Φωτογραφια

Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στα Σκόπια

Πώς είναι άραγε αυτή η πόλη, οι άνθρωποι και η ζωή εκεί;

Θανάσης Καρατζάς
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Τα Σκόπια απέχουν από τη Θεσσαλονίκη περίπου τρεις ώρες και 20 ευρώ με το λεωφορείο. Δεν αποτελεί τον προορισμό που ξεπετάγεται από το χάρτη αλλά, αν είσαι δίπλα, λες γιατί όχι. Από περιέργεια και μόνο, πάμε. Από τη μέρα που ξεφύλλισα το μεγάλο φωτογραφικό βιβλίο του Νίκου Οικονομόπουλου, τα Βαλκάνια άλλαξαν στα μάτια μου για πάντα. Κράτη που οι κάτοικοί τους έχουν περάσει πολύ δύσκολά, πολύ φτωχικά και ακόμη δυσκολότερα προσπαθούν για την πρόοδο τους. Φιλόξενοι, γλετζέδες, συναισθηματικοί που αγαπούν τον τόπο τους και την παράδοση.
 
Το σημερινό όνομα της πόλης προέρχεται από το «Scupi» (προερχόμενο από το ελληνικό «Σκούποι») που ήταν το όνομα ενός ρωμαϊκού οικισμού που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση. Φτάνοντας στη σημερινή πόλη, το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις είναι το γνωστό μοτίβο αρχιτεκτονικής και χρωμάτων των υπόλοιπων βαλκανικών πόλεων. Παρά το γεγονός ότι τα Σκόπια έχουν καταστραφεί πολλές φορές στην ιστορία τους, εξακολουθούν να έχουν πολλά ιστορικά μνημεία που αντανακλούν τις διαδοχικές κατακτήσεις της πόλης.
 
Τα Σκόπια διαθέτουν ένα από τα μεγαλύτερα οθωμανικά αστικά συγκροτήματα στην Ευρώπη. Ήταν επίσης ο τόπος μοντερνιστικών πειραμάτων τον 20ό αιώνα, μετά τον σεισμό του 1963, ενώ με το πρόγραμμα «Σκόπια 2014» έγινε και πάλι αντικείμενο μαζικής ανοικοδόμησης. Είναι έτσι ένα περιβάλλον όπου συνυπάρχουν παλιές και νέες, προοδευτικές και αντιδραστικές, ανατολικές και δυτικές απόψεις και προοπτικές. Αυτό που ο επισκέπτης καταλαβαίνει αμέσως είναι ένα άγχος για μια ταυτότητα.
 
Περπατάς στην πόλη και βλέπεις αψίδες θριάμβου, αγάλματα ρωμαϊκά, ελληνιστικά, σοβιετικά, αρχαιοελληνικά, αντιγραφές από πολλά ευρωπαϊκά κέντρα. Όλα σου θυμίζουν κάτι. Κάτι που έχεις δει. Λίγο Ρώμη, λίγο Βιέννη, λίγο Φλωρεντία, λίγο Μόσχα. Ένα τουρλάρισμα. Μια στρεσαρισμένη υπερπροσπάθεια.
 
Η παλιά τους πόλη με τα σοκάκια τα παλιά κτίρια, καθώς και η μεγάλη υπαίθρια αγορά είναι τα γνησιότερα σημεία που αξίζουν μαζί με τα αρχαία τους μνημεία. Στην κεντρική πλατεία στέκει ο Μέγας  Αλέξανδρος των έξι μέτρων, ενώ δίπλα μια γιγαντοοθόνη ακόμη μεγαλύτερη παίζει σε λούπα με ήχο την τελευταία διαφήμιση smartphone. Είδα αρκετές ελληνικές τράπεζες και γενικά ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις σε κάθε δρόμο σχεδόν.
 
Την τελευταία μέρα ο καιρός ήταν ο ίδιος το έκθεμα της πόλης. Πρώτο θέαμα πριν τον καφέ, το απόλυτο λευκό να καλύπτει τα πάντα. Μαζί με πολύ κρύο. Βόρειο, αυθεντικό σκοπιανό κρύο. Φορέσαμε όλο το περιεχόμενο της βαλίτσας μας και κάναμε βόλτα. Παρατηρούσαμε τους περαστικούς να κυκλοφορούν με μια σχετική οικειότητα μέσα σε αυτό το κρύο, ντυμένοι με βαριά ρούχα περασμένων δεκαετιών. Αίσθηση και σύνοψη των Σκοπίων, κατά μια έννοια.
Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς

Θανάσης Καρατζάς


Περισσότερες φωτογραφίες στο προσωπικό μου instagram εδώ