Ο Λουκ Σκάιγούκερ έχει εξαφανιστεί και η στρατηγός Λέια (πρώην πριγκίπισσα) ηγείται της αντίστασης που εξακολουθεί να τον αναζητά. Οι πληροφορίες της την οδηγούν στον πλανήτη Τζακού όπου και στέλνει τον καλύτερο πιλότο της να εξερευνήσει.
Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι το παρακάτω κείμενο δεν περιέχει κανένα spoiler, αλλά δεν υπάρχει στ’ αλήθεια τίποτα που να μπορεί να χαλάσει την απόλαυση που προσφέρει η καινούργια ταινία του «Πόλεμου των Αστρων». Κι ευτυχώς, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, όχι μόνο στον καθαρόαιμο φανατικό θεατή που αγάπησε ακόμη και τα prequels (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι θεατές) αλλά ακόμη και σε όσους αγαπούν τα Star Wars αλλά δεν τα νιώθουν σαν θρησκεία. Για πρώτη φορά μακριά από την καθοδήγηση του Τζορτζ Λούκας, το σύμπαν της ταινίας μοιάζει να βρίσκει έναν καινούργιο πατέρα που τα αγαπά ίσως ακόμη περισσότερο, στο πρόσωπο του Τζέι Τζέι Έιμπραμς. Ο οποίος όχι μόνο ξέρει να κάνει κινηματογραφικό entertainment για τους θεατές του σήμερα, αλλά βρίσκει και τον καλύτερο τρόπο για να περάσει τη μυθολογία του Star Wars σε μια νέα διάσταση. Ξεκινώντας από το γνώριμο και τη νοσταλγία, το «Η Δύναμη Ξυπνάει» συνεχίζει το στόρι μερικά χρόνια μετά την «Επιστροφή των Τζεντάι» και κατορθώνει όχι μόνο να πιάσει το νήμα της αφήγησης από εκεί που έμεινε συμπληρώνοντας τα κενά, αλλά και εισάγοντας ακόμη και τους θεατές που δεν θυμούνται κάθε λεπτομέρεια δίχως πρόβλημα στη νέα ιστορία. Και η ιστορία είναι νέα. Με καινούργιους αξιοπρόσεκτους ήρωες που θέλεις να ακολουθήσεις στις επόμενες περιπέτειές τους και με καινούργιους κακούς που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους μυθικούς προκατόχους τους. Και κυρίως με την ξεκάθαρη αίσθηση ότι αυτό που βλέπεις, ακόμη κι αν είναι το μεγαλύτερο εμπορικό property στη βιομηχανία του entertainment φέτος, έχει γίνει πρώτα απ’ όλα με αγάπη!
Μια γυναίκα μεγαλώνει στην Αμερική των 70s γεμάτη όνειρα και ιδέες. Αλλά όλα την κρατούν πίσω. Μέχρι τη στιγμή που θα εφεύρει μια σφουγγαρίστρα που, αν πετύχει, θα μπορούσε να της αλλάξει τη ζωή.
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, μια ελαφρώς μελαγχολική και γεμάτη losers εκδοχή του αμερικάνικου ονείρου, το νέο φιλμ του Ντέιβιντ Ο Ράσελ συγκεντρώνει ξανά τη γνώριμη ομάδα των πρωταγωνιστών του συν μια μεγαλύτερη ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών σε ένα φιλμ που δείχνει εξαιρετικά ελκυστικό. Όμως το «Joy», ακόμη κι αν προσπαθεί να είναι ταυτόχρονα αστείο και τρυφερό, όσο κι αν θέλει να κρατήσει με τη σκορτσεζική χρήση της μουσικής το ρυθμό συνεχώς τεταμένο, είναι μια ταινία από την οποία νιώθεις ότι κάτι λείπει. Η Τζένιφερ Λόρενς είναι για μια ακόμη φορά εξαιρετική και η αλήθεια είναι πως είναι απόλαυση να βλέπεις τόσο θαυμάσιους ηθοποιούς στην οθόνη, όμως το ταξίδι της Τζόι από την ασφυκτική αγκαλιά της δυσλειτουργικής οικογένειάς της στην κατάκτηση του ονείρου της δεν είναι τόσο ενθουσιαστικό όσο θα περίμενες. Και ναι, η ιδέα της σύνδεσης της ζωής των ηρώων της με τις εξωφρενικές περιπέτειες των ηρώων μιας σαπουνόπερας που παρακολουθούν, είναι μεν χαριτωμένη, αλλά δεν είναι ούτε κάτι καινούργιο ούτε κάτι ενθουσιαστικό. Όπως και το ίδιο το φιλμ του Ράσελ.
Μια σκηνοθέτρια βρίσκεται στριμωγμένη ψυχολογικά καθώς, όσο ετοιμάζει την καινούργια ταινία της, η μητέρα της πλησιάζει στο θάνατο.
Ο Νάνι Μορέτι μάς έχει δώσει στο παρελθόν μερικές εξαιρετικές ταινίες που ισορροπούν με χάρη ανάμεσα στο αστείο και το δραματικό, προσθέτοντας πάντα μια καλοδεχούμενη δόση «προσωπικών» εξομολογήσεων. Μόνο που στην τελευταία του ταινία μοιάζει να χάνει το νόημα του δραματικού και του αστείου σπρώχνοντας τα πράγματα στα άκρα, στη φάρσα και στο μελόδραμα, και γαρνίροντας το αποτέλεσμα με μια γερή δόση ναρκισσισμού. Ο Τζον Τορτούρο είναι αφόρητος στο ρόλο του Αμερικάνου σταρ που κάνει άνω κάτω τα γυρίσματα της ταινίας της Μαργκερίτα Μπούι, όμως ακόμη χειρότερος είναι ο ίδιος ο Μορέτι στο ρόλο του τέλειου αδελφού της που τα κάνει όλα σωστά. Και δυστυχώς ακόμη και η Μαργκαριτα Μπούι δεν ξέρει πώς ακριβώς να παίξει σε αυτή την ταινία που δεν μοιάζει να περιέχει ούτε μια στιγμή συναισθηματικής αλήθειας σε όλη τη διάρκειά της.
Ένας νεαρός πράκτορας του FBI αναλαμβάνει να παρεισφρήσει σε μια ομάδα «κακοποιών» που χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους στα extreme sports για μια σειρά από «ληστείες», μόνο που το κάνουν όχι απαραίτητα για δικό τους όφελος, μα περισσότερο για τη γεύση του κινδύνου και της έντασης.
Το πρωτότυπο φιλμ της Κάθριν Μπίγεκλοου ήταν μία από τις καλύτερες περιπέτειες της δεκαετίας του ’90, κάτι που μάλλον βάζει υπερβολικά ψηλά τον πήχη για κάθε απόπειρα ριμέικ. Και δυστυχώς αυτή η ταινία του Έρικσον Κορ δεν προσπαθεί καν πέρα από μια σειρά θεαματικές σκηνές δράσης, που όμως δεν αρκούν για να δώσουν στην ταινία έναν οποιονδήποτε λόγο ύπαρξης. Δυστυχώς υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ του να βλέπεις exterme sports clips στο youtube και διαφορετικό να παρακολουθείς μια κινηματογραφική ταινία, μόνο που το «Point Break» δεν μοιάζει να την αντιλαμβάνεται.
O δεκαεπτάχρονος Μόδρις είναι ένα συνηθισμένο αγόρι που περνάει το χρόνο του με το κορίτσι του και κάποιους καλούς φίλους από το σχολείο. Ο εθισμός του στον τζόγο κάνει τη σχέση του με τη μητέρα του δύσκολη, ειδικά όταν εκείνη δεν σταματά να του υπενθυμίζει ότι ο πατέρας του είναι στη φυλακή, άρα ο Μόδρις μάλλον θα έχει κληρονομήσει τα «κακά» του γονίδια.
Τα πράγματα εκρήγνυνται όταν, στη μέση του βαλτικού χειμώνα, ο Μόδρις πουλάει την ηλεκτρική σόμπα της μητέρας του για να παίξει και να κερδίσει τα λεφτά που έχασε στα φρουτάκια. Εκείνη τον καταδίδει στην αστυνομία και έτσι ξεκινάνε οι περιπέτειές του με το λετονικό σύστημα δικαιοσύνης. Οι σχέσεις του με τον έξω κόσμο αρχίζουν να αλλάζουν και σύντομα ο Μόδρις αποφασίζει να αναζητήσει τον πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ.
Ακόμη
>>> Ο Αρνό Ντεπλεσάν, τιμώμενο πρόσωπο του φετινού φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κοιτάζει πίσω στη νεότητα στην καινούργια του ταινία «Τα χρυσά μας χρόνια» (Trois Souvenirs de ma Jeunesse) στην οποία ο ήρωάς του αναπολεί το παρελθόν του με τρυφερότητα και νοσταλγία. >>> Διεκδικώντας τον τίτλο της πιο όμορφης ταινίας της χρονιάς, ο Χου Χσιάο Χσιεν κάνει με το «Η σιωπηλή δολοφόνος» (The Assassin) ένα επικό φιλμ πολεμικών τεχνών, γύρω από την ιστορία ενός κοριτσιού που απάγεται στην Κίνα του 19ου και εκπαιδεύεται να γίνει δολοφόνος.
Τι μας είπε η πρωταγωνίστρια του βραβευμένου στις Κάννες «Grand Tour», λίγο πριν έρθει στην Αθήνα ως επίσημη καλεσμένη του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου
15°
