Κινηματογραφος

Έρωτας μετ’ εμποδίων

Έρως ανίκατε μάχαν

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 624
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Οι πιθανότητες να βρεις σήμερα μια αισθηματική κομεντί της προκοπής, γεμάτη φρεσκάδα και πρωτοτυπία, είναι ίσως λιγότερες κι από εκείνες του να κερδίσεις το τζακ ποτ στο Τζόκερ. Να όμως που στην ντάλα του καλοκαιριού σκάει μύτη ο θαυμάσιος Κουμάιλ Ναντζιάνι (της κωμικής σειράς «Silicon Valley») που υποδύεται τον εαυτό του και κάνει όχι απλώς τη διαφορά αλλά και τη μεγάλη ανατροπή. Το πρωτότυπο «Big sick» (όπως είναι ο τίτλος του φιλμ) άλλαξε για ευνόητους –αλλά όχι και πειστικούς– λόγους τίτλο από το υπεύθυνο γραφείο διανομής. Στις αίθουσές μας θα βγει ως «Έρωτας μετ’ εμποδίων» και νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον άλλες 2 ταινίες (μια κομεντί με Κιούζακ και Μπεκινσέιλ κι άλλη μια)  είχαν τον ίδιο τίτλο-ορισμό της κοινοτοπίας. Το βασικό στόρι είναι βγαλμένο από την πραγματική γνωριμία του πακιστανού κωμικού και της αμερικανίδας συζύγου του Έμιλι Γκόρντον, η οποία συνυπογράφει το σενάριο. Η ιστορία θυμίζει μια άλλη γνωστή ρομαντική «διαφυλετική» κομεντί που οι ερωτευμένοι πρέπει να δώσουν πόλεμο για να πετύχουν το αυτονόητο: να ζήσουν μαζί και ευτυχισμένοι! Ενώ όμως το «Γάμος αλά ελληνικά» της Βαρντάλος ήταν απλώς μια διασκεδαστική –πλην ανούσια και ρηχή– σάτιρα της ελληνοαμερικανικής κοινότητας του Σικάγο, το «Big sick» (που έχει για σκηνικό δράσης και πάλι το Σικάγο) πάει την προβληματική του ένα-δύο βήματα παραπέρα και αφοπλίζει τις αντιστάσεις του θεατή. Αυθεντικοί χαρακτήρες κι όχι καρικατούρες, ρεαλιστικοί διάλογοι αντί «ανεκδότων», ερμηνείες δουλεμένες στην εντέλεια (θαυμάσιοι οι γονείς της ηρωίδας), αφοπλιστική γραφή και αφήγηση που ρέει χωρίς δυσκολία. Η στιβαρή σεναριακή γραμμή δεν εξωραΐζει τις κοινωνικές συνθήκες ούτε μαλακώνει την καυστική ματιά των δημιουργών –παραγωγός ο Τζαντ Απατόου– που ακροβατούν άψογα μεταξύ του κωμικού και του δραματικού. Οι δύο οικογένειες του Κουμάιλ και της Έμιλι κουβαλούν όλα τα κουσούρια του… κόσμου τους, δείχνοντας ότι όλα όσα τους χωρίζουν στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο ξένα στην «ανώτερη» νοοτροπία τους. Η ίδια στενομυαλιά, κοινές αφελείς προλήψεις και στερεότυπα, αλλά κυρίως οι εγωιστικές συμπεριφορές (που ουσιαστικά θέλουν να τονίσουν τη δική τους ιδιαιτερότητα ακόμη κι αν αυτό προκαλεί τη δυστυχία του παιδιού τους) για χάρη της μίας αγίας και ενωμένης οικογένειας, είναι το ιδεολογικό καύσιμο τούτης της σκεπτόμενης και ανθρώπινης κομεντί που δεν έχει όρια. Μπορεί το θέμα του φιλμ να είναι ο μεγάλος έρωτας και η δύναμή του (που τα βάζει ακόμη και με το θάνατο), αλλά οι αφοπλιστικές λεπτομέρειές του κάνουν την κωμική, σπαρταριστή διαφορά και το μετατρέπουν σε απρόσμενη ευχάριστη έκπληξη.