Κριτική ταινίας: Αζόρ, o κώδικας του τραπεζίτη (Azor)

Ένας Ελβετός τραπεζίτης φτάνει μετά της συζύγου του στο Μπουένος Άιρες του 1980 προκειμένου να διασφαλίσει ότι οι εκλεκτοί πελάτες –και εκπρόσωποι του στρατιωτικού καθεστώτος– θα συνεχίσουν τη συνεργασία τους με την τράπεζα που εκπροσωπεί και δεν θα επηρεαστεί η σχέση εμπιστοσύνης τους μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση του προκάτοχου του.

Τα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της Αργεντινής στα 70s, από τις βίαιες εκκαθαρίσεις του καθεστώτος μέχρι τον ρόλο της Εκκλησίας και τη διοργάνωση του Μουντιάλ 1978, ενσωματώνονται σε μια πολιτική ιστορία με οικονομικά χαρακτηριστικά που στόχο έχει να αναδείξουν ένα ισχυρό σχόλιο για τα φαντάσματα που κληροδότησε στη λατινοαμερικανική χώρα το καθεστώς Βιντέλα. Όμως στην πρώτη του ταινία ο ελβετικής καταγωγής Φοντάνα δεν ευστοχεί απόλυτα στον συγκερασμό της αστυνομικής ίντριγκας (μέχρι την τελευταία στιγμή δεν μαθαίνουμε τι συνέβη στον εξαφανισμένο τραπεζίτη) και της σκιαγράφησης των ραγδαίων πολιτικών μεταβολών στην Αργεντινή. Κρατάμε πάντως το πυκνό και καλοβαλμένο κλίμα μυστηρίου, καθώς και την ικανότητα του σκηνοθέτη να συντηρήσει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι και την ολοκλήρωση της υπόθεσης, αν και η προσπάθειά του να συνδέσει την ιστορία του ήρωα του με εκείνη του Κόνραντ στην «Καρδιά του σκότους» είναι κάπως αυθαίρετη.