Ο Αντίνοος Αλμπάνης και η πρωτοεμφανιζόμενη Τζωρτζίνα Λιώση, με αφορμή την έξοδο της ταινίας του Χρίστου Νικολέρη «Κανένας» στις αίθουσες, μοιράζονται μερικές τους σκέψεις με την Athens Voice.
Αντίνοος Αλμπάνης
❛ Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είναι μετανάστης από τη Ρωσία, αλλά για μένα ο ήρωας δεν έχει τίποτα διαφορετικό από όλους εμάς. Δεν ήθελα να δείξω ένα μετανάστη καρικατούρα. Όπως όλοι οι συνομήλικοί του έχει στόχους, όνειρα, άγχη. Αγαπάει, ερωτεύεται, ελπίζει. Ο Γκόραν, όπως τον υποδύομαι, μου ήρθε απολύτως φυσικά. Είναι κάτι που το έχω ζήσει. Πέρασα μια δεκαετία σχεδόν, από τα 18 ως τα 27 στον Κολωνό, μια γειτονιά όπου το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που ζουν εκεί δεν είναι Έλληνες. Έχω ζήσει δίπλα τους και δεν ένιωσα ποτέ ότι οι γείτονές μου ήταν διαφορετικοί. Δεν έχω βιώσει αυτό που ακούω στην τηλεόραση, το φόβο, την καχυποψία, την ανησυχία όταν επέστρεφα στο σπίτι μου το βράδυ. Δεν ένιωθα ότι διαφέρουμε σε τίποτα από αυτά που θεωρώ εγώ ουσιαστικά. Κι αυτή ακριβώς ήταν η αλήθεια που ήθελα να δείξω στο φιλμ.❜
Τζωρτζίνα Λιώση
❛ Το ότι μια μέρα θα μιλούσα για την “πρώτη μου ταινία” είναι κάτι που δεν είχα φανταστεί, ακόμη κι αν είχα κάνει κάποια διαφημιστικά ή κάποιους characters σε γυρίσματα. Ήταν μια εμπειρία με αρκετές δυσκολίες, αλλά γεμάτη συγκινήσεις. Δεν έχω φοιτήσει σε δραματική σχολή, όμως δεν ήταν δύσκολο να παίξω μια ερωτευμένη κοπέλα δεκαεφτά χρονών. Μπορούσα να χωρέσω στο χαρακτήρα μου εμπειρίες κι αισθήματα που όλοι έχουμε βιώσει. Αυτό τον καιρό κλείνει περίπου ένας χρόνος απ’ τα γυρίσματα, οπότε η αλήθεια είναι ότι νιώθω μια νοσταλγία αλλά μαζί και μια χαρά που η ταινία βγαίνει επιτέλους στις αίθουσες. Ακόμη δεν είμαι σίγουρη τι θα κάνω στη συνέχεια. Δεν θέλω να κυνηγήσω μια “καριέρα”, πιστεύω πως ό,τι είναι να γίνει θα έρθει, όπως ήρθε κι ο ρόλος αυτός στον “Κανένα”. Ό,τι κι αν συμβεί όμως, αυτή η πρώτη μου εμπειρία σίγουρα θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.❜
18°
