- CITY GUIDE
- PODCAST
-
12°
Ο ζωγραφικός κόσμος της Βάσως Πουρίδου
«Η τέχνη είναι ένα θρανίο, μαθητεύεις όλη σου τη ζωή»
Προτζέκτορας: Η Βάσω Πουρίδου μας ξεναγεί στον ζωγραφικό της κόσμο, μιλάει για τη διαδρομή της και την επόμενη ατομική έκθεση που ετοιμάζει με τίτλο «Παιδί, Παιχνίδι, Πραγματικότητα»
Μεγάλωσε στην Καβάλα, την αμφιθεατρική πόλη του βορρά που το λιμάνι της από μόνο του είναι ένα θέμα ζωγραφικής. Αρχικά, ήταν οι φίλοι της που την παρότρυναν να ασχοληθεί με τη ζωγραφική, βλέποντας τα σχέδια που έφτιαχνε. Το 1993, εκεί κοντά στην ενηλικίωσή της, σε μια σχολική εκδρομή στην Αθήνα επισκέφτηκε την Εθνική Πινακοθήκη για να δει την έκθεση «Από τον Θεοτοκόπουλο στον Σεζάν». Μαγεύτηκε. Τότε ήταν που πέρασε για πρώτη φορά από το μυαλό της η σκέψη ότι ήθελε να γίνει ζωγράφος. Αργότερα, ήδη δευτεροετής στην ΑΣΚΤ, την πλησίασε ο Χρόνης Μπότσογλου. «Κοίταξε, Πουρίδου, πρέπει να υπογράφεις τα έργα σου όταν έχουν τελειώσει, να μη μένουν ανυπόγραφα, είσαι μία ζωγράφος, είμαστε συνάδελφοι» της είπε. Και τότε συνειδητοποίησε πλέον ότι θα αφιερωνόταν σε αυτό που είχε διαλέξει. Τη ζωγραφική.
Μίλησέ μου για την περίοδο των σπουδών σου.
Μαγικά χρόνια, περνούσα υπέροχα, ζούσα στο νησί των επιθυμιών μου, δεν ήθελα να τελειώσει αυτό το ταξίδι, ήθελα να μείνω αιώνια φοιτήτρια, ρουφούσα όλα όσα με ενδιέφεραν. Ταξίδεψα στη Φλωρεντία, στη Ρώμη, στην Ισπανία και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις με τη σχολή, είδα από κοντά αριστουργήματα, άρχισα να εκτιμώ τους καλλιτέχνες, να ανακαλύπτω τα κινήματα της τέχνης. Νιώθω ευνοημένη και τυχερή από τις σπουδές μου.
Λίγο πριν την πτυχιακή σου, αποφάσισες να πας στην Πολωνία.
Στο πέμπτο έτος, αποφάσισα να αφήσω την πτυχιακή μου για έξι μήνες μετά και πήγα εκεί με το πρόγραμμα Erasmus. Στο Poznan, στα σύνορα με τη Γερμανία, έτσι είχα τη δυνατότητα να μπαινοβγαίνω συχνά στο Βερολίνο όπως επίσης και σε άλλες χώρες, Τσεχία, Αυστρία, και να βλέπω διάφορες εκθέσεις, αφιερώματα καλλιτεχνών, σύγχρονη τέχνη, φουάρ. Το πρόγραμμα αυτό με βοήθησε να προχωρήσω, να αποκτήσω εμπειρίες, να γνωρίσω ωραίους ανθρώπους, να ανταλλάξω απόψεις και ιδέες.
Σου πέρασε από το μυαλό να μείνεις μόνιμα εκεί;
Αγαπούσα πολύ τη χώρα μου για να μου περάσει από το μυαλό κάτι τέτοιο, τότε.
Μετά από χρόνια έχεις αναθεωρήσει;
Εξακολουθώ να αγαπάω την Ελλάδα αλλά συχνά μου φέρνει δυσφορία και απογοήτευση. Θεωρώ ότι τα πράγματα πρέπει να γίνονται με τον σωστό τρόπο για να υπάρχει αξιοπρέπεια. Υπάρχουν σπουδαία χέρια και πινέλα στη χώρα αλλά ούτε οι ευκαιρίες είναι ίσες για όλους ούτε οι διαδικασίες είναι ανοιχτές προς όλους τους καλλιτέχνες. Οι καλοί ζωγράφοι βέβαια πάντα θα ξεχωρίζουν και πάντα θα αναζητούνται, οπουδήποτε. Αλλά τώρα που με ρωτάς θα έλεγα πως ναι, ίσως να σκεφτόμουν να μείνω σε κάποια άλλη χώρα.
Ας γυρίσουμε πίσω, στο χρονικό σημείο που επέστρεψες στην Ελλάδα.
Επιστρέφω το 2006, τελειώνω τις σπουδές μου με άριστα και για 5 χρόνια ζωγραφίζω και ζω από την τέχνη. Μέχρι το 2011, που μπήκαμε για τα καλά στην κρίση. Μετά άλλαξε το τοπίο, ο κόσμος στριμώχτηκε οικονομικά, ακόμα και οι φιλότεχνοι δυσκολεύονταν να αποκτήσουν κάποιο έργο που τους άρεσε. Έτσι ξεκίνησα παράλληλα να δουλεύω στην εκπαίδευση, διδάσκοντας τέχνη σε παιδιά. Τα παιδιά έχουν έναν αξεπέραστο αυθορμητισμό. Και αυτό είναι που κρατάω.
Λένε ότι η δημιουργία αγαπάει τη μοναξιά. Πώς βίωσες την περίοδο της «υποχρεωτικής» μοναξιάς της καραντίνας;
Για μένα ήταν ωφέλιμη και δημιουργική, ήμουν μεν κλεισμένη στο σπίτι –κάποιες φορές δεν ήξερα τι μέρα είναι ή τι καιρό έχει έξω– όμως τα πρωινά ξυπνούσα με κελαηδίσματα στο κέντρο της Αθήνας, κάτι πρωτόγνωρο. Έτσι έφτιαξα μια σειρά ακουαρέλες με μικρά πουλιά, μετά ήρθε μια άλλη σειρά με θαλασσινά τοπία και ενδιάμεσα πορτρέτα. Είχα και χρόνο και έμπνευση.
Εκείνη την περίοδο αναπτύχθηκαν και αρκετές εικαστικές διαδικτυακές πλατφόρμες.
Ναι, προσωπικά πήρα μέρος και σε διαδικτυακές εκθέσεις όπως το Platforms Project, μια διεθνής ανεξάρτητη έκθεση στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ αυτή η εικονική επαφή. Τα έργα πρέπει να τα βλέπεις με γυμνό μάτι, να σου παρουσιάζονται ζωντανά μπροστά σου, να σου αποκαλύπτονται.
Τα κοινωνικά δίκτυα θεωρείς ότι είναι χρήσιμο εργαλείο για τους δημιουργούς;
Έχω πουλήσει έργα μέσα από τα δίκτυα, έχω πάρει ιδέες, έχω γνωρίσει ανθρώπους, έχω θαυμάσει δουλειές καλλιτεχνών. Σίγουρα βοηθούν έναν καλλιτέχνη στο κομμάτι της προβολής, να δείξει τη δουλειά του εντός και εκτός συνόρων αλλά και να επικοινωνήσει, αν κάνει σωστή χρήση τους φυσικά.
Πώς λειτουργείς μπροστά στον λευκό καμβά;
Ξεκινάω με τη σύλληψη του θέματος, το πρόσωπο. Ακολουθεί το σχέδιο, η πρώτη αποτύπωση πάνω στον λευκό καμβά, ορίζω το σχήμα, τις αναλογίες, τα σημεία του προσώπου, το background, σχεδιάζονται όλα. Το χρώμα το ανακαλύπτω κατά τη διάρκεια της εκτέλεσής του μέχρι να αποτυπωθεί και να γίνει ένα ζωγραφικό έργο. Στις ακουαρέλες ξεκινώ με το χρώμα χωρίς σχέδιο. Το χρώμα δηλώνει το συναίσθημα έτσι λειτουργώ, προκλητικό και αποκαλυπτικό. Καθαρά χρώματα, έντονα με αντιθέσεις. Μέσα στα πορτρέτα κρύβεται ένας ολόκληρος κόσμος που προσπαθώ να ανακαλύψω, το βλέμμα και η έκφραση κυριαρχούν πάνω σε σκληρές γραμμές και σχήματα είναι η στιγμή της έκστασης! Το πορτρέτο είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, ανά τους αιώνες έχει την ιδιότητα να σε καθηλώνει στη ζωγραφική, είναι ένα μυστήριο.
Υπάρχει κάποια έκθεση που ξεχωρίζεις από όσες έχεις στο ενεργητικό σου;
Την έκθεση που οργάνωσε το 2005 ο Χρόνης, ως καθηγητής και πρύτανης της ΑΣΚΤ εκείνης της περιόδου, με 12 σπουδαστές του από το Β΄ Εργαστήριο ζωγραφικής για να τιμήσει τα 20 χρόνια από τον θάνατο του ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου. «Ο Χρόνης με τους μαθητές του» ήταν ο τίτλος της έκθεσης στο atelier και σπίτι του Σ. Βασιλείου, στη σκιά της Ακρόπολης. Είχα εντυπωσιαστεί από την οδό Γουέμπστερ, τόσο ατμοσφαιρικός δρόμος! Από τότε βέβαια μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, το ιστορικό ακίνητο, το θρυλικό ατελιέ με τις εμβληματικές «Καθαροδευτέρες» που έδινε το «παρών» όλη η καλλιτεχνική Αθήνα, δεν γλίτωσε από την άγαρμπη μοίρα των πλειστηριασμών.
Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα σου;
Η τέχνη είναι ένα θρανίο, μαθητεύεις όλη σου τη ζωή, είναι μια διαρκής αναζήτηση του εαυτού. Το μυαλό μου καταγράφει αυτά που συμβαίνουν εσωτερικά και εξωτερικά γύρω μου, η τέχνη με συνδέει με τις ρίζες μου και τα βιώματα μου σαν παιδί, καρέ καρέ, ξεδιπλώνονται μέχρι σήμερα, μέχρι το επόμενο βήμα. Και αυτό το επόμενο βήμα είναι η ετοιμασία της ατομικής μου έκθεσης με τίτλο: «Παιδί , Παιχνίδι, Πραγματικότητα».
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ένα έργο Τέχνης που απεικόνιζε τη ζωή σε ένα χαρέμι απομακρύνθηκε από έκθεση στο Αραβικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Κατάρ
180 εκθέματα παρουσιάζονται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, πολλά από τα οποία φεύγουν για πρώτη φορά από την έδρα τους και ταξιδεύουν στην Αθήνα
Ένα φαινόμενο που η παρουσία του μεταξύ ψηφιακού κόσμου και αληθινών γειτονιών καταργεί τα όρια μεταξύ κατασκευασμένου και υπαρκτού
Εγκαίνια για την έκθεση στις 19 Δεκεμβρίου
Κάθε έργο είναι ένα ταξίδι δημιουργίας, που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και ανοίγει παράθυρα σε νέες αντιλήψεις
Τι θα δούμε σε χώρους τέχνης και γκαλερί
Celestial Bodies Guide Us Through Dark Times σημαίνει ελπίδα, καλοσύνη, διαρκής αναζήτηση, κατανόηση και αποδοχή
Ο πίνακας είχε πουληθεί το 1890 σε ιδιώτη και είχε εξαφανιστεί
Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί μόλις έξι αυθεντικές φωτογραφίες του γάλλου ποιητή
Δυο εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, μια έκθεση φωτογραφίας και ντοκιμαντέρ και ένα μεγάλο αφιέρωμα στη Τζούλια Δημακοπούλου
Μια σπουδαία έκθεση που περιλαμβάνει πάνω από 140 αδημοσίευτα ζωγραφικά έργα του
Μιλήσαμε με το ζευγάρι καλλιτεχνών που εκθέτουν για πρώτη φορά μαζί
Η αναδρομική του έκθεση «Shut your eyes and see» στο Μουσείο Β. & Ε. Γουλανδρή είναι γεμάτη φως, neon και κρυφά ή φανερά μηνύματα
Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα έργα του που για δεκαετίες ήταν κρυμμένο
Εστιάζει στη σχέση του με τη γαλλική πρωτεύουσα και την περίοδο που συναντήθηκε με τους Τζιακομέτι και Πικάσο
Η έκθεσή της Terra Cognita είναι ένα προσκύνημα σε άγνωστους τόπους
Όλοι οι καταξιωμένοι Έλληνες καλλιτέχνες έχουν εκπροσωπηθεί με έργα τους
Μέσα από τα έργα, καλλιτέχνες και επιστήμονες εμβαθύνουν σε πολλά ζητήματα
Τι θα δούμε σε γκαλερί και σε χώρους τέχνης της Αθήνας;
Είναι το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί ποτέ για σουρεαλιστικό πίνακα
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.