Φωτογραφια

Ο διάσημος φωτογράφος Michael Ackerman στην Αθήνα

Αφορμή το φωτογραφικό workshop που έχει οργανώσει το Void και οι Temps Zero με τους Stéphane Charpentier και τη συνθέτρια ήχου Alyssa Moxley

Θανάσης Καρατζάς
ΤΕΥΧΟΣ 662
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η προσωπική αφήγηση στη φωτογραφία και ειδικότερα η ασπρόμαυρη έκφρασή της μοιάζει να κερδίζει την προσοχή που της αξίζει. Τα προτερήματα της ασπρόμαυρης εικόνας άλλωστε είναι σημαντικά. Επιδέχεται έντονη, ακόμη και πειραματική επεξεργασία, ενώ οι συνθέσεις γίνονται ευκολότερες με την απουσία των χρωμάτων.

Το Void στην Αθήνα είναι ένας χώρος τέχνης που επέμεινε από την πρώτη μέρα λειτουργίας του σε αυτή την αισθητική. Την ιδιαίτερη, προσωπική και πειραματική φωτογραφία, αυτή με χαρακτήρα. Έτσι, κάθε χρόνο προσκαλεί σημαντικούς καλλιτέχνες εικόνας, που έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους στην παγκόσμια φωτογραφική κοινότητα. Αναπόφευκτα ήρθε και σύνδεση του Void με μια ιδιαίτερη κολεκτίβα φωτογράφων, τους Temps Zero, που έχει δημιουργηθεί από τον γάλλο, μόνιμο κάτοικο Αθηνών, Stéphane Charpentier. Οι Temps Zero αποτελούν ένα μείγμα καλλιτεχνών που εκφράζεται από μια άκρως προσωπική, βιογραφική φωτογραφία, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Στην Ελλάδα έχουν κάνει πολλές ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις, προβολές και εκθέσεις, που ξεχωρίζουν για την υψηλή ποιότητα και την αισθητική τους.

Με αφορμή το workshop εικόνας και ήχου, φωτογραφίας και μουσικής, που έχει οργανώσει το δραστήριο Void και οι Temps Zero, με εισηγητές τους εξπρεσιονιστές Michael Ackerman, Stéphane Charpentier & τη συνθέτρια ήχου Alyssa Moxley, στις 2-8 Ιουνίου στην Αθήνα, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον διεθνώς αναγνωρισμένο φωτογράφο Michael Ackerman που το έργο του έχει δημιουργήσει ολόκληρη «σχολή».

Michael Ackerman

Michael Ackerman

stephane Charpentier

stephane Charpentier

 

 

Πόσο σημαντικός είναι ο πειραματισμός και το λάθος για έναν φωτογράφο; Θυμάμαι να φωτογραφίζεις με μια Polaroid και κατά τη σταδιακή εμφάνιση της εικόνας, να ξαναφωτογραφίζεις τη φωτογραφία όπως αναδύεται, σε διάφορα στάδιά της, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Μπορώ να μιλήσω μόνο για εμένα – τα λάθη και οι πειραματισμοί είναι ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου. Μου αρέσουν οι εκπλήξεις. Μου αρέσει να δουλεύω σε κατάσταση ημιτυφλότητας. Το έχω ανάγκη να μαθαίνω από τις φωτογραφίες μου. Όταν φωτογραφίζω, έχω την αίσθηση ότι δεν ξέρω ακριβώς τι κάνω, δεν έχω τον απόλυτο έλεγχο – βρίσκομαι αντιμέτωπος με κάτι πολύ συγκινησιακό, εφήμερο, και το αποτέλεσμα της διαδικασίας είναι απρόβλεπτο. 

Michael Ackerman

Michael Ackerman
Υπάρχει κάποιο είδος φωτογραφίας που δεν σε ενδιαφέρει να δεις καθόλου;
Φαινομενικά εύκολη ερώτηση, στην ουσία της όμως δεν είναι καθόλου. Με ενδιαφέρει η πραγματικότητα και η ποίηση. Αυτά τα δύο ταυτίζονται. 

Πόσο σημαντική και απαραίτητη θεωρείς τη σύνδεση ή τη σχέση με τα άτομα που φωτογραφίζεις;
Και πάλι δεν μπορώ να απαντήσω με ειλικρίνεια. Η επαφή είναι πολύ σημαντική. Οι σχέσεις είναι πολύ διαφορετικές. Έχω φωτογραφίσει ανθρώπους που συνάντησα τυχαία, για μία και μοναδική φορά, ενώ άλλους τους φωτογραφίζω επί χρόνια. Άγνωστοι, φίλοι, οικογένεια. Σε κάθε περίπτωση νιώθω μια σύνδεση με αυτόν που έχω απέναντί μου και αναγνωρίζω αυτό που με «έλκει», που θα με εμπνεύσει βαθιά. Στην περίπτωση των άγνωστων εκείνων ανθρώπων στις φωτογραφίες μου, με τους οποίους δεν έχω πλέον καμία επαφή, μετανιώνω που δεν εμβάθυνα στη σχέση μας. Που δεν έφτασα μαζί τους πιο μακριά. 

Michael Ackerman

Υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια επιβολή, μια κάποια τυραννία της έγχρωμης φωτογραφίας, αφού ο κόσμος είναι έγχρωμος, όπως λένε. Πολλοί ασπρόμαυροι φωτογράφοι με ψηφιακά αρχεία μετατρέπουν τις φωτογραφίες τους σε έγχρωμες. Εσύ ωστόσο συνεχίζεις σταθερά με την ασπρόμαυρη. Ποιο είναι το σκεπτικό αυτής της σταθερής επιλογής σου;
Σε εκείνες τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που μου αρέσουν και αγαπώ, δεν βλέπω τίποτα το παλιομοδίτικο ή το ξεπερασμένο. Προσπαθώ όμως να χρησιμοποιώ χρώμα κάποιες φορές.

Michael Ackerman

Πόσο έχουν επηρεάσει άλλες τέχνες τη δουλειά σου; Η δουλειά σου έχει κάτι από το ρεύμα του εξπρεσιονισμού, ενώ προσθέτεις και μουσική στις φωτογραφικές παρουσιάσεις σου.
Όταν ήμουν παιδί, η μητέρα μου με έσερνε στα μουσεία για να βλέπω ζωγραφική. Από τη στιγμή που έγινα φωτογράφος, ένιωσα μια διαμάχη μεταξύ των ορίων που έχει το μέσο της φωτογραφίας και της εξάρτησής της από την πραγματικότητα. Ένιωθα πάντοτε την ανάγκη να ξεπερνώ αυτά τα δύο όρια. Άλλοτε με ανόητο τρόπο και άλλοτε με υπερβατικό. Και με τη μουσική. Πιστεύω ότι όλοι θέλουμε να κάνουμε κάτι που να λειτουργεί με τέτοια καθαρότητα, με τέτοια ευκρίνεια. Κάτι που να μας διαπερνά σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό. 

Michael Ackerman

Michael Ackerman

   
Τι είναι για σένα τα φωτογραφικά workshop; Τι μπορεί να προσφέρει ένα φωτογραφικό εργαστήριο 6 ημερών στη διαμόρφωση ενός φωτογράφου;
Ευελπιστώ πως θα προσφέρει αισιοδοξία, την αίσθηση πως υπάρχει και συνέχεια, μια προοπτική μελλοντική. Ελπίζω μετά την ολοκλήρωση οι συμμετέχοντες να νιώθουν πιο ελεύθεροι.  

Το φωτογραφικό φιλμ του Michael Ackerman και οι άλλες προβολές, γίνονται με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου και θα πραγματοποιηθούν στην αυλή του Ιδρύματος. 

*Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ