Η Λίτσα Κασούμη παρουσιάζει την 13η ατομική έκθεση ζωγραφικής της με τίτλο «Άνοιξε την πόρτα ξανά» στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων ΜΕΛΙΝΑ
Τη δέκατη τρίτη ατομική της έκθεση με 70 έργα μικτής τεχνικής και θέμα «Άνοιξε την πόρτα ξανά» πραγματοποιεί η ζωγράφος Λίτσα Κασούμη στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων ΜΕΛΙΝΑ στο Θησείο (Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης). Η ζωγράφος Λίτσα Κασούμη, πτυχιούχος αρχιτεκτονικού σχεδίου με μεταπτυχιακό στη μακέτα στην Αμερική, έχει συνεχή εικαστική παρουσία από το 1977 και παρουσιάζει τα έργα της τα 25 τελευταία χρόνια. Ζωγραφίζει σε ξύλο, γυαλί, καμβά, κεραμικό, ύφασμα, χρησιμοποιεί υλικά όπως κάρβουνο, τέμπερα, λάδια, ακρυλικά και ψυχρό σμάλτο. Επεξεργάζεται τα χρώματα και δημιουργεί με μεικτές τεχνικές. Έχει κάνει 13 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές καθώς και σε Δημόσιους χώρους εντός και εκτός Ελλάδος. Ασχολείται με τη φωτογραφία ερασιτεχνικά και αγαπάει… να γράφει για ό,τι ζωγραφίζει (έμμετρα ή πεζά). Χαρακτηριστικό το κείμενο που συνοδεύει την τελευταία της έκθεση.
«Το κλιμάκι»
«Για μένα ήταν ένα παζλ από ζωγραφιές, δημιουργικό και αισιόδοξο. Κράτησε ζωντανό το παλιό σαν συνέχεια και ταξιδέψαμε μαζί στο καινούργιο, όταν με παρέσυρε η επιμονή σου για την επιστροφή στις ρίζες σου. Και τι σπουδαίο με υλικό είχα! Αναμνήσεις και αγάπη!
Έβαψα με χρώμα ό,τι είχε παλιώσει στην ψυχή μας.
Άνοιξα την πόρτα ξανά μαζί σου στο παρελθόν και ζωγράφισα σαν μικρό παιδί τα πάντα γύρω μου με ενθουσιασμό… λίγο μεγάλη για να σκεφτώ έτσι…
Διαπίστωσα όμως ότι μ’ αυτή την εμπειρία της επιστροφής, όλο αυτό μεταφράστηκε σε δημιουργία και βγήκε ό,τι πιο όμορφο είχα μέσα στην ψυχή μου καλά φυλαγμένο!
Τα μικρά σπιτάκια με τις αυλές, το χωριουδάκι με τις καμινάδες να βγάζουν καπνό…
Τα πέτρινα ζεστά πεζούλια, τα λουλούδια που ανθίζουν…
Τα πορτοπαράθυρα που ανοίγουν πολύ πρωί την ώρα που το χωριό ξυπνά από τις καμπάνες της εκκλησίας.
Είδα ξανά το τρένο να περνάει πλάι στο ποτάμι.
Μπήκα στα χωράφια του κάμπου που είναι οργωμένα και πότε γεμάτα καρπούς, μπαμπάκια καλαμπόκια, καπνά.
Ένιωσα τα αρώματα στα ανθισμένα κηπάκι και τις ασβεστωμένες αυλές με τους βασιλικούς.
Είδα τα φρούτα στα δέντρα να μεγαλώνουν, τα λιόδεντρα γεμάτα καρπό…
Ζωγράφισα το πηγαινέλα των εποχών…
Έβαλα την ανάσα της φύσης και του χωριού στα τελάρα μου.
Με όλα τα χρώματα που αγαπάω, έβαψα με χρώμα ό,τι παλιώνει μέσα μας όμορφα…
Την καθημερινότητα που την περνάγαμε, την ξεχνάγαμε ή δεν τη ζήσαμε ποτέ!!! Άνοιξε την πόρτα ξανά.
Με τα έσοδα από το μικρό βιβλίο που έγραψα για αυτή την έκθεση ας στηρίξουμε και ας ενισχύσουμε τα παιδιά της Κιβωτού του Κόσμου, που η στέγη, η τροφή, η ένδυση, η μόρφωση και, πάνω απ’ όλα, η οικογενειακή αγάπη και θαλπωρή, είναι προτεραιότητα για αυτά».
13°
«Μπλε πόρτα με λουλούδια»
