Λαρς Φον Τρίερ: Συνέντευξη με τον δημιουργό του «Αντίχριστου» και τους πρωταγωνιστές Σαρλότ Γκενσμπούργκ και Γουίλεμ Νταφόε
Η καινούργια του ταινία του Λαρς φον Τρίερ «Αντίχριστος» «χαιρετίστηκε» σαν αριστούργημα – και κατηγορήθηκε ως σκουπίδι στις περασμένες Κάννες. Στη συνέντευξη τύπου, μάλιστα, του ζητήθηκε μέχρι και να απολογηθεί επειδή γύρισε ένα τέτοιο φιλμ. Η ATHENS VOICE, δίχως νοοτροπία δικαστή, δοκίμασε απλά να αποκρυπτογραφήσει τις ιδέες του πίσω από το πιο πολυσυζητημένο φιλμ της χρονιάς.
Τι είπαν ο Λαρς Φον Τρίερ, η Σαρλότ Γκενσμπούργκ και ο Γουίλεμ Νταφόε
Λαρς Φον Τρίερ
>> Δεν πιστεύω καθόλου ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορείς να απεικονίσεις σε ένα φιλμ. Οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς, μπορείς και να το κινηματογραφήσεις, όσο σκληρό, επώδυνο ή διαστροφικό κι αν μοιάζει.
>> Ναι, ο «Αντίχριστος» είναι ίσως το πιο σημαντικό φιλμ στην καριέρα μου, αλλά για λόγους καθαρά προσωπικούς. Είναι η ταινία που μου επέτρεψε να βγω από την κατάθλιψη στην οποία είχα βυθιστεί, που απέδειξε ότι μπορώ να κάνω και πάλι σινεμά.
>> Το φιλμ είναι απαισιόδοξο και σκοτεινό, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει μια φωτεινή έξοδος στο βάθος της ζωής μας. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να ξεγελάς τον εαυτό σου λέγοντας ότι υπάρχει διέξοδος, αλλά προσπαθώ να τη βρω από τα έξι μου χρόνια κι ακόμη δεν τα έχω καταφέρει.
>> Αν υπάρχει μια συμβουλή που μπορώ να δώσω στους ανθρώπους είναι να μη φοβούνται να παίρνουν χάπια. Το ταμπού απέναντι στα ψυχοφάρμακα έχει να κάνει με μια ηθική στάση που δεν συμμερίζομαι καθόλου. Δεν είναι κατάλληλα για όλους, αλλά είναι καλύτερα από το να βασανίζεσαι να νικήσεις κάτι που είναι πιο δυνατό από σένα, όταν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου με κάτι τόσο απλό.
>>Είμαι απογοητευμένος από τις θρησκείες. Δεν πιστεύω σε τίποτα. Κάθε φορά που σκέφτεσαι τη θρησκεία γίνεται και πιο σαφές ότι είναι μια εφεύρεση του ανθρώπου.
>>Η ταινία μου δεν είναι μισογυνική. Και δεν πιστεύω στις μάγισσες. Ασφαλώς και υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα φύλα και μια σχέση ανάμεσά τους είναι λογικό να γεννά εντάσεις, αλλά δεν μισώ τις γυναίκες, κάτι τέτοιο ακούγεται απλά παράλογο.
>>Μπορώ να δω τον εαυτό μου στο μικρό αγόρι που πεθαίνει στην αρχή της ταινίας. Αγαπούσα τόσο πολύ τη μητέρα μου όταν ήμουν παιδί κι εκείνη είχε αυτή τη μαγική δύναμη να με κάνει να πιστεύω πως οτιδήποτε και να μου έλεγε ήταν αληθινό. Δεν μου έδωσε όμως μια κανονική παιδική ηλικία. Αν τη ρωτούσα «θα πεθάνω απόψε όταν θα πάω για ύπνο;» θα μου έλεγε «δεν είναι πολύ πιθανόν», γιατί έπρεπε να λέει την αλήθεια. Η ανάγκη της να λέει την αλήθεια ήταν πιο δυνατή από την ανάγκη της να προστατεύσει το παιδί της. Αν τα παιδιά μου με ρωτούσαν ποτέ κάτι τέτοιο θα απαντούσα «φυσικά και όχι».
Η Σαρλότ Γκενσμπούργκ και ο Γουίλεμ Νταφόε είναι «εκείνη» κι «εκείνος», δύο αρχέτυπα σε μια εκτός ελέγχου μάχη των φύλων. Οι δύο ηθοποιοί του «Αντίχριστου» μας μίλησαν για την εμπειρία των γυρισμάτων.
Σαρλότ Γκενσμπούργκ
Θέλησα να κάνω τον Αντίχριστο, γιατί δεν μου αρέσει να κάνω συμβατικές, βαρετές ταινίες. Είχα επιφυλάξεις για τις ερωτικές σκηνές, αλλά δεν ήταν κάτι που με σόκαρε.
Ήμουν έτοιμη να κάνω τα πάντα για το φιλμ, αλλά όταν ο Λαρς μου ζήτησε να βρεθώ με τον πορνοστάρ του οποίου το πέος θα χρησιμοποιούσε στην ερωτική σκηνή, ένιωσα τόσο άβολα που παρότι αρχικά είπα ναι, τελικά δεν κατάφερα να το κάνω.
Ο Λαρς υπήρξε ένας από τους πιο γλυκούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Ήταν γενναιόδωρος, γλυκός και με έκανε να τον εμπιστευτώ απόλυτα. Στην πραγματικότητα νομίζω ότι ο χαρακτήρας μου στο φιλμ είναι ο ίδιος του ο εαυτός.
Γουίλεμ Νταφόε
Είχα δουλέψει λίγο με τον Λαρς στο “Μanderlay” και ήθελα πάντα να κάνουμε κάτι πιο ουσιαστικό μαζί. Όταν μου έστειλε το σενάριο του «Αντίχριστου» δεν ήξερα καν αν μου πρότεινε το ρόλο, αλλά του είπα αμέσως ναι, πριν καν χρειαστεί να ρωτήσει.
Ποτέ οι ερωτικές σκηνές δεν υπήρξαν πρόβλημα στην καριέρα μου και δεν ένιωσα άβολα δουλεύοντας με τη Σαλρότ, ακόμη κι αν η πρώτη φορά που φιληθήκαμε έγινε μπροστά στις κάμερες και η πρώτη φορά που είδαμε ο ένας τον άλλο γυμνό έγινε επίσης μπροστά στις κάμερες. Όμως το σεξ μεταξύ μας δεν είναι αληθινό και το πέος που βλέπετε στην οθόνη δεν είναι δικό μου. Το δικό μου είναι μεγαλύτερο…
Η αντίδραση των κριτικών στις Κάννες δεν είναι απαραίτητα η πιο σωστή αντίδραση για μια ταινία σαν τον «Αντίχριστο». Είναι ένα φιλμ που σε στοιχειώνει και το να αποφασίσεις πώς νιώθεις γι’ αυτό μέσα σε λίγες ώρες δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα. Νομίζω πως χρειάζεται μια απόσταση για να εκτιμήσεις την ταινία, καθώς ο Λαρς, κατά τη γνώμη μου, με αυτό το φιλμ σπρώχνει το σινεμά αληθινά μπροστά.
7°
