Στο συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου το μεγάλο νταβαντούρι πρέπει να κράτησε κάπου 2-3 ώρες. Την ώρα που μιλούσε ο Μίκης, γύρω στις 2 με 2:30, πρέπει να ήταν και ο περισσότερος κόσμος. Από τις 3 και μετά το διαδίκτυο είχε γεμίσει με σχετικές φωτογραφίες και βίντεο. Επαγγελματίες, εκπρόσωποι εγχώριων και διεθνών πρακτορείων, ερασιτέχνες. Με κάμερες, με κινητά, με drones. Έβγαζαν μανιωδώς εικόνες και ταυτόχρονα τις ανέβαζαν. Έτσι είναι η φωτογραφία επικαιρότητας το 2018. Οι εικόνες, που αφορούν το κάθε γεγονός, δημοσιεύονται σε πραγματικό χρόνο. Ενημερώνεται όλος ο πλανήτης ακριβώς την ώρα που συμβαίνει το οτιδήποτε. Είναι εντυπωσιακό! Είναι όμως και λίγο (έως πολύ) αγχωτικό. Τουλάχιστον στο δικό μου νου…
To 2004 η KODAK γιόρτασε τα 50 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του ασπρόμαυρου φιλμ Tri-X σε μορφή ρολού 35mm. Ενός φιλμ που αποτέλεσε για πάρα πολλά χρόνια τη ναυαρχίδα της φωτοδημοσιογραφίας και της φωτογραφίας δρόμου και που με την κινηματογραφική του εκδοχή έχουν γυριστεί πάμπολλες κορυφαίες ταινίες. Στις μέρες μας κυκλοφορεί μία εκδοχή του στα 400 ASA. Με σχετικά χοντρό κόκκο και εκπληκτικό δυναμικό εύρος.
Τράβηξα στιγμιότυπα από το συλλαλητήριο για περίπου 3 ώρες. Είχα φορτώσει ένα 36άρι ρολό από το οποίο χρησιμοποίησα για την συγκεκριμένη περίπτωση 33 από τις 37 πόζες, που έβγαλε τελικά. Πήγα τα φιλμ στο εργαστήριο τη Δευτέρα το πρωί και πήρα σκαναρισμένα αρχεία των 2MP στα 72dpi την Τετάρτη αργά το απόγευμα. Διάλεξα 22 εικόνες, τις επεξεργάστηκα ελαφρώς και τις έστειλα στην Athens Voice την Πέμπτη το πρωί. Προφανώς και δεν ακούγεται πολύ γρήγορο όλο αυτό…
Σχετικά με το συλλαλητήριο, διάβασα μία δημοσκόπηση, που έλεγε ότι ένας στους δύο (52%) συμμετέχοντες της 4ης Φεβρουαρίου είχε συμμετάσχει και στο συλλαλητήριο του ΟΧΙ το 2015. Τότε που πολλοί συμπολίτες μας χόρευαν την Καραγκούνα στην πλατεία Συντάγματος ανεμίζοντας ταυτόχρονα μαζί με την ελληνική σημαία τις αντίστοιχες της Κούβας και της Βενεζουέλας. Το συζήτησα με έναν φίλο μου και η απάντηση του ήταν η εξής: «Μην το ψάχνεις και πολύ. Έτσι είναι ο Έλληνας». Παρόλο που δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε, το ύφος του ήταν εκείνο που με κάλυψε. Πρέπει να κάνουμε ό,τι νομίζουμε και πιστεύουμε ανεξάρτητα με το τι γίνεται τριγύρω. Ούτε έχει νόημα να κρίνουμε και να σχολιάζουμε τα κίνητρα και τις ενέργειες των άλλων, εφόσον δεν μας ενοχλούν.
Καταθέτοντας την προσωπική μου άποψη:
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να χρησιμοποιείται ο όρος Μακεδονία από τη γειτονική χώρα.
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση η οποιαδήποτε σχετική διαπραγμάτευση να οδηγήσει σε μια λύση υπέρ της Ελλάδας, έτσι όπως είναι τώρα η κατάσταση.
Πρέπει να σταματήσουμε να ασχολούμαστε μαζί τους. Ας αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν για 5, 10, 200 χρόνια. Τι έγινε δηλαδή; Τι θα πάθουμε; Αυτοί έχουν το πρόβλημα της ένταξης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Κάποια στιγμή, αν πραγματικά θέλουν να λύσουν τα θέματά τους, θα αναγκαστούν να δεχθούν τους όρους μας.
Σε κάθε περίπτωση είναι δικό τους το πρόβλημα. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι εμείς ως Ελλάδα, με τα τόσα οικονομικά ζητήματα που πρέπει να λυθούν, καθόμαστε και τσακωνόμαστε μεταξύ μας για μία χώρα, η οποία δεν έχει δείξει ποτέ ταπεινότητα και καλή θέληση απέναντί μας, παρόλο που μας έχει ανάγκη.
Ας πάνε να κουρεύονται οι Σκοπιανοί! Και μαζί τους και εκείνος ο αποτυχημένος ο Νίμιτς!
«Δεν ξέρω ποια γρανάζια κινούνται μέσα μας όταν κοιτάμε φωτογραφίες, ειδικά φωτογραφίες καλλιτεχνών όπως ο Cartier-Bresson, αλλά δεν είναι μόνο η όραση που δουλεύει, ούτε μονάχα η φαντασία»
8°
