«Iron Man 3». H A.V. συνομίλησε με τους ηθοποιούς και τους δημιουργούς του φίλμ.
Μπορεί να μην ήταν ο πιο διάσημος ήρωας των κόμικ της Marvel, όμως στο σινεμά δεν αποδείχτηκε απλά ο πιο δημοφιλής, μα και ο πιο αστείος, θεαματικός, ανατρεπτικός. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι με τον Ρόμπερτ Ντάουνι μέσα στη στολή; Με αφορμή την τρίτη (και καλύτερη) ταινία της σειράς, είχαμε την τιμή (και κυρίως τη χαρά) να συναντήσουμε και να συνομιλήσουμε με τους ηθοποιούς και τους δημιουργούς του φιλμ.
Ρομπερτ Ντάουνι Τζούνιορ
Iron Man - ο ήρωας
Από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη ταινία, φανταστήκαμε τον Τόνι Σταρκ σαν κάποιον που είναι άμεσα προσβάσιμος ακόμη και σε όσους δεν έχουν ιδέα για το ποιος είναι αυτός ο ήρωας. Ρωτούσαμε πάντα τους εαυτούς μας «τι περιμένουν να δουν;» οι θεατές και «τι δεν περιμένουν;», καθώς και μια ακόμη πιο δύσκολη ερώτηση: «Πώς συνδυάζουμε τα δύο αυτά σε μια ταινία;». Το να είσαι ηθοποιός και να μεγαλώνεις μπροστά στα μάτια ολόκληρου του κόσμου δημιουργεί κάτι σαν μια τεράστια ύβρι κι ένα τεράστιο εγώ. Και στις περισσότερες περιπτώσεις (της δικής μου συμπεριλαμβανομένης) υπάρχει κάτι σχεδόν κοσμογονικό, ένα γεγονός ή ένα συμβάν που σε προσγειώνει απότομα στο κανονικό σου μέγεθος. Το θέμα με τον Τόνι Σταρκ είναι ότι η ιστορία του ξεκινά με μια τέτοια κοσμογονική πτώση. Ήταν κάτι που του χρειαζόταν και κάτι με το οποίο το κοινό μπορεί να ταυτιστεί. Αλλά στην τρίτη ταινία τα προβλήματά του έχουν λίγο πολύ λυθεί, έχει ήδη σώσει τον κόσμο αρκετές φορές, ένα καινούργιο ερώτημα προκύπτει: «Και τώρα τι μένει να κάνουμε;». Νομίζω ότι η απάντηση που δίνει το φιλμ, η κατεύθυνση που επιλέγει να πάει, είναι απλά απολαυστική.
Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα παίξω σε μια ταινία με υπερήρωες και, τώρα, αυτή ακριβώς είναι η βασική μου δουλειά εδώ και έξι χρόνια. Αν πρέπει να είμαι ειλικρινής, δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη του Iron Man μέχρι τη στιγμή που ο Τζον Φαβρό μού ζήτησε να παίξω στην πρώτη ταινία. Όταν ήμουν μικρή δεν διάβαζα καθόλου κόμικς. Πρέπει επίσης να ομολογήσω ότι δεν ήμουν καθόλου σίγουρη ότι θέλω να το κάνω, δεν μπορούσα να φανταστώ το αποτέλεσμα κι εμένα σε μια τέτοια ταινία. Ο Ρόμπερτ και ο Τζον Φαβρό με έπεισαν να το κάνω και χαίρομαι πολύ γι αυτό. Είναι ένα θαυμάσιο ταξίδι να παίζω την Πέπερ, ο χαρακτήρας της εξελίσσεται σε κάθε νέα περιπέτεια και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο «Iron Man 3» η Πέπερ έχει προχωρήσει πολύ. Αυτή τη φορά στ’ αλήθεια kikcs ass!
Δεν είμαι σίγουρος ότι ο Μανδαρίνος είναι ακριβώς προϊόν της κοινωνίας μας. Πολλά από αυτά τα «ανθρώπινα όπλα», αν μπορώ να τους αποκαλέσω έτσι, είναι όργανα στα χέρια κάποιου άλλου. Νομίζουμε ότι ο Μανδαρίνος κινεί τα νήματα και μπορεί να είναι έτσι, αλλά ίσως απλά να είναι μαριονέτα. Ποιος μπορεί να ξέρει; Θα ήταν εύκολο να ξέρουμε την αλήθεια, αν μπορούσαμε να δούμε καθαρά τη μεγαλύτερη εικόνα, μα σε καταστάσεις και σε ανθρώπους όπως ο Μανδαρίνος υπάρχουν τόσο πολλά επίπεδα χειραγώγησης και μπερδεμένων συνθηκών και κινήτρων, που δεν είναι εύκολο να αντιληφθείς τη διαδικασία που δημιούργησε ένα τόσο επικίνδυνο, αντικοινωνικό, απάνθρωπο χαρακτήρα.
Δεν ήμουν καθόλου γνώστης του κόσμου των κόμικ όταν ανέλαβα το ρόλο, κάτι που μου επέτρεψε να πλησιάσω το χαρακτήρα και τους ήρωες χωρίς καμιά προκατάληψη. Όταν με προσέγγισαν για το ρόλο μού έδωσαν μερικά πράγματα να διαβάσω, αλλά κανείς δεν απαίτησε από μένα να ξέρω όλη την προϊστορία ή το μύθο του ήρωα. Έτσι μπόρεσα να τον πλησιάσω με ανοιχτό μυαλό, όπως κάνω με κάθε χαρακτήρα που προϋπάρχει και είναι ήδη γνωστός στο κοινό. Κι αυτό το χρωστάω στη δουλειά μου πάνω στο θέατρο, όπου καλούμαι να παίξω ήρωες του Σέξπιρ κι όπου όλοι έχουν άποψη για το πώς θα πρέπει να είναι ο Βασιλιάς Λιρ, ή ο Άμλετ.
Μου αρέσει να παίζω κακούς, αν μπορώ να τους καταλάβω. Αν μπορώ να βρω τη διαδρομή του χαρακτήρα που θα τους οδηγούσε να γίνουν τόσο κακοί. Μπορεί να μην υπάρχει απαραίτητα στο σενάριο, αλλά να βρω εκεί τα ίχνη που θα με οδηγήσουν να αποκρυπτογραφήσω το μυστήριό τους, τις αιτίες που τους έκανα αυτό που είναι.
Ρεμπέκα Χολ
Δρ. Μάγια Χάνσεν - επιστήμων εν δράσει
Είναι πάντα ενδιαφέρον να υποδύεσαι ένα χαρακτήρα του οποίου τα πιστεύω και οι πράξεις έρχονται κάποια στιγμή σε κατά μέτωπο σύγκρουση. Και το ταξίδι της ηρωίδας μου στη διάρκεια του φιλμ είναι κατά τη γνώμη μου συναρπαστικό. Είναι μια ιδιοφυΐα κάτι που είναι πάντα απολαυστικό να παίζεις, ειδικά όταν εσύ δεν είσαι (γελά). Το να είσαι ιδιοφυής σού δίνει λευκή κάρτα να γίνεις εκκεντρικός. Δεν είναι απαραίτητο να ακολουθείς τους κανόνες της κοινωνίας, όταν το μυαλό σου λειτουργεί σε διαφορετική συχνότητα από αυτό των άλλων ανθρώπων. Και αυτή η ελευθερία είναι διασκεδαστική.
Το να δουλεύεις με κάποιον σαν τον Ρόμπερτ Νταόυνι Τζούνιορ είναι από τα καλύτερα πράγματα που μπορείς να ευχηθείς. Είναι ένας ηθοποιός που χρησιμοποιεί ένα σενάριο με τον ίδιο τρόπο που ένας μουσικός της τζαζ χρησιμοποιεί τις νότες για να αυτοσχεδιάσει και να δημιουργήσει κάτι ακόμη καλύτερο, κάτι δικό του. Κι αν είσαι έτοιμη να τον ακολουθήσεις σε αυτή την παρτιτούρα, η εμπειρία σε αποζημιώνει. Ναι, είναι τρομακτικό στην αρχή να δοκιμάσεις να σταθείς δίπλα του, αλλά αυτό που τον κάνει τόσο καλό στο να αυτοσχεδιάζει είναι ότι βοηθά τον ηθοποιό που έχει απέναντί του να μπει στο ρυθμό του, να του δώσει τις πάσες που χρειάζονται για να λειτουργήσει η σκηνή, να τον κάνει να σταθεί αντάξιός του.
Ντον Τσιντλ
Συνταγματάρχης Τζέιμς Ρόουντς - War Machine
Δεν διάβαζα Iron Man, όταν ήμουν μικρός. Μικρός διάβαζα κόμικ όπως ο Spiderman, κι αργότερα στα χρόνια του λυκείου ή στο πανεπιστήμιο πιο ενήλικα, σκοτεινά κόμικ. Οπότε, ναι, ο Iron Man ήταν ένας ήρωας που δεν γνώριζα σχεδόν καθόλου, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που μου πρόσφεραν το ρόλο.
Όταν φοράς το κοστούμι του War Machine, δεν νιώθεις σαν υπερήρωας. Νιώθεις σαν χελώνα. Δεν μπορείς στ’ αλήθεια να κάνεις τίποτα μόνος σου. Σκέφτεσαι ότι αν σε ξεχάσουν εκεί μέσα δεν υπάρχει κανένας τρόπος να βγεις μόνος σου, θα πεθάνεις από την πείνα και την εξάντληση. Δεν μπορείς να φέρεις τα χέρια σου στο πρόσωπό σου όταν το φοράς, δεν μπορείς να σηκώσεις ένα ποτήρι νερό για να πιες. Επίσης, είναι τόσο βαρύ που όταν δεν γυρίζουν οι κάμερες πρέπει να με κρατούν για να στέκομαι όρθιος. Για να μη μιλήσουμε για το τι συμβαίνει, όταν θέλεις να πας στην τουαλέτα...
Σέιν Μπλακ, Ντρου Πιρς
Σκηνοθέτης, Σεναριογράφοι
Σέιν Οι ταινίες που με έκαναν να θελήσω να ασχοληθώ με το σινεμά ήταν αυτές που γυρίστηκαν στη δεκαετία του ’70. Και οι περιπέτειες του ’80, κάποιες από τις οποίες έγραψα κι εγώ, έκλειναν το μάτι σε εκείνη τη δεκαετία. Κι έκαναν πολύ καλά. Τη δεκαετία του ’90 οι ταινίες της περιπέτειας δεν έδειχναν φρέσκες πια. Ολα όσα γίνονταν σε αυτές ήταν επανεκτελέσεις «κλασικών κομματιών», έμοιαζαν με πράγματα που έπρεπε να γίνουν. Αλλά πόσες φορές μπορείς να δεις κάποιον να φεύγει από μια έκρηξη δίχως να κοιτάζεις πίσω; Δεν είναι μια κακή εικόνα, αλλά την έχεις δει τόσο πολλές φορές που φτάνει πια. Εμείς θέλαμε να κάνουμε κάτι καινούργιο.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κάνω μια καλή ταινία, να γράψω μια ιστορία που να έχει ενδιαφέρον. Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με τις λεπτομέρειες, με την προϊστορία του χαρακτήρα, με όλες τις παραμέτρους του σύμπαντος των ηρώων της Marvel. Είμαι βέβαιος ότι αν κάνω κάτι λάθος κάποιος θα το παρατηρήσει, κάποιος θα μου πει ότι ο Iron Man δεν θα μπορούσε ποτέ να φορέσει αυτό ή δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο.
24°
