Κινηματογραφος

Πώς θα βλέπουμε ταινίες;

Εκτός από το ερώτημα «πώς θα γυρίζουμε ταινίες;» αναρωτιόμαστε και πώς θα τις βλέπουμε...

Μανίνα Ζουμπουλάκη
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Πώς θα βλέπουμε ταινίες στην μετά-κορωνοϊό εποχή

Από μέσα Μαρτίου ως αρχές Μαΐου ο τρόπος που βλέπουμε ταινίες όλοι μας άλλαξε: δεν τις βλέπουμε πλέον στον κινηματογράφο, αλλά στο σπίτι μας. Στον καναπέ, στο πάτωμα μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης, ή στην οθόνη του κομπιούτερ. Τις τελευταίες πενήντα μέρες έχουμε δει αμέτρητες παλιές ταινίες σε τηλεοπτικά κανάλια, όπως και πιο πρόσφατες, στις πλατφόρμες που λειτουργούν στην Ελλάδα. Οι κινηματογραφικές και θεατρικές αίθουσες έχουνε κατεβάσει κιοπένκια σε όλο τον κόσμο, κι ενώ οι μεγάλες απορίες αφορούν το θέατρο (που κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το άμεσο μέλλον του) ο κινηματογράφος είναι άλλο μεγάλο θέμα. Το «κατέβασα μια ταινία» το λέει πια όλος ο κόσμος, ακόμα και ο κόσμος που δούλευε, μέχρι προ κορωνοϊού, στις ίδιες τις ταινίες. Στην Αγγλία, που ίσχυε το «παράθυρο 16 εβδομάδων» ανάμεσα στην προβολή μιας ταινίας στις αίθουσες και στην διάθεση της ίδιας ταινίας (στο διαδίκτυο/σε πλατφόρμες κ.λπ.), το παράθυρο έγινε φεγγίτης και όπου να 'ναι πάει για τρύπα-στον-τοίχο: η έκφραση «η ταινία θα κάνει πρώτα τον κύκλο της στις αίθουσες και μετά θα είναι διαθέσιμη για αγορά, ενοικίαση ή κατέβασμα», πάει πλέον μαζί με την έκφραση «πήγα σε ένα τρελό πάρτι σε κλαμπ με 300 άτομα!»

Οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής του Χόλιγουντ άνοιξαν τον δρόμο: διέθεσαν για «κατέβασμα» τα πιο πρόσφατα μπλοκμπάστερ, τις ταινίες που κόστισαν πολλά λεφτά και θα έβγαζαν πολύ περισσότερα λεφτά. Τις διέθεσαν δηλαδή μερικές μέρες μετά την ημερομηνία κατά την οποίαν θα ξεκινούσαν οι ταινίες αυτές να προβάλλονται στις κινηματογραφικές αίθουσες, οι οποίες αίθουσες στην Αγγλία αναγκάστηκαν να αποζημιώσουν το κοινό για 70.000 εισιτήρια που είχαν προ-αγοραστεί ηλεκτρονικά για καινούργιες ταινίες. Μετά το σφράγισμα των αιθουσών, καταλάβαμε ότι θα κάνουμε κάμποσο καιρό να δούμε ταινία στο σινεμά, άρα καλό είναι να ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε, τουλάχιστον προς το παρόν.

Οι νέες ημερομηνίες για digital release των ταινιών “Birds of prey”, “The Hunt”, “The invisible man”, “Bloodshot”, “Onward”, “Mulan”, “Emma”, “Quiet place 2” πχ., σχεδόν συμπίπτουν με τις αρχικές ημερομηνίες πρώτης θεατρικής προβολής της κάθε ταινίας, και πολύ περισσότερες είναι οι ταινίες, υπερπαραγωγές ή όχι, που βγήκαν κατευθείαν και digital-only σε υπάρχουσες πλατφόρμες (Netflix, Amazon κ.ά.) Η Universal π.χ. επίσης ανέβαλε την πρεμιέρα και την προβολή στις αίθουσες των μεγάλων χαρτιών της “No Time to die” για Νοέμβριο ’20 και “Fast and furious 9” για το καλοκαίρι του 2021.

Η κοινοτυπία τώρα είναι να λέμε «κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει από δω και πέρα», επειδή κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει από δω και πέρα και το έχουμε ακούσει/πει χιλιάδες φορές. Οι ταινίες που έχουν γυριστεί ήδη, με κάποιο τρόπο θα φθάσουν στο κοινό: ή στις αίθουσες, όταν ανοίξουν με το καλό, ή στους καναπέδες μας. Οι ταινίες που επρόκειτο να γυριστούν μετά από αναβολές και πισωγυρίσματα, θα ξεκινήσουν σιγά σιγά να στήνονται μέσα στο καλοκαίρι. Οι προδιαγραφές είναι αυστηρές, με αποστάσεις ανάμεσα σε ηθοποιούς και τεχνικούς, μετρημένα άτομα σε πλατό και στούντιο, μάσκες, γάντια και αντισηπτικά παντού, και με όσο γίνεται λιγότερο κόσμο. Ο διάσημος άγγλος τηλεπαρουσιαστής Piers Morgan μακιγιάρεται με τα χεράκια του πριν βγει στον αέρα – για να γλιτώσει την επαφή με τις μακιγιέζ. Ο Jared Leto πήγε 12 μέρες ολομόναχος στην έρημο να κάνει γιόγκα – κάποιος σχολίασε στο τουίτερ, «ωραία ιδέα για ταινία!»

Οι ωραίες ιδέες πια είναι οι μονόλογοι, ο μοναχός στην έρημο που ψάχνει τον εαυτό του, ο ναυαγός σε ερημονήσι, αστροναύτης που ξέμεινε στο διάστημα (έχουν γίνει ήδη όλα αυτά αλλά μπορούν άνετα να ξαναγίνουν), άντε το καστ δύο ατόμων που σφάζεται από μακριά, με λόγια, μια και χέρια-μαχαίρια είναι εξίσου επικίνδυνα.

Στην Ελλάδα έχουμε μάθει εδώ και χρόνια τα μυστικά της οικονομικής παραγωγής (μονόλογοι, έρημος δηλαδή πλαζ εκτός εποχής, πίσω κήπος, μπαλκόνι – τώρα περάσαμε στα συμμαζεμένα καστ με δύο, βαριά τρία άτομα, στους ακόμα πιο μετρημένους χώρους, τις ελάχιστες μετακινήσεις, με όσο γίνεται λιγότερους τεχνικούς κ.λπ). Το τοπίο έχει αλλάξει, θα δείξει, ως τοπίο, όταν με το καλό ανοίξουν τα θερινά σινεμά, αλλά θα συνεχίσουμε να βλέπουμε ταινίες. Και θα βρούμε τρόπους, ίσως και λεφτά, να τις γυρίζουμε κιόλας.