Ένα βράδυ σε κρητικό ταβερνάκι με τον Γιάγκο Χαιρέτη

Παρασκευή βράδυ είναι η καλύτερη για βόλτα. Όλη η εβδομάδα μαζεμένη στο κεφάλι αδειάζει με μιας, στο πρώτο ποτό ανάμεσα σε φίλους. Φτάσαμε στο Βeeράκι ένα κρητικό στέκι σε ένα νεοκλασικό της πλατείας Βάθη στο σταθμό Λαρίσης. Η φάση ήταν οικογενειακή και σούπερ φιλική. Όλα τα κρητικά μεζεδάκια ήταν στον κατάλογο και η ρακί ανάλαφρη. Μια παρέα τουριστών χάλαγε τον κόσμο σε ένα γαμπριάτικο τραπέζι παραδίπλα. Ο Γιάγκος στη γωνία του, κατέβαζε το ρακάκι του και κούρδιζε το λαούτο του. Τα ποτήρια τζούγκριζαν απανωτά.

Ο Γιάγκος Χαιρέτης είναι ένας από τους Κρητικούς που γουστάρω γιατί έχει αυτή τη γνησιότητα. Μουσικός δεινός. Άνθρωπός απλός και ανένταχτος. Της παρέας και λαουτιέρης δυνατός. Χτύπησε την μπότα του δυνατά στο πάτωμα και ξεκίνησε το ταξίδι. Αν έκλεινες τα μάτια εκείνη την ώρα καταπίνοντας ένα απάκι με λίγη ρακί, θα έλεγες πως είσαι κάπου στο Ψηλορείτη σε μητάτο. Όμως είσαι στο καράκεντρο της Αθήνας και σιγά-σιγά ο ρυθμός ανέβαινε. Σε λίγο σταμάτησε κάθε κουβέντα και η παρέες στρογγύλεψαν γύρω από τον Γιάγκο. Σε εκείνο το σημείο η φάση απογειώθηκε. Και τι δεν είπε, με ερμηνεία ολοδικιά του, ανωγιανή. Έκλεισε με έναν Ερωτόκριτο που το μόνο που μπορούσες να κάνεις ήταν να πεις ευχαριστώ για το βράδυ αυτό. 

Περισσότερες φωτογραφίες στο προσωπικό μου instagram εδώ