκαετίας του 1960. Τοποθετημένη μέσα στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της εποχής, παρουσιάζει τα γεγονότα των σφοδρότατων εκείνων συγκρούσεων, ιδωμένα μέσα από το τρυφερό βλέμμα ενός παιδιού. Ένας φόρος τιμής προς την αγαπημένη του πόλη και μια ερωτική επιστολή προς τα αγαπημένα του πρόσωπα, ο Μπράνα φτιάχνει μια όμορφη ταινία με υπέροχη ασπρόμαυρη κινηματογράφηση, η οποία διαθέτει ελάχιστες χρωματικές νότες εδώ κι εκεί,τον Βαν Μόρρισον στο σάουντρακ, μα και την ελαφρώς αδύναμη ερμηνεία του «μπαμπά» Τζέιμι Ντόρμαν, να χαλάει τελικά το γλυκό. Υψηλή απόδοση στην κατηγορία Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.