Sony World Photography Awards 2023: Οι φιναλίστ στις 10 κατηγορίες του διαγωνισμού - Οι εντυπωσιακότερες εικόνες
Ένας καινούργιος τρόπος να κοιτάς τον κόσμο: Παρά τον εθισμό στην ιλιγγιώδη εναλλαγή εικόνων που διεκδικούν αδιάκοπα το βλέμμα μας στο διαδίκτυο, πάντοτε θα υπάρχουν φωτογραφίες μιας υψηλότερης αισθητικής ποιότητας, του είδους εκείνου που παγώνει τον χρόνο και απαιτεί την προσήλωση του θεατή.
Ένας διαγωνισμός που μας αρέσει πολύ, τα Sony World Photography Awards, προσφέρουν ένα τέτοιο μαγευτικό καρουζέλ κλεφτών ματιών σε ό,τι ωραιότερο έχει να επιδείξει η σύγχρονη φωτογραφική τέχνη. Από παγετώνες του Περού μέχρι νομαδικές φυλές του Αφγανιστάν και από τις πολύχρωμες βιτρίνες των κομμωτηρίων στο Κονγκό έως τα πορτρέτα κατοικιδίων, οι εικόνες της υψηλού πρεστίζ διοργάνωσης έχουν κάτι για τον καθένα.
Οι υποψηφιότητες και οι φιναλίστ στις 10 επαγγελματικές κατηγορίες του ετήσιου διαγωνισμού, που καλύπτουν το πορτραίτο, τον αθλητισμό, το τοπίο και το περιβάλλον, την αρχιτεκτονική, τη φύση και την άγρια ζωή, το ντοκουμέντο, τις εικόνες still life και creative, αποκαλύφθηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Φωτογραφίας πριν από μερικές ημέρες. Οι νικητές θα ανακοινωθούν παράλληλα με τους διαγωνισμούς νέων και μαθητών, εκτός από τις κατηγορίες που είναι ανοιχτές σε ερασιτέχνες φωτογράφους, στις 13 Απριλίου.
Μια επιλογή εικόνων από τους φιναλίστ και τους επιλεγμένους φωτογράφους θα εκτεθεί στο πλαίσιο των Sony World Photography Awards στο Somerset House από τις 14 Απριλίου έως την 1η Μαΐου 2023.
Πάνω από 415.000 εικόνες από περισσότερες από 200 χώρες υποβλήθηκαν στα Sony World Photography Awards 2023 και περισσότερες από 180.000 συμμετείχαν στον διαγωνισμό Professional - ο μεγαλύτερος αριθμός συμμετοχών που έχει καταγραφεί.
Ανθολογήσαμε ορισμένες από τις θεαματικότερες εικόνες των φιναλίστ, καθώς και των διαγωνιζόμενων που προκρίθηκαν στη βραχεία λίστα των Sony World Photography Awards 2023 και σας τις παρουσιάζουμε ανά κατηγορία.
Sony World Photography Awards 2023: Αρχιτεκτονική & Design
Στο «In Memoriam: Muralla Roja του Ricardo Bofill», ο Ισπανός Andres Gallardo Albajar αποτίνει φόρο τιμής στον διάσημο Ισπανό αρχιτέκτονα Ricardo Bofill, με μια σειρά εικόνων από τους λαβυρινθώδεις εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους ενός από τα πιο εμβληματικά του κτίρια.
Στο «Stal: Vernacular Animal Sheds», ο Servaas Van Belle από το Βέλγιο εξιστορεί την αρχιτεκτονική των καταφυγίων ζώων. Με τα κεντραρισμένα κάδρα του υπό πυκνή ομίχλη, ο φωτογράφος εστιάζει στην ταπεινότητα και την ανθρωπιά αυτών των σημαδεμένων και ταλαιπωρημένων από τις καιρικές συνθήκες κατασκευών.
Στο «Cement Factory», ο Φαν Λι (Κίνα) καταγράφει τα επιβλητικά ερείπια ενός εγκαταλειμμένου εργοστασίου τσιμέντου στη Νότια Κίνα, φωτογραφημένα σε ασπρόμαυρο υψηλού κοντράστ.
Στους δημιουργούς της βραχείας λίστας, ξεχωρίζει η συμμετοχή της Johanna Marcela Garavito Morales από τη Βενεζουέλα, της οποίας το Floating Islands εξερευνά τα πλωτά νησιά των ιθαγενών Uru στη λίμνη Τιτικάκα του Περού.
Σε πιο βιομηχανικό ύφος, ο Pavlo Dorohoi προσφέρει μια σπουδή στη μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική της Ουκρανίας, κατά την περίοδο 1985-1991.
«Το έργο αυτό είναι το αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας και επιτόπιας εργασίας», σημειώνει ο ίδιος. «Εργάστηκα μαζί με την αρχιτέκτονα Evhenia Gubkina για να βρω και να τεκμηριώσω μερικά από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονικά έργα από την ύστερη σοσιαλιστική περίοδο στην Ουκρανία.
»Τα σχέδια και οι κατασκευές που προέκυψαν αυτή την περίοδο είναι μια μεταμοντέρνα αντίδραση στις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που βίωνε η χώρα. Τα χρώματα, οι υφές και τα δομικά στοιχεία αυτών των αρχιτεκτονικών έργων αντικατοπτρίζουν τους προβληματισμούς της εποχής και την πίστη στη δυνατότητα μιας σοσιαλιστικής και, ταυτόχρονα, δημοκρατικής ανάπτυξης της κοινωνίας και της ουκρανικής αρχιτεκτονικής, ενσωματωμένης στο δυτικοευρωπαϊκό πλαίσιο».
Sony World Photography Awards 2023: Κατηγορία Creative
Στο «The Right to Play», η νοτιοαφρικανή Lee-Ann Olwage τη γυναικεία ενδυνάμωση μέσω της εκπαίδευσης, χρησιμοποιώντας ενθέσεις λουλουδιών για να προσδώσει μια αίσθηση χαράς, παιχνιδιού και ελπίδας στα πορτραίτα της.
Στο «Africa Blues», ο Edoardo Delille και η Giulia Piermartiri από την Ιταλία χρησιμοποιούν έναν προβολέα που επικαλύπτει εικόνες περιβαλλοντικής καταστροφής σε σκηνές καθημερινής ζωής, ως τρόπο ανάδειξης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στη Μοζαμβίκη.
Sony World Photography Awards 2023: Κατηγορία Documentary & Projects
Στη Γάζα, που μοχθεί να χωρέσει ζωντανούς και νεκρούς καθώς ο πληθυσμός αυξάνεται, ο παλαιστίνιος Μοχάμεντ Σαλέμ ακολουθεί μια οικογένεια που αναγκάστηκε να βρει καταφύγιο σε νεκροταφείο εξαιτίας του υπερπληθυσμού.
Το «Inside the Hamar Weyne Fish Market: the Heart of Mogadishu, Somalia», του Tariq Zaidi, αιχμαλωτίζει τη ζωντάνια, την ενέργεια και την ατμόσφαιρα της ατμόσφαιρα της πιο πολυσύχναστης ψαραγοράς της πόλης, που παραμένει βασική πηγή της οικονομικής δραστηριότητας παρά τον συνεχιζόμενο εμφύλιο πόλεμο στη Σομαλία.
Στις πλαγιές του χιονισμένου βουνού Sinaq'ara, στα 4.700 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να προσκυνήσουν τη θρησκευτική εικόνα του Άρχοντα του Qoyllur Rit'i και να κάνουν τελετουργίες επαφής με τη φύση και την ενέργειά της.
To «The Price of Peace in Afghanistan», του Mads Nissen, καταγράφει τη χαοτική αποχώρηση των ΗΠΑ και των συμμαχικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν τον Αύγουστο του 2021, ένα γεγονός που σήμανε το τέλος μιας εξαιρετικά δαπανηρής και τελικά μάταιης 20χρονης απόπειρας οικοδόμησης έθνους μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Έχοντας διατηρήσει μια εξέγερση χαμηλού επιπέδου σε ολόκληρη τη χώρα για δύο δεκαετίες, οι δυνάμεις των Ταλιμπάν που κάποτε ήταν επικεφαλής της Καμπούλ στερήθηκαν γρήγορα τις δύο κύριες πηγές εισοδήματος: την ξένη βοήθεια και τα «παγωμένα» δισεκατομμύρια δολάρια κρατικών αποθεμάτων που κατατέθηκαν στο εξωτερικό.
Έκτοτε, η ήδη εύθραυστη οικονομία, η οποία βασιζόταν στην ξένη βοήθεια για να καλύψει τα τρία τέταρτα του προϋπολογισμού της, έχει καταρρεύσει σε μεγάλο βαθμό. Τώρα, οι μισοί από τους 40 εκατομμύρια ανθρώπους της χώρας δεν έχουν αρκετό φαγητό και περισσότερα από ένα εκατομμύριο παιδιά υποσιτίζονται σοβαρά και κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα.
Χαρτογραφώντας τη σταδιακή κατάρρευση του ποταμού Κολοράντο, το «The Dying River» του γερμανού Jonas Kakó διερευνά τους τρόπους με τους οποίους η εκτεταμένη ανθρώπινη παρέμβαση έχει επηρεάσει τις τοπικές κοινότητες και τον τρόπο ζωής τους.
Ο ποταμός Κολοράντο εκτεινόταν κάποτε πάνω από 2.000 χιλιόμετρα, από τα Βραχώδη Όρη μέχρι τον Κόλπο της Καλιφόρνια, στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά ο ποταμός έχει στεγνώσει και δεν φτάνει πλέον στο δέλτα, επειδή η εκτεταμένη γεωργία και η εκτροπή του νερού σε μητροπολιτικές περιοχές οδήγησαν σε αλλαγές: Φράγματα, τεράστια συστήματα καναλιών, αναπτυσσόμενες πόλεις στην έρημο.
Σήμερα, πάνω από 44 εκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από το νερό του Κολοράντο, αλλά η λιγότερη χιονόπτωση στα βουνά εντείνει τον αγώνα για την ύδρευση. Οι αγρότες υποχρεώνονται να υποβάλουν αίτηση πτώχευσης, ενώ τα hedge funds αγοράζουν αγροκτήματα για να αποκτήσουν τα δικαιώματα αποκλειστικής χρήσης του νερού.
Το «Antartica of India» του Haider Khan ταξιδεύει στο Kishangarh της ινδικής πολιτείας Rajasthan. Η οικονομία της περιοχής εξαρτάται κυρίως από το εμπόριο μαρμάρου, το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως για την ομορφιά που προσδίδει στην αρχιτεκτονική και τη γλυπτική.
Παρότι η εξόρυξη, και η επεξεργασία του συνιστούν περιβαλλοντικό κίνδυνο, άνθρωποι από όλη την Ινδία και όχι μόνο εκστρατεύουν για να επισκεφθούν την τοποθεσία.
Στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο, η πόλη Zenica αναπτύχθηκε γρήγορα ως κέντρο χάλυβα και άνθρακα, και έγινε ένας από τους σημαντικότερους εξαγωγείς της χώρας.
Μέχρι το 1991 η Zenica είχε περισσότερους από 150.000 κατοίκους, μετά ωστόσο την οικονομική παρακμή της Βοσνίας που ακολούθησε τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, ο αριθμός των εργαζομένων μειώθηκε μόλις στους 2.000 και η παραγωγή δεν επέστρεψε ποτέ στα προπολεμικά της επίπεδα.
Σήμερα, η Zenica έχει ένα από τα υψηλότερα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης στη χώρα και πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από αναπνευστικά προβλήματα και καρκίνο. Ταυτόχρονα, όμως, το εργοστάσιο παραμένει ο μεγαλύτερος εργοδότης της πόλης και σημαντικός πυλώνας στο οικονομικό σύστημα της Βοσνίας.
Είναι κατάρα και ευλογία. Η μοίρα του εργοστασίου και της πόλης είναι άρρηκτα συνδεδεμένες: η παρακμή του ενός σημαίνει παρακμή του άλλου. Το πορτφόλιο «Željezara» του Lasse Branding εξερευνά αυτή ακριβώς την ιδιάζουσα συνθήκη.
To «Pastures of Sand» του Bruno Zanzottera εστιάζει στις νομαδικές φυλές του Αφγανιστάν, και τις ιστορικές έριδες που έχει αναζωπυρώσει ανάμεσα στους βουκολικούς πληθυσμούς η ολοένα επιδεινούμενη ξηρασία.
Στο «Guardians of the Glaciers» της Angela Ponce, ο θεατής των φωτογραφιών ταξιδεύει στο Περού και το Κούσκο, στον μεγαλύτερο τροπικό παγετώνα στον κόσμο, που καλύπτει μια περιοχή η οποία ισοδυναμεί με περισσότερα από 9.000 γήπεδα ποδοσφαίρου.
Λόγω της επιταχυνόμενης τήξης, ο πάγος υποχωρεί κατά 60 μέτρα το χρόνο και ορισμένες μελέτες έχουν καθορίσει ότι θα εξαφανιστεί τα επόμενα 30 χρόνια, εάν δε μειωθούν οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Οι κάτοικοι της κοινότητας Κέτσουα, που ζουν στις πλαγιές και κοντά στον παγετώνα, επηρεάζονται άμεσα από τους πάγους που υποχωρούν και αφιερώνουν τη ζωή τους στο να ευαισθητοποιήσουν τον πληθυσμό για το πρόβλημα της τήξης των πάγων ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.
Επιδιώκουν να προστατεύσουν τα χιονισμένα βουνά τους μέσα από προγονικές γνώσεις και τελετουργίες της κοσμοθεωρίας των Άνδεων, που με τον καιρό εξαφανίζονται επίσης.
Το «Event Horizon» του Kacper Kowalski είναι μια σειρά από εντυπωσιακά αφηρημένα σχέδια πάγου πάνω από υδάτινα σώματα στην Πολωνία τον χειμώνα. Στο «Postcards from Afghanistan», ο Bruno Zanzottera (Ιταλία) αιχμαλωτίζει τις ουλές το σαρακονταετή πολέμου στο τοπίο του Αφγανιστάν.
Το «Loss and Damage» του Fabio Bucciarelli είναι μια μελέτη της καταστροφής που προκλήθηκε από τέσσερις συνεχόμενες πλημμύρες στο Νότιο Σουδάν, ενώ το «Foodscapes» του George Steinmetz είναι μια drone απεικόνιση της ταχέως διευρυνόμενης πρόκλησης της παραγωγής τροφής για την ανθρωπότητα, χωρίς να μπαίνουν περισσότερα φυσικά εδάφη κάτω από το άροτρο, τη στιγμή που ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να φτάσει τα 9,7 δισεκατομμύρια έως το 2050.
Το «Afghanistan's Girl Athletes» του Ebrahim Noroozi απεικονίζει γυναίκες με τον εξοπλισμό των αθλημάτων που πλέον τους έχουν απαγορευτεί από τους Ταλιμπάν, ενώ η ταυτότητά τους κρύβεται από μπούρκες.
Η απαγόρευση του αθλητισμού είναι μόνο ένας τρόπος με τον οποίο οι Ταλιμπάν απέκλεισαν από τη δημόσια ζωή τα κορίτσια και τις γυναίκες από τότε που ανέλαβαν την εξουσία, τον Αύγουστο του 2021. Έχει επίσης απαγορευτεί η φοίτησή τους στο γυμνάσιο, διατάχτηκε ο διωγμός τους από τα πανεπιστήμια και η δυνατότητά τους να εργάζονται έξω από το σπίτι έχει περιοριστεί δραστικά. Τον Νοέμβριο του 2022, το υπουργείο Αρετής των Ταλιμπάν απαγόρευσε σε γυναίκες και κορίτσια να πηγαίνουν σε πάρκα ή γυμναστήρια.
Στο «Goma Haircuts» από τον Jerome Delay, οι πολύχρωμες βιτρίνες των κομμωτηρίων της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, με τα τολμηρά ονόματα και τις βιτρίνες με τις ζωηρές διακοσμήσεις, δίνουν μια αίσθηση κανονικότητας στους κατοίκους που αντιμετωπίζουν συγκρούσεις και φυσικές καταστροφές επί δεκαετίες και ενώ μαίνονται οι μάχες μεταξύ των ανταρτών και των κυβερνητικών δυνάμεων.
Sony World Photography Awards 2023: Φύση & Άγρια ζωή
Η σειρά «Billions of Synchronous Fireflies Light up a Tiger Reserve» του Sriram Murali καταγράφει το εκθαμβωτικό θέαμα χιλιάδων πυγολαμπίδων που συγχρονίζονται.
Στο «Cities Gone Wild», ο Corey Arnold παρακολουθεί μαύρες αρκούδες, κογιότ και ρακούν σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξερευνώντας πώς αυτά τα ζώα είναι μοναδικά εξοπλισμένα για να συνυπάρχουν με τους ανθρώπους σε αστικά περιβάλλοντα.
«Mobula Ray Fever»: Μια σειρά φωτογραφιών του Martin Broen, που τραβήχτηκαν κάτω, πάνω και μέσα στο νερό κατά τη διάρκεια της ετήσιας μετανάστευσης των σαλαχιών Mobula, στη Baja California.
Το «Beautiful Animals» της Julia Christe εμβαθύνει στην ιδέα ότι για αιώνες οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ετικέτες και δαχτυλίδια για να αναγνωρίσουν τα ζώα τους.
Στο «Nature East Africa» ο Zhu Zhu φωτογραφίζει επί τρία χρόνια την άγρια ζωή, κυρίως στην Κένυα, και καταγράφει τη μεγάλη μετανάστευση των ζώων κατά μήκος του ποταμού, την πιο θεαματική των τελευταίων ετών. Λόγω των απρόβλεπτων συνθηκών, μια μοναδική λήψη μπορεί να χρειαστεί αρκετές εβδομάδες υπομονής και αφοσίωσης.
Στο πορτφόλιο της Marylise Vigneau, ένας βετεράνος αναρρώνει από την Covid-19, σε μια από τις εικόνες της που παρουσιάζουν καθημερινά πορτρέτα ενός κόσμου σε αναστολή εξαιτίας της πανδημικής κρίσης.
Το «Escapes» του Jack Gasiorowski αιχμαλωτίζει τοπία και ανθρώπους σε οικείο περιβάλλον, μέσα από την αναλογική φωτογραφία.
Ενώ το «Communities I Love», της Ines Vansteenkiste-Muylle είναι μια φωτογραφική ωδή στις κοινότητες, είτε αυτές προέρχονται από τις συλλογικότητες LGBTQ+, την Αφρο-Καραϊβική ή τις μουσουλμανικές θρησκευτικές ομάδες.
Στο «Mundialito», o Andrea Fantini αποτυπώνει το δράμα και τον ενθουσιασμό ενός από τα σημαντικότερα ποδοσφαιρικά τουρνουά γηγενών στη Νότια Αμερική.
Η διοργάνωση ξεκίνησε το 1992 και σήμερα συγκεντρώνει 80 ομάδες ανδρών και 32 γυναικών από τις κοινότητες του Περού, της Βολιβίας και του Αμαζονίου της Κολομβίας, σε ένα πρωτάθλημα 12 ημερών.
Στο «Fallou Diop: The Unpredicted Hope of the Racetrack», ο Thomas Morel-Fort ακολουθεί έναν νεαρό αναβάτη που φτιάχνει το όνομά του στις πίστες ιπποδρομιών της Σενεγάλης.
Σε μια χώρα όπου ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι περίπου 190 δολάρια, ο Fallou μπορεί να κερδίσει έως και 600 δολάρια ανά αγώνα. Με αυτά τα χρήματα, ο νεαρός μπορεί να βοηθήσει οικονομικά τον αγρότη πατέρα του, που έχει δύο γυναίκες και 15 παιδιά.
Παράλληλα πληρώνει για το σχολείο των αδελφών του, έχει χρηματοδοτήσει μια νέα στέγη για το σπίτι της οικογένειάς του και βοηθά τους γείτονές του στο Niaga, το χωριό του. Περιβάλλεται πάντα από ένα πλήθος νεαρών θαυμαστών που εξυμνούν τα επιτεύγματά του, αλλά ενώ πολλοί ονειρεύονται να γίνουν τζόκεϊ, λίγοι θα τα καταφέρουν πραγματικά.
Ο Ronald Hoogendoorn πέτυχε σπουδαίες λήψεις στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βόλεϊ Γυναικών του 2022, που πραγματοποιήθηκε στην Ολλανδία και την Πολωνία με πρωτοφανή επιτυχία.
Στο «Adeus 'O Rey'» του Nicola Zolin, παρακολουθούμε στιγμιότυπα από το τελευταίο αντίο στον Πελέ, τον πιο διάσημο Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, που πέθανε σε ηλικία 82 ετών σημειώνοντας πάνω από 1.000 γκολ στην καριέρα του.
Εμπνευσμένος από τα πέρα δώθε ενός κοντινού φυτώριου, ο Κινέζος Kechun Zhang δημιούργησε το «The Sky Garden», μια σειρά από σουρεαλιστικές εικόνες που απεικονίζουν φυτά και βράχους που ανυψώνονται στον αέρα από γερανούς.
Το «Pectus Excavatum» του Austin Crail εστιάζει στον πόνο και την οδυνηρή φύση της χειρουργικής επέμβασης, καθώς και στην ομορφιά του ανθρώπινου σώματος.
Η Liz McBurney περιδιαβαίνει τους απέραντους λόγους του Πικ Ντίστρικτ για να σταθεί στο σημείο συντριβής ενός B-29 από το 1948, με τις διαβρωμένες φόρμες να δημιουργούν φόρμες που μοιάζουν με γλυπτική, στη σειρά «Undisturbed».
8°
